برخی از احکام نماز و مقدمات آن

برخی از احکام نماز و مقدمات آن

نماز در زمین مردم

آیا نماز در زمین های وسیع دور از روستا جایز است؟(2)

 در زمین بسیار وسیعی که از دِه دور و چراگاه حیوانات است اگر چه صاحبانش راضی نباشند نماز خواندن و نشستن و خوابیدن در آن اشکال ندارد (حضرت امام،آیات عظام فاضل لنکرانی، سیستانی، نوری)

در زمین بسیار وسیعی که از دِه دور و چراگاه حیوانات است نماز خواندن و نشستن و خوابیدن

1- گلپایگانی، مجمع المسائل، ج 1،ص: 156

2- توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج 1،ص: م879 العروه الوثقی (المحشی)، ج 2،م17 فصل فی مکان المصلّی در آن اشکال ندارد ولی اگر صاحبان آنها راضی نباشند نماز خواندن جایز نیست.(آیات عظام بهجت، خوئی: در املاک صغیر و مجنون هم جایز نیست)

در زمین بسیار وسیعی که از دِه دور و چراگاه حیوانات است نماز خواندن و نشستن و خوابیدن در آن اشکال ندارد ولی اگر صاحبان آنها راضی نباشند به احتیاط واجب نماز خواندن جایز نیست (اراکی، گلپایگانی وصافی، مکارم)

 

چیزهایی که سجده بر آن صحیح است

سجده بر چه چیزهایی صحیح است ؟(1)

باید بر زمین و چیزهای غیر خوراکی که از زمین می روید، مانند چوب و برگ درخت سجده کرد و سجده بر چیزهای خوراکی و پوشاکی  صحیح نیست، سجده کردن بر سنگهای معدنی مانند سنگ مرمر و سنگهای سیاه اشکال ندارد.(مراجع عظام)

با فضیلت ترین چیزی که سجده بر آن صحیح است چیست؟(2)

برای سجده بهتر از هر چیز ، تربت حضرت سید الشهداء (علیه السلام) می باشد، بعد از آن خاک،  بعد از خاک سنگ و بعد از سنگ گیاه است.(مراجع عظام)

1- همان، ص 584 ، م 1076 . مقام معظم رهبری، رهنمای فتاوا، احکام سجده.

2- توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج 1، ص 587 ، م 1083 .

 

مکروهات مکان نماز گذار

نماز خواندن در چه جاهایی  مکروه است(1)

نماز خواندن در چند جا مکروه است و از آن جمله است: حمام، زمین نمک زار، مقابل انسان، مقابل دری که باز است،، مقابل آتش و چراغ، در آشپزخانه و هر جا که کورۀ آتش باشد، مقابل چاه و چاله ای که محل بول باشد، روبروی عکس و مجسمۀ چیزی که روح دارد، مگر آن که روی آن پرده بکشند، در اطاقی که جنب در آن باشد، در جایی که عکس باشد اگر چه روبروی نمازگزار نباشد، مقابل قبر، روی قبر، بین دو قبر ، در قبرستان.(مراجع عظام)

آیا نماز در جاده وخیابان جایزاست ؟(2)

 در جاده و خیابان و کوچه اگر برای کسانی که عبور می کنند مزاحمت نباشد مکروه است  و چنانچه مزاحمت باشد:

حرام ولی نماز باطل نیست (حضرت امام و آیات عظام خویی، تبریزی، سیستانی، مکارم، زنجانی به احتیاط مستحب)

هم حرام و هم نماز باطل است (آیات عظام اراکی ، گلپایگانی، فاضل، صافی)

1- توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج 1،ص: 501 م898

2- توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج 1،ص: 501 م898

 

حکم نماز خواندن بر سطح شیب دار

اگر محل سجده از جای زانو بلندتر یا پایین تر باشد نماز صحیح است ؟(1)

جای پیشانی نمازگزارنباید از جای ایستادن او یا از جای زانوهای او  بیش از چهار انگشت بسته، پست تر یا بلندتر باشد(به صورت فتوا یا احتیاط واجب). (مراجع عظام )

 

نماز جماعت

حکم حاضر نشدن در نماز جماعت را بیان کنید(2)

حاضر نشدن به نماز جماعت از روی بی اعتنایی جایز نیست و سزاوار نیست که انسان بدون عذر نماز جماعت را ترک کند.(مراجع عظام)

آیا نماز فرادی در اول وقت بهتر است یا نماز جماعت با تاخیر بهتر است؟(3)

مستحب است انسان صبر کند که نماز را به جماعت بخواند و نماز جماعت از نماز اول وقت که فرادی یعنی تنها خوانده شود بهتر است. و نیز نماز جماعتی را که مختصر بخوانند از نماز فرادی که آن را طول بدهند بهتر می باشد.(حضرت امام و آیات عظام فاضل، گلپایگانی، صافی، اراکی، تبریزی)

1- توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج 1،ص: 497 م ذیل م888 توضیح المسائل (وحید)،ص: 208م1066

2- توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج 1،ص: 768م 1401  توضیح المسائل وحید 1409

3- توضیح المسائل (محشی - امام خمینی)، ج 1،ص: 768  م 1402 توضیح المسائل وحید 1402

مستحب است انسان صبر کند که نماز را به جماعت بخواند و نماز جماعت از نماز اول وقت که فرادی یعنی تنها خوانده شود ودر وقت فضیلت خوانده شود بهتر است. و نیز نماز جماعتی را که مختصر بخوانند از نماز فرادی که آن را طول بدهند بهتر می باشد (آیات عظام خویی، سیستان، وحید، زنجانی)

آیا به امام جماعتی که با تیمم یا وضوی جبیره یا لباس نجس نماز میخواند می شود اقتدا کرد؟(1)

الف) اگر عذر امام جماعت، تیمم یا وضوی جبیره ای است:

می شود به او اقتدا کرد. (حضرت امام و آیات عظام فاضل، گلپایگانی، خوئی، سیستانی، تبریزی، زنجانی، نوری صافی، اراکی، بهجت)

ب) و اگرعذر او، لباس نجس است:

بنا بر احتیاط واجب نباید به او اقتدا کرد.(حضرت امام و آیات عظام فاضل، گلپایگانی، صافی، اراکی، بهجت)

می شود به او اقتدا کرد.(آیات عظام خوئی، سیستانی، تبریزی، زنجانی، نوری)