«العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء»(1).
علم نوری است که خداوند در قلب هر که بخواهد تابش دهد.
مکتب اسلام برای علم و آگاهی و بینش دینی ارزش فرازان قائل است و آنرا شرط لازم برای سعادت و نیکبختی مرد و زن می داند. بهمین جهت طلب علم را بر مسلم و مسلمه فرض دانسته و به عناوین مختلف مشوق و ترغیب کننده ی مسلمین به فراگرفتن علوم بوده است.
یک بانوی مسلمان قبل از هر چیز باید بداند که خداوند تبارک و تعالی چه تکالیف شرعی در امور مختلف زندگی برایش معین فرمود، مبادا از علوم اصلی باز بماند و به علوم فرعی و فضولات بپردازد و عمر عزیز و گرانمایه ی خویش را صرف مطالبی کند که هیچ گاه تا آخر زندگی به کار نمی آید و به او هیچ گونه ارتباطی ندارد.
خلاصه آنکه باید گم شده ی خانمهای مسلمان آن علمی باشد که نور آفرین و روشن کننده ی دل است.
«یرفع الله الذین آمنوا منکم والذین اوتواالعلم درجات»(1).
خداوند درجات اهل ایمان و اهل علم را بالا می برد.
مرحوم علامه ی طباطبائی در ذیل آیه می فرماید: قرینه ی عقلیه حکم می کند که:
«ان المراد بهولا الذین اوتوالعلم العلماء من المؤمنین»(2) مراد از صاحبان علم علماء با ایمان می باشند.
«العلم علمان: علم فی القلب فذلک العلم النافع و علم فی اللسان فذلک حجه علی العباد»(3).
علم دو گونه است: یکی علمی که مربوط به دل تو است که این علم نافع و مفید است و دیگری علمی است در زبان که این حجت و دلیل بندگان خداست.
جدا در میان همه ی علوم موجود در جهان ضروری ترین علم کدامست؟ بهتر است از بیان امام هفتم موسی بن جعفر علیه السلام استفاده کنیم که فرمود:
«الزم العلم مادلک علی صلاح قلبک واظهر لک فساده»(4).
لازم ترین علمها برای تو آن علمی است که دل و ضمیر وجودت را اصلاح کند و فساد اخلاق ترا ظاهر سازد.