در ملاقاتي که با والد گرامي محضر آيت اللهالعظمي بهجت داشتيم ، سخن از اولياي الهي به ميان آمد.حضرت آيه الله ناصري فرموند: من از ابتداي طلبگى، به مرحوم آيه الله آسيد جمال گلپايگاني نه تنها ارادت داشتم، بلکه شيفته ي حرکات و روش و حتي جملات اين مرد الهي بودم و در نماز جماعت ايشان شرکت مي کردم. و يادم هست ايشان در قنوت نماز با صدائي آرام و پرطمأنينه اين دعا را مي خواندند: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ الْأَمْنَ وَ الْإِيمَانَ بِکَ وَ التَّصْدِيقَ بِنَبِيِّکَ وَ الْعَافِيَةَ مِنْ جَمِيعِ الْبَلَاءِ وَ الشُّکْرَ عَلَى الْعَافِيَةِ وَ الْغِنَى عَنْ شِرَارِ النَّاسِ».
آيت الله العظمي بهجت فرمودند: بله اين دعاي حضرت ابوذر است[1] . روايت دارد روزي جناب ابوذر غفاري خدمت رسول خدا (صلي الله عليه و آله) رسيد و ايشان را مشغول صحبت با دِحْيَه کلبي ديد؛از اين، از آنان فاصله گرفت که مبادا دِحْيَه حرفي خصوصي محضر رسول خدا داشته باشد. در واقع، اين فرد که رسول خدا با او صحبت مي کرد دحيه نبود، بلکه جبرائيل امين بود به صورت دِحْيَه کلبى. جبرائيل عرض کرد يا رسول الله اگر ابوذر غفاري به ما سلام مي داد، ما جواب او را مي گفتيم. يا رسول الله، ابوذر غفاري دعائي دارد که او را در سماوات مشهور کرده و آن دعا اين است :
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ الْأَمْنَ وَ الْإِيمَانَ بِکَ وَ التَّصْدِيقَ بِنَبِيِّکَ وَ الْعَافِيَةَ مِنْ جَمِيعِ الْبَلَاءِ وَ الشُّکْرَ عَلَى الْعَافِيَةِ وَ الْغِنَى عَنْ شِرَارِ النَّاسِ».
بالاخره، جبرائيل امين به ظاهر در صورت دِحْيَه کلبي رفت و جناب ابوذر نزديک آمد. پيامبر (صلي الله عليه و آله) پرسيد ابوذر چرا نزديک نيامدي ؟ عرض کرد: يا رسول الله! شما را با دِحْيَه کلبي مشغول صحبت يافتم نخواستم مزاحم شوم. پيامبر رحمت فرمود او جبرائيل بود نه دِحيَه و مي گفت: اگر ابوذر به ما سلام مي داد، ما نيز جواب مي گفتيم. او نيز مي گفت: تو دعائي مي خواني که تو را در آسمانها مشهور کرده است. ابوذر آن دعا را براي آن حضرت خواند اما براي از دست دادن توفيق مکالمه ي با جبرئيل بقدري نادم و نگران شد که چند روز نتوانست از منزل بيرون بيايد .
-----------------------------------------------------------------
[1] کافى، ج 2، ص 587 و بحار، ج 22 ،ص 401.