اَلحَمدُلِلّهِ نَحَمدُهُ وَ نَستَعینُهُ وَ نُؤمِنُ بِهِ وَ نَتَوَکَّلُ عَلَیهِ وَ نَشهَدُ اَن لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحدَهُ لاشَریکَ لَهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ وَ رَسُولُه صَلواتُ اللهِ وَ سَلامُهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ مَغفِرَتُهُ وَ رِضوانُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ عَبدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ نَبِیِّکَ صَلوهً نامِیَهً زاکیّهً تَرفَعُ بِها دَرَجَتَهُ وَ تُبَیِّنُ بِها فَضلَهُ وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَما صلَّیتَ وَ بارَکتَ وَ تَرَحَّمتَ عَلی اِبراهیمَ وَ آلِ اِبراهیمِ اِنّکَ حَمیدٌ مَجیدٌٌ.
یکی از مسائل بسیار اصولی و اساسی که هویت فرهنگی و اصالت شیعه را تشکیل می دهد داشتن رهبرانی والا مقام و بزرگوار چون چهارده معصوم علیهم السلام است.
بحث و گفتگو درباره شخصیت الهی و زندگی آنها شیرین ترین بحثها و آموزنده ترین گفتگوها است.
اعتقاد ما بر این است که سیره عملی رسول الله و اهل بیت گرامش علیهم السلام در تمام زمینه ها بهترین تابلو و الگو برای ساختن مدینه فاضله و جامعه پاکیزه است.
هر انسان باانصاف با مطالعه ای کوتاه در راه و روش آنها و نیز مطالعه در رفتار مخالفینشان به خود اجازه نمی دهد که دست از آنها بردارد و متمسک به غیر ایشان شود.
«اَفَمَن یَهدِی اِلَی الحَقِ اَحَقَّ اَن یُتَّبَعَ اَمَّن لایَهدِیّ اِلاّ اَن یُهدی فَمالَکُم کَیفَ تَحکُمُونَ»(1)
آیا کسی که سوی حق هدایت می کند، شایسته تراست که پیرویش کنند یا کسی که هدایت نمی کند مگر هدایت شود، شما را چه شده، چگونه قضاوت می کنید.
بنابراین باید پیروی از کسانی کرد که حافظین سرّخدا، حاملین کتاب او و اوصیاء نبی الله و ذریه اویند، آنها که اولی الأمر بقیهالله و حجج الله هستند، کلامشان نور و امرشان رشد و سفارششان تقوی و رفتارشان شایسته و عادتشان احسان و خلق و خویشان کرم است. و اینک نخست به زندگی اولین معصوم و اکبرالمعصومین و أب المعصومین یعنی وجود مبارک حضرت محمد پرداخته چرا که او مقدم بر همه کائنات و مظهر کامل صفات و اسماء حسنی الهی است و در قدر و منزلتش همین بس که خداوند تبارک و تعالی درباره اش فرمود: انّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیمٌ.
تهران
سید کاظم ارفع
خرداد 1369 - ذی القعده 1410
1- یونس-35
