ای پرنده تا کجا می پری بدون بال / امید مهدی نژاد

ای پرنده تا کجا می پری بدون بال / شاعر : امید مهدی نژاد

کوچه های ابتذال، خانه های انفعال
در زمینه ای کبود، طرحِ شهرِ بی خیال

گله های سر به راه، رنگ های روسیاه
کافرانِ بی گناه، مومنان بی کمال

واژه های بی وضو، چهره های پشت و رو
عاشقانِ رنگ و بو، شاعرانِ عشق و حال

شعرهای بی شعور، جاده های بی عبور
باده های بی اثر، دشت های بی غزال

با خیال آب و نان، زیر چتر آسمان
دل به خواب می دهیم، خواب های بی ملال:

خواب عمرِ بی دریغ، خوابِ نانِ بی بها
خوابِ تخت بی رقیب، خواب بخت بی زوال

ای دونده! تا کجا می دوی بدون سر؟
ای پرنده! تا کجا می پری بدون بال؟

این طرف همه سکوت، بی خیالِ بی خیال
آن طرف همه دروغ، قیل و قال و قیل و قال

آن طرف حماسه ها، فکر تاج و تخت ها
این طرف درخت ها رو به کیسه ی زغال

مهره ها بی اعتبار، تاس ها بی اختیار
پله پله می رویم رو به آخرین جدال