«اَلَم تَکُن اَرضُ اللهِ واسِعَهٌ فَتَهاجَرُوا فیها»(2)
یکی از نکات استثنائی در اسلام آنست که هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم از مکه به مدینه مبدأ تاریخ قرار گرفته است در حالی که مبدأ تاریخ سایر ادیان و ملتها یا ولادت پیامبران و رهبرانشان و یا آغاز نهضت آنها است. ولی در اسلام مبدأ تاریخ میلاد پیامبر و یا روز مبعث و غیره نشد و این نشانگر اهمیت و عظمت هجرت رسول صلی الله علیه و آله و سلّم می باشد. فرمان مهاجرت از ناحیه حقتعالی صادر شد در موقعی که مدینه توسط مصعب ابن عمیر آن جوان وارسته و لایق از جهت تبلیغاتی آماده پذیرش رهبر اسلام و مسلمین شده بود.
عده ای از ساکنین مدینه در محلی با پیامبر بیعت کردند و شرط نمودند که در بیعت و اطاعت آن بزرگوار استوار بماند و اگر رسول صلی الله علیه و آله و سلّم به شهرشان هجرت کند مانند تن و جان خویش وی را حفظ و حراست نمایند پس از این معاهده، مردم مدینه به شهر خود بازگشتند. کفار قریش از این بیعت و اظهار علاقه مردم مدینه با خبر شدند. کینه و عقده شان نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم بیشتر شد. بنا شد جلسه فوری تشکیل دهند، چهل نفر از سیاستمداران و اهل فن خود را در دارالندوه جمع کردند و بعد از تبادل افکار و اظهار رأیها رأی همگی بر آن قرار گرفت که از هر قبله مردی دلاور انتخاب کنند و بدست هر یک شمشیری برنده بدهند تا به اتفاق به خانه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم حمله ور شوند و همه در قتل و کشتار آن حضرت شریک باشند.(1)
