بديهي است، انسان، دوستدار هر کسي که باشد، از دشمنان او فاصله مي گيرد والا در محبت او بايد ترديد کرد. قرآن نيز در آيات متعددي به اين اصل، تصريح نموده مي فرمايد: (لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآْخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ). کسي را که به خدا وقيامت ايمان دارد نخواهي يافت که با دشمن خدا وپيامبر دوستي نمايد.(9) لذا، شرط صحت ولايت اهل بيت، دشمني با کساني است که غاصب حق خلافت آنان بوده، آنان را آزار داده، به قتل رسانيده، فضائل آنان را انکار کرده اند. رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم در روايتي در شان حضرت علي عليه السلام که اهل سنت نيز نقل کرده اند، فرمودند: (لا يقبل الله إيمان عبد إلاَّ بولايته والبراءة من أعدائه). خداوند ايمان هيچ کسي را نمي پذيرد مگر اينکه او به ولايت حضرت علي معتقد بوده، از دشمنان او بيزار باشد.(10)
بدين جهت در روايات، آن کس از دوستداران اهل بيت عليهم السلام که با دشمنان اهل بيت دوستي نموده، دوستداران اهل بيت را دشمن بدارد، به دجال تشبيه شده، وجود آنان را باعث گمراهي مردم دانسته وفرموده اند: (إنَّ ممَّن يتَّخذ أهل البيت لمن هو أشدُّ فتنة على شيعتنا من الدجّال) از ميان کساني که دوستدار ما اهل بيت هستند کسي است که فتنه او در جمع شيعيان ما از فتنه دجال شديدتر است. راوي پرسيد: به چه جهت؟ اي پسر رسول خدا؟ فرمودند: (بموالاة أعدائنا ومعاداة أوليائنا). زيرا با دشمنان ما دوستي نموده، دوستان ما را دشمن مي دارند.(11) در حقيقت، محبت اهل بيت واقرار به فضائل آن بزرگواران، اختصاصي به فرقه ناجيه، شيعه اثنا عشري نداشته، بسياري از دانشمندان اهل سنت همچون ابن شعيب نشاني (م 303)، ابن مردويه (م 410)، ثعلبي (م 427)، ابو نعيم (م 430)، ابن مغازلي (م 483)، حاکم حسکاني (م حدود 470)، ابن شيرويه (م 509)، خطيب خواندي (م 5680)، ابن عساکر (م 573)، گنجي شافعي (م 658)، محمد بن طلحه (م 652)، سبط ابن جوزي (م 654)، محب الدين طبري (م 694)، مير سيد علي همداني (م 786) و... در اين امر با ما مشترکند. آنچه جدا کننده اعتقاد شيعي از آنها مي باشد، علاوه بر اعتقاد به خلافت ائمه اهل بيت عليهم السلام، توجه به لزوم تبري در کنار تولي است، که بنا بر مدارک فوق، ولايت بي برائت منشا نجات نخواهد بود.
------------------------------------------------
(9)سوره مجادله: 23.
(10) المناقب/ خطيب خوارزمي: 32 و33/ ح 2.
(11)صفات الشيعه: 50/ ح 14، از حضرت رضا عليه السلام.
