«فَأتوا بِسُورَهٍ مِن مِثلِهِ وَادعُوا شُهَدائکُم»(3)
قرآن کریم بزرگترین معجزه پیامبر عظیم الشأن اسلام است و چنین معجزه ای از هیچ یک از انبیاء از آدم تا خاتم صادر نشده و این معجزه از جهاتی بر سایر معجزات برتری دارد.
1- اصولاً معجزات به تنهائی برای اثبات نبوت کافی نیستند و بطور قطع باید از خارج ثابت شود که آورنده معجزه که دعوی نبوت نموده واجد شرائط نبوت هست، ولی قرآن به تنهایی برای اثبات نبوت کافی است.
2- اغلب معجزات مخصوص زمان آن معجزه و مشاهده کنندگان آن است و قرآن برای هر زمان و هرکس تا روز قیامت معجزه است.
3- اکثر معجزات از یک جهت معجزه اند ولی قرآن از جهات متعدد معجزه است و هر سوره و بلکه هر آیه و بلکه حروف مقطعه آن معجزه است. آری فصاحت و بلاغت قرآن در عصری که ادبیات عرب در اوج ترقی و تعالی بود چنان بر اشعار موزون و زیبای عرب چیزه شد که از روی ناباوری می گفتند این کلمات سحر است.
رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم با صدای رسا معجزه خود را ارائه داد و مبارز هم طلبید که اگر شک دارند که این کلام خداست که بر پیامبرش نازل شده مانند آنرا بیاورند.
«قُل لئِن اِجتَمعَتِ الاِنسُ وَالجِنُّ عَلی أن یَأتُو بِمِثلِ هذَا القُرآنِ لایَأتونَ بِمِثلِهِ وَ لَو کانَ بَعضُهُم لِبَعضٍ ظَهیراً»(1)
بگو: اگر تمامی جن و انسان متحد شوند که نظیر این قرآن بیارند. هرگز نظیر آن نیارند و گرچه بعضیشان پشتیبان بعضی دیگر شوند. و سپس تنزل نموده و به آوردن ده سوره مثل قرآن اکتفا می نماید.
«اَم یَقُولُونَ افتَریهُ قُل فَأتُوا بَعَشرِ سُوَرٍ مِثلِهِ مُفتَرِیاتٍ وَادعُوا مَنِ استَطَعتُم مِن دُونِ اللهِ اِن کُنتُم صادِقینَ»(2)
مگر گویند قرآن را ساخته است، بگو: شما نیز ده سوره ساخته شده ای مثل آن بیارید و اگر راست می گوئید غیر خدا هرکه را توانید بخوانید. و باز هم تنزل داده، و به آوردن یک سوره مثل قرآن دعوت کرده و می فرماید:
«قُل اِن کُنتُم فی رَیبٍ مِمّا، نَزَّلنا عَلی عَبدِنا فَأتُوا بِسُورَهٍ مِن مِثلِهِ وَادعُوا شُهَدائکُم مِن دُونِ اللهِ اِن کُنتُم صادِقین»(1)
هرگاه نسبت به آنچه بر بنده خود فرستادم در شک و تردید هستید سوره ای مانند آن بیاورید و گواهان خودتان را غیر از خدا دعوت کنید اگر راست می گوئید. حال بر ما است که بر چنین کتاب عظیم و ارزشمندی تمسک جوئیم و به تلاوت و فهم معانی و تفسیر و تأویل آن از طریق کسانی که قرآن در خانه آنها نازل شده بپردازیم. چه آنکه تنها پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام می توانند همه ابعاد آیات قرآن را بفهمند.
«إنَّما یُعرَفُ القُرآنَ مَن خُو طِبَ بِهِ»(2)
تنها حقایق قرآن را کسانی درک می کنند که مخاطب اصلی قرآنند و ایشان جز خاندان پیامبر کس دیگری نخواهد بود. و به جهت همین ارتباط عمیق و نزدیک قرآن و اهل بیت بود که رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم در آخرین روزهای زندگی خود به مردم سفارش کرد که:
«اِنّی تارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلینِ کِتابَ اللهِ وَ عِترَتی اَهل بَیتی ما اِنَّ تَمَسَّکتُم بِهِما لَن یَضِلُّوا اَبَداً وَ اِنَّهُما لَن یَفتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلیَّ الحَوضَ»(3)
من در میان شما دو امانت گرانبها می گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترت و اهل بیت خودم. شما تا وقتی که به این دو تمسک جوئید گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچگاه از هم جدا نمی شوند. و از امام محمد باقر علیه السلام در تفسیر این کلام خدا آمده است:
«وَ ما یَعلَمُ تَاوِیلَهُ إلاَّ اللهُ وَالرّاسِخُونَ فِی العِلمِ»(4)
و تأویل قرآن را) جز خداوند و آنها که در دانش ریشه دارند نخواهند دانست. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم برترین راسخین در علم است زیرا که خداوند جمیع علوم را از تنزیل و تأویل به او آموخته و این ممکن نیست که پروردگار چیزی بر پیامبرش نازل کند و پیغمبر از تأویل آن بی خبر باشد و همچنین جانشینان آن حضرت بعد از او آگاه به کل آن علوم هستند.(1)
