يکي از آثار مهمي که گناهان در زندگي هر فرد يا اجتماعي مي گذارد از بين رفتن نعمت هايي است که خداوند به آنان عطا فرموده است.آري پايداري بسياري از نعمت هاي الهي مشروط به انجام ندادن گناه و اطاعت او است.
چنان که در قرآن کريم مي خوانيم:
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا يَکْسِبُونَ.[1]
(و اگر اهل آبادى ها ايمان مى آوردند و پارسايى مى کردند، حتماً برکاتى از آسمان و زمين بر آنان مى گشوديم، اما (آنان حق را) تکذيب کردند، پس به سبب آنچه همواره کسب مى کردند، گرفتارشان کرديم.)
امير مؤمنان على (عليه السلام) مى فرمايد:
و ايم اللَّه! ما کان قوم قط فى غض نعمة من عيش فزال عنهم الا بذنوب اجترحوها، لان اللَّه ليس بظلام للعبيد
(به خدا سوگند هيچ ملتى از آغوش ناز و نعمت زندگى گرفته نشد، مگر به واسطه گناهانى که مرتکب شدند، زيرا خداوند هرگز به بندگانش ستم روا نمى دارد.)
سپس افزود:
و لو ان الناس حين تنزل بهم النقم، و تزول عنهم النعم، فزعوا الى ربهم بصدق من نياتهم، و وله من قلوبهم، لرد عليهم کل شارد و اصلح لهم کل فاسد
(هر گاه مردم موقعى که بلاها نازل مى شود، و نعمت هاى الهى از آنان سلب مى گردد، با صدق نيت رو به درگاه خدا آورند، و با قلب هايى آکنده از عشق و محبت به خدا از او درخواست حل مشکل کنند، خداوند آنچه را از دستشان رفته به آنان باز مى گرداند، و هر گونه فسادى را براى آنان اصلاح مى کند.)
و از اين بيان رابطه گناهان با سلب نعمت ها به خوبى آشکار مى شود.[2]
-----------------------------------------------------------
[1] سوره اعراف آيه96.
[2] تفسير نمونه، ج20، ص 310؛ همچنين رجوع کنيد : ترجمه تفسير الميزان،ج8، ص247.
