سؤال: منظور رسول خدا(صلى اللّه عليه وآله) چيست كه مى فرمايند:
«مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِينِهِ، فَلْيَتَّقِ اللَّهَ فِي النِّصْفِ الْبَاقِي»[1]
هركس ازدواج كند نصف دين خود را به دست آورده، پس بايد كه از خدا بترسد از نصف ديگر دينش.
جواب: بدين معنى است كه با ازدواج «اترُك نَفسَك»: خودت را نفى كن تا خدا را جاى آن بيابى. چون شما براى تجلى نور الهى بيش از اين نمى توانيد كارى بكنيد كه خودتان را عقب بكشيد تا خدا همه جا حاضر شود. اين كه مى گويند: «نيمى از راه ديندارى را رفته است»، به همين دليل است كه وقتى شما نفى خود كرديد، نصف ديگر كه حضور نور پروردگار است به لطف خدا واقع مى شود. از اين روايت مى شود فهميد كه ازدواج يك كار بزرگى در زندگى محسوب مى شود. پيامبرِ توحيد(صلى اللّه عليه وآله) به همين جهت مى فرمايند كه انسانِ مسلمان با ازدواج، نصف ايمانش كامل خواهد شد. مثل اين كه با آزادشدن از رذائل نفسانى و نظافت از رذائل اخلاقى، زمينه تحقق نصف ايمان به وجود مى آيد، و نصف ديگر كه تجلى انوار الهى است پس از پاك شدن از رذائل اخلاقى، در قلب انسان تجلى مى كند. لذا در روايت داريم: «الطُّهْر نِصْفُ الْايمَان»؛[2]
نظافت يعنى پاك شدن از رذائل اخلاقى، نصف ايمان است.
وقتى با ازدواج روحيه خودخواهى ما فرو نشست و روحيه ايثار در بسترِ خاصِ آن به صحنه آمد، يكى از چهره هاى زيباى ايثار را قلب تجربه مى كند و اين موجب تمرين براى تحقق نحوه هاى ديگر ايثار در بسترهاى ديگر زندگى خواهد شد، چون وقتى انسان مزه ايثار و نفى خودخواهى را در جايى چشيد، دوست دارد در جاهاى ديگر نيز آن را تجربه كند. لذا اگر دين را دو قسمت فرض كنيم نيمى از آن به دست ما است و نيمى ديگرصرفا به لطف خدا محقق مى شود. نيمه اى كه به دست ما است ترك منيت و خودخواهى است كه با ازدواج محقق مى شود، نيمه ى ديگرش كه تجلى انوار الهى است با تقوا و رعايت دستورات شرع پديدار مى گردد.
-------------------------------------
[1] - جامع الأخبار، ص 101 ..
[2] - بحارالانوار، ج 77، ص 237 ..
