شرح دعای روز هفتم ماه رمضان از آیت الله مجتهدی (فیلم، صوت، متن)
شرح دعای روز هفتم ماه رمضان از آیت الله مجتهدی (فیلم، صوت، متن)
شرح دعای روز هفتم ماه رمضان از آیت الله مجتهدی (رحمة الله علیه) به ضمیمه فایل های صوتی و تصویری و متن آن تقدیم حضورتان می گردد...
برای دسترسی به «شرح دعای سایر روزها» اینجا کلیک کنید
⮋ فیلم شرح دعای روز هفتم ماه رمضان از آیت الله مجتهدی ⮋
متن و ترجمه دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان:
اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّین.[1]
خدایا مرا در این ماه بر روزه و شب زندهداریش یاری ده، و از لغزشها و گناهان دورم بدار، و ذکرت را همواره روزیام کن، به توفیقت ای راهنمای گمراهان.
اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ
خدایا در ماه رمضان برای روزه و شبزندهداری کمکم کن؛ اگر خدا کمکت کند؛ گرسنگی را نمیفهمی؛ خستگی عبادت را نمیفهمی؛ دعای ابوحمزه و دعای افتتاح... میخوانی و اصلاً متوجه خستگی نمیشوی، چون خدا کمکت میکند .
دعای ابوحمزه را در قنوت میخواندند
سالها قبل در قم واعظی بود به نام میرزامحمد تقی اشراقی؛ ایشان بهقدری در فن خطابه قوی بودند که تا زنده بود، مرحوم آقای فلسفی به قم دعوت نمیشد، آدم ملائی بود و صدای رسایی هم داشت؛ طوری که بدون بلندگو در صحن حرم همه صدای او را میشنیدند. مرقد ایشان هم در حرم حضرت معصومه (سلاماللهعلیها) پایین پای مرحوم مؤسس حوزه، آیتالله حائری یزدی (رحمهالله) است.
مرحوم اشراقی از قول پدر (مرحوم ارباب) این طور نقل میکردند: سحر ماه رمضان به حرم امیرالمؤمنین (علیهالسلام) مشرف شدم و مشاهده کردم؛ عدهای در قنوت نماز وتر دعای ابوحمزه ثمالی را از حفظ میخوانند و اشک میریزند؛ وقتی تعداد ایشان را شمردم دیدم هفتاد نفر هستند!
ایشان چه مردمی بودهاند؛ اما ما چگونه دعا و نماز میخوانیم؛ چرا با بیحالی و کسالت نماز میخوانیم؟!
وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ
خدایا در ماه رمضان از لغزش گناه حفظم کن و دورم کن؛ توفیق بده در ماه رمضان گناه نکنم؛ اعضاء و جوارحم هم روزه داشته باشد. در حدیث وارد شده است:
«اِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ شَعْرُکَ وَ جِلْدُکَ...»[2] باید گوش و چشم و..اعضاء و جوارحت روزهدار باشند.
ذکر زبانی توأم با غفلت، مصیبت و بدبختی است؛ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ
خدایا در این ماه رمضان روزی کن همیشه به یاد تو باشم، ذکر شامل ذکر زبانی هم میشود؛ البته اگر دل به یاد خدا باشد زبان هم ذکر میگوید؛ اما اگر زبان ذکر خدا بگوید و دل غافل از او باشد، این چنین ذکری مصیبت و بدبختی است.
همه موجودات ذکر خدا را میکنند
در روایت وارد شده است که اگر حیوانات هم یاد خدا نکنند و ذکر نگویند به دام صیادان خواهند افتاد؛ هیچ پرندهای به دام صیاد نمیافتد، مگر زمانی که از یاد خدا غافل شود[3]؛ حیوانات هم ذکر دارند «وَ إِنْ مِنْ شَیْ ءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ»[4] حیوانات هم ذکر دارند.
شعر:
گر تو را از غیب چشمی باز شد
با تو ذرات جهان هم راز شد
نطق خاک و نطق آب و نطق گل
هست محسوس حواس اهل دل [5]
حتی درودیوار هم ذکر دارند؛ درخت و کوه و بیابان هم ذکر دارند منتها ذکر خودشان، ما هم ذکر خودمان. حتی در روایت آمده است که هنگام سحر که خروس بانگ میزند و تو را برای نماز بیدار میکند؛ لذا به خروس دشنام ندهید.[6]
شعر:
کم ز خروسی مباش مشت پری بیش نیست
از سر شب تا به سحر ذکر خدا میکند [7]
از خدا درخواست توفیق کنیم؛ بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّین
خدایا در ماه رمضان این توفیق را بده که همیشه به یاد تو باشم و ای راهنمای گمراهان.
انجام این اعمال توفیق میخواهد؛ لذا از خداوند درخواست توفیق میکنیم
شعر:
توفیق، رفیقی ست که به هر کس ندهندش
هرگز پر طاووس به کرکس ندهندش [8]
سحرهای ماه رمضان را از دست ندهید و دعاهای سحر را بخوانید حتی کسانی که روزه نمیگیرید و مریض هستید.
پی نوشت:
[1] إقبال الأعمال، ص: ۱۳۲؛ متن دعا با آنچه در مفاتیحالجنان آمده، اندکی متفاوت است:
اللهم أعنی فیه [فی هذا الیوم] علی صیامه و قیامه واجنبنی [و جنبنی] فیه من هفواته و آثامه و ارزقنی فیه ذکرک و شکرک بدوامه بتوفیقک یا ولی المؤمنین [بدوام هدایتک و توفیقک یا هادی المؤمنین برحمتک یا أرحم الراحمین]
[2] کافی، ج ۴، ص 87.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ [علیهالسلام] إِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ شَعْرُکَ وَ جِلْدُکَ وَ عَدَّدَ أَشْیَاءَ غَیْرَ هَذَا وَ قَالَ لَا یَکُونُ یَوْمُ صَوْمِکَ کَیَوْمِ فِطْرِکَ.
[3] گزیده کافی، ج ۳، ص ۱۳.
شنیدم ابوعبدالله صادق (علیهالسلام) میگفت: هیچ پرندهای به دام صیاد نمیافتد، جز با غفلتکردن از یاد خدا و ترک سبحانالله.
[4] سوره اسراء، آیه ۴۴.
ترجمه: و هیچچیز نیست مگر اینکه در حال ستایش، تسبیح او میگوید، ولی شما تسبیح آنها را درنمییابید.
[5] مثنوی معنوی؛ مولانا جلالالدین محمد بلخی.
[6] من لایحضره از فقیه، ج: ۴، ص: 5.
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَی بْنِ بَابَوَیْهِ الْقُمِّیُّ الْفَقِیهُ .......عنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ [علیهالسلام] قَالَ نَهَی رَسُولُ اللَّهِ(صلیالله علیه و آله و سلم) ......وَ نَهَی عَنْ سَبِّ الدِّیکِ وَ قَالَ إِنَّهُ یُوقِظُ لِلصَّلَاةِ.
[7] مصدری یافت نشد؛ مولوی در دیوان کبیر شمس به همین معنا اشاره کرده است:
آن خروسی که تو را دعوت کند سوی خدا
او بهصورت مرغ باشد در حقیقات انگلوس
و شیخ ابوسعید ابوالخیر گفته است:
افغان خروس صبحگاه از غم تو
آه از غم تو هزار آه از غم تو
[8] مصدری یافت نشد
بابا افضل کاشی(رحمهالله) در دیوان خود گفته است:
هرگز پر طاووس به کرکس ندهند
وان را که گلیم باید اطلس ندهند
افزودن دیدگاه جدید