شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود / شاعر : شهریار
شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود
عقلی درید پرده که دیوانه تو بود
غزلیات استاد شهریار
تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود / شاعر : شهریار
تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود
طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود
سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند / شاعر : شهریار
سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند
ز جوی آب بقا هم به چابکی بجهند
روشنانی که به تاریکی شب گردانند / شاعر : شهریار
روشنانی که به تاریکی شب گردانند
شمع در پرده و پروانه سر گردانند
بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خواند / شاعر : شهریار
بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خواند
لبت تا در شکفتن لاله سیراب را ماند / شاعر : شهریار
لبت تا در شکفتن لاله سیراب را ماند
دلم در بیقراری چشمه مهتاب را ماند
مسافری که به رخ اشک حسرتم بدواند / شاعر : شهریار
مسافری که به رخ اشک حسرتم بدواند
دلم تحمل بار فراق او نتواند
شبست و چشم من و شمع اشکبارانند / شاعر : شهریار
شبست و چشم من و شمع اشکبارانند
مگر به ماتم پروانه سوگوارانند
ماندم به چمن شب شد و مهتاب برآمد / شاعر : شهریار
ماندم به چمن شب شد و مهتاب برآمد
سیمای شب آغشته به سیماب برآمد
خوابم آشفت و سرخفته به دامان آمد / شاعر : شهریار
خوابم آشفت و سرخفته به دامان آمد
خواب دیدم که خیال تو به مهمان آمد