غزلیات | ضیاءالصالحین

شعر هایم تغزل ندارند / امید مهدی نژاد

دوباره جاده و طوفان دوباره جاده و گرد / امید مهدی نژاد

آقا هنوز ضامن آهوها آدم هنوز تشنه باران است / امید مهدی نژاد

ته مانده های باورم را می فروشم / امید مهدی نژاد

تاریک و سرد مثل زمین آسمان مان / امید مهدی نژاد

در این ظلام سیه کاری سلام بر تو که بیداری / امید مهدی نژاد

قصه از خورشید می بافیم ما فانوس ها / امید مهدی نژاد

بتاز چشمه زخمی در امتداد کویر / امید مهدی نژاد

گذاشتی که جهان باز امتحان بدهد / امید مهدی نژاد

چه نشستی به استخاره بگو / امید مهدی نژاد

شمشیرها بخوابید دعوا سر لحاف است / امید مهدی نژاد

دزدها بیدارند پاسبان ها مست اند / امید مهدی نژاد

تا کی بنیشیم که قانون بنویسید / امید مهدی نژاد

شکست آیینه ها را که بشکند خود را / امید مهدی نژاد

مشرق اینجاست اگر آیینه داری / امید مهدی نژاد

کافی ست سجده ای خدایانشان کنیم / امید مهدی نژاد

از آسمان هم در نمی آید صدا امشب / امید مهدی نژاد

ای پرنده تا کجا می پری بدون بال / امید مهدی نژاد

تنها تو ای اباذر تنها تو مانده ای / امید مهدی نژاد

عاشقت می شوم این بار که برمیگرم / امید مهدی نژاد

دیگر اسیر فتنه گندم نمی شوم / امید مهدی نژاد

دیوانه های سنگ پران نیز با سنگ ها به چاه می افتند / امید مهدی نژاد

حالی تو غیرتی کن معشوق من تفنگ / امید مهدی نژاد

بی ذره ای تقدم و تاخیر می رسی / امید مهدی نژاد

از شما از این سلام خشک و خالی خسته ام / امید مهدی نژاد

نگفته ای از کدامین مسیر برگردم / امید مهدی نژاد

با جوهر قرمز کبوتر می نویسم / امید مهدی نژاد

این بود دستمزد رسالت زمینیان / امید مهدی نژاد

قسمت به مثقال است حسرت به خروار است / امید مهدی نژاد

آتش سرخ روشن است زیر خاکستری هنوز / امید مهدی نژاد

بوی حرامی می وزد شمشیر بردارید / امید مهدی نژاد

دست او اینجاست انگشتر نمی دانم کجاست / امید مهدی نژاد

همه محتاج امامیم خودت را برسان / امید مهدی نژاد

همساز شو با درد بگذار و بگذر مرد / امید مهدی نژاد

گاه باید رفت باید رفت و تنها رفت / امید مهدی نژاد

تا پای چشمه رفتیم لب تشنه بازگشتیم / امید مهدی نژاد

بازگشت بالا

موضوعات

شبکه‌ها