[متن ]

باسمه سبحانه [1] تيمّنا بذكر الملك العلّام [2]

عشق جز نائىّ و ما جز نى نئيم

وى دَمى بى ما و ما بى وى نِئيم

نى، كه هر دم نغمه آرايى كند

در حقيقت از دَمِ نايى كند[3]

اين سطرى چند است،[4] بعضى منثور و بعضى منظوم، به قلم صدق نيّت و [رقم ][5] خلوص طويّت، در بيان معنى نى و [حكايت ][6] شكايت وى كه در مفتتح [كتاب ][7] مثنوىّ حضرت مولوى [كه ][8] كاشف حقايق اسرار معنوى است وقوع يافته و پرتو شعور بعضى بر آن نتافته. جعلتها تحفة لحضرة من خصّ بالمواهب الجليّة و المراتب العليّة و رسّمتها خدمة لسدّة من فاز بالفضائل الانسيّة و الشّمائل القدسيّة، نظم:[9]

آنكه چون در مدحش انديشم مقال

ناطقه حيران بماند، عقْل لال

كى ميسّر گردد اين سِرّ شگرف

جلوه دادن در لباس صَوْت و حرف؟

هيچ از آن بِه نيست كاين امرِ خَطير

واگذارم هم بدان [10] صافى ضمير

تا كند از فضل و احسان و كرم

وصف [11] خود هم در عرب هم در عجم

مدح خورشيد ار نگويد هوشمند

فيضِ نورش هست [12] در مدحش بَسَنْد

ور به وصف مُشك نگشايد نَفَس

مُشك را اوصافْ بوى مُشك بس

چون به وصف كس ندارد افتخار[13]

بر دعاى وى نمايم [14] اختصار

متّع اللّه تعالى [15] عاكفي سدّته الشّريفة بطول بقائه و قاصدى عتبته المنيفة بشرف لقائه، شعر:

نَمْلَة جاءَتْ بِرِجْل مِن جَراد

تو سليمانى كن اى عالى نهاد

اين [16] محقّر تحفه را بپْذير ازو

مُرتفَع كن دهشت و تشوير ازو

چند از اين جرئت بود خوار و خجل

عُذر خود خواه [17] ازين جُهْدُ المُقِل

 

-----------------------------------------------------------------
[1] متن از ص؛ چ: بسمه
[2]  از م
[3]  م: بود
[4]  چ: سطرى است چند
[5]  افزوده از چ
[6]  افزوده از ص، چ
[7]  ص، م، چ:- كتاب
[8]  افزوده از ص، چ
[9]  ص، م: مثنوى؛ چ:- نظم
[10]  ص، م، چ: به آن
[11]  م: مدح
[12]  ص، م، چ: نور او بود
[13]  ص، م، چ: افتقار
[14]  ص، م، چ: بر دعا اولى نمايد
[15]  م:- تعالى
[16]  ص، م: آن
[17]  ص: عذر خودخواه