آيا مى شود نسبت به حريم مقدس زنان غافل بود و نگران از دست رفتن همه چيز نبود؟ سخن انسان هاى بزرگ آن است كه: ما هر چه داريم از مادرمان داريم، چون انسان ها بيش از آن كه با عقلشان زندگى كنند با دلشان زندگى مى كنند، پدران سايه و بستر زندگى اند، دل ها به جايى نظر مى كند كه مادران نشانه رفته باشند، خوشا آن زندگى كه عقل پدر و دل مادر، هر دو اهداف مقدسى را نشانه رفته اند. وقتى انسان ها با دلشان زندگى مى كنند و دل با انس تغذيه مى كند، حال به من بگو اگر مادر به عنوان عامل انسِ فرزند در زندگى فعّال نباشد چه كسى به كودكان راه نشان دهد و دلشان را جهت دهى كند؟ هرجا ملاحظه كرديد كه جوانان، جوانانى تربيت پذير نيستند، ريشه ى آن را در ضعف نقش مادران آن ها جستجو كنيد. خانم كارمندى كه مادرى خود را در خريد انواع اسباب بازى هاى گران قيمت جستجو مى كند، عملًا مادرى خود را به فرزندانش هديه نداده، حقوق خود را به آن ها هديه داده است. كودكان و جوانان ما نياز دارند از طريق دلدادگى از كسى حرف بشنوند و هدايت بگيرند، اگر زنان آن طور كه امام الموحدين(عليه السلام) پيشنهاد مى كنند در شرايط خاص قرار نگيرند هيچ كس نمى ماند كه جواب دلدادگى و طلب هدايت جوانان و كودكان ما را بدهد. در شرايط امروز كه عموماً پدر و مادر در اداره هستند، معلم هم با حجمى زياد از كتاب روبه روست كه بايد در طى يك سال درس بدهد، حال چه كسى با جوانان انس بگيرد؟ وقتى مادران نتوانند نقش اصلى خود را انجام دهند، نه نتيجه كار پدران مفيد است و نه نتيجه ى كار معلمان. كودكان و جوانان خودشان مى مانند و خودشان، مثل يك علف خودرو بى كس و بى ياور و عاصى و سركش. جوانى كه نتوانسته است به درون سينه مادرش راه يابد و اسرار آن سينه را با جان خود بنوشد، آرامش و تفكر را گم مى كند، زيرا چيزهايى هست كه گفتنى نيست ولى بايد نسل ها بدانند و آن چيزها با نفوذ در سينه مادرها و مادربزرگ ها و پدر بزرگ ها به دست مى آيد. به گفته مولوى:
اى خدا جان را تو بنما آن مقام كاندر آن بى حرف مى رويد كلام
جايى كه نسل جوان بايد بدون الفاظ و كلمات سخن هايى را بيابند، در دوران كودكى است، آن هم با انس طولانى با مادر، آن هم مادرى كه صد تا كار ندارد، كه يكى از آن ها مادرى است. ما تا در جامعه مان كسى را نداشته باشيم كه اين نسل بتواند از طريق انس طولانى، از درون سينه او و از طريق بروز احساسات حرف بگيرد، اين نسل خود را مقيد به هيچ قيدى نمى داند و لذا نسلى عاصى و سرگردان خواهد بود. امروز جامعه جهانى به چنين ورطه اى فرو افتاده و راه نجات آن هم چيزى جز تجديد نظر كلى نسبت به نقش زنان، آن طور كه مولى الموحدين(عليه السلام) مطرح مى كنند نيست. يعنى بايد بسترى فراهم كرد كه وظيفه زنان در آشفتگى هاى زندگى لگد مال نشود. نبايد گذاشت گل هاى بهارى در عرصه اجرائياتِ خشك و سرد له شوند و ما بمانيم و كودكان سرگردان و عاصى و زنان بى مسئوليت و آرزو زده، و مردان بى مسئوليت.
«والسلام عليكم و رحمةاللّه و بركاته»
