آموزهايي از قرآن و اهل بيت بخش سوم در باب سخن گفتن
پيغمبر خدا صلى الله عليه وآله خطاب به اباذر فرمود:
يَا أَبَا ذَرٍّ يَطَّلِعُ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَى قَوْمٍ مِنْ أَهْلِ النَّارِ فَيَقُولُونَ مَا أَدْخَلَكُمُ النَّارَ وَ قَدْ دَخَلْنَا الْجَنَّةَ بِتَأْدِيبِكُمْ وَ تَعْلِيمِكُمْ فَيَقُولُونَ إِنَّا كُنَّا نَأْمُرُ بِالْخَيْرِ وَ لَا نَفْعَلُهُ.
اي اباذر گروهي از اهل بهشت، گروهي از اهل جهنم را مي بينند و با تعجب سوال مي کنند که ما بواسطه تعليم و تربيت شما به بهشت آمديم پس چگونه است که خودتان به جهنم رفتيد؟
و آن عالمان بي عمل پاسخ مي دهند که ما ديگران را به کارهاي خير امر مي کرديم اما خودمان به گفته ها و دانسته هايمان عمل نمي کرديم.