شب معراج و نشانه های ظهور

در حدیث مبارکی که ابن عباس از زبان پر نور آورنده اسلام حضرت محمد بن عبد الله (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرده به نشانه هایی در رابطه با قیام جهانی حضرت صاحب الامر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تصریح شده است که به نظر خوانندگان عزیز می رسد: 
عن ابن عباس عن رسول الله صلی الله علیه و آله: فی حدیث ان الله اوحی الیه لیله اسری به ان یوصی الی علی و اخبره بالائمه من ولده الی ان قال و آخر رجل منهم یصلی عیسی ابن مریم خلفه یملا الارض عدلا کما ملئت جوراً و ظلماً انجی به من الهلکه و اهدی به من الضلاله و ابری به الاعمی و اشفی به المریض فقلت الهی و سیدی متی یکون ذاک فاوحی الله عزوجل الی یکون ذلک اذا رفع العلم و ظهر الجهل و کثر القراءه و قل العمل و کثر القتل و قل الفقهاء و الهادون و کثر فقهاء الضلاله و الخونه و کثر الشعراء و اتخذ امتک قبورهم مساجد و حلیت المصاحف و زخرفت المساجد و کثر الجور و الفساد و ظهر المنکر و امر امتک به و نهی عن المعروف و اکتفی الرجال بالرجال و النساء و صار الامراء کفره و اولیائهم فجره و اعوانهم ظلمه ذووا الرای منهم فسقه و عند ثلاثه خسوف خسف بالمشرق و خسف بالمغرب و خسف بجزیره العرب و خراب بصره علی ید رجل من ذریتک تتبعه الزنوج و خروج رجل من ولد الحسین بن علی و ظهور الدجال یخرج من المشرق من سجستان و ظهور السفیانی . (30)
ابن عباس می گوید: در شب معراج مطالبی به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) وحی شد که باید به وجود مقدس حضرت امیر المومنین(علیه سلام) خبر داده شود و نیز به ائمه بعد از آن حضرت . بعد فرمودند که خداوند برای آخرین آنها نشانه هایی بیان فرمودند: 
1 - عیسی بن مریم پشت سر آن بزرگوار نماز می خواند . 
2 - زمین را پر از عدل و داد می کند چنانچه پر از ظلم و جور شده باشد . 
3 - بندگان را به وسیله او (امام عصر) از هلاکت نجات می دهم . 
4 - گمراهان را به وسیله او هدایت می کنم . 
5 - نابینایان و بیماران را به وسیله او شفا می دهم . 
عرض کردم خداوندا! آن کی خواهد شد؟ خطاب رسید: 
6 - هرگاه علم از میان برداشته شود و جهل و نادانی به جای آن نشیند . 
قرائت قرآن زیاد اما به آن کم شود . 
7 - قتل و کشتار زیاد شود . 
8 - فقها و هدایت کنندگان واقعی کم شوند (اشاره است به وجود علمای ربانی) . 
9 - علمای فاسق (بی عمل) و خیانتکار زیاد شوند (آنان که دین را به فکر خود معنی می کنند) . 
10 - شعرا زیاد شوند . 
11 - امت شما قبرستانها را مساجد قرار دهند . 
12 - قرآنها را زینت کنند . 
13 - مساجد را مجلل بسازند .
14 - جور و فساد زیاد شود . 
15 - منکرات ظاهر شود . 
16 - امت شما امر به منکر کنند . 
17 - پیروان شما نهی از معروف کنند . 
18 - مردها به مردها اکتفا کنند (لواط) . 
19 - زنان به زنان قناعت کنند (مساحقه) . 
20 - زمامداران کافر شوند . 
21 - دوستان حکمرانان گنهکار باشند . 
22 - یاوران آنها ستمگران باشند . 
23 - صاحبان رأی و نظر از آنان فاسقان باشند . 
24 - سه خسف (31) در دنیا واقع شود: یکی خسف در مشرق، خسف دیگر در مغرب و خسف سوم در جزیره العرب . 
25 - خراب شدن بصره به دست یکی از ذراری تو (سید) که زنگیها دنبالش را بگیرند . 
26 - قیام مردی از اولاد امام حسین (علیه سلام) .
27 - ظهور دجال و قیامش از سجستان . 
28 - خروج سفیانی .

انتظار فرج:
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و موقعیت منتظران حضرت مهدی قبل از ظهور
امام صادق علیه السّلام از وجود مبارک رسول اکرم صلی الله علیه و آله درباره مقام منتظران ظهور و علاقه مندان به ساحت قدس حضرت بقیة الله روحی له الفداء و آباء گرامی اش چنین نقل فرموده اند: 
طوبی لمن ادرک قائم اهلبیتی و هو مقتد به قبل قیامه یتولی ولیه و یتبرأ من عدوه و یتولی الائمة من قبله اولئک رفقائی و ذووا ودی و مودتی و اکرم امتی علی و اکرم خلق الله علی. (32) 
خوشا به حال کسانی که قائم از اهل بیت مرا درک کنند و اقتدای به آن حضرت می کنند (فرمانبرداری) پیش از قیامش، دوستان او را دوست می دارند و با دشمنانش دشمن اند و از آنها تبرا می جویند و ائمه معصومین قبل از آن حضرت را دوست می دارند. اینان رفقای من و دوستان من و بهترین افراد امت من در نزد من بلکه بهترین مخلوقات خداوند برای من هستند (گوارا باد بر صاحبان این نعمت (ولایت) ). 
حذیفه می گوید: دیدم رسول معظم اسلام صلی الله علیه و آله پرده کعبه را گرفته و گریه می کند. عرض کردم یا رسول الله! چه چیز شما را به گریه آورده است؟ 
خداوند چشمهای تو را نگریاند. فرمودند: 
یا حذیفه قد ذهبت الدنیا او کانک بالدنیا لم تکن قلت فداک ابی و امی یا رسول الله فهل من علامة یستدل بها علی ذلک قال نعم یا حذیفة احفظ بقلبک و انظر بعینک و اعقد بیدک اذا ضیعت امتی الصلواة و اتبعت الشهوات و کثر الخیانات و قلت الامانات و شربوا القهوات و اظلم الهوی و غار الماء و اغبرت الافق و خیفت الطرق و تشاتم الناس و فسدوا و فجرت الباعة و رفضت القناعة و ساءت الظنون و تلاشت السنون و کثرت الاشجار و قلت الثمار و غلت الاسعار و کثرت الریاح و تبینت الاشراط و ظهر اللواط و استحسنوا الخلف و ضاقت المکاسب و قلت المطالب و استمروا بالهوی و تفاکهوا بینهم بشتیمة الاباء و الامهات و اکلوا الربا و فشا الزنا و قل الرضا و استعملوا السفهاء و کثرت الخیانة و قلت الامانة و ذکی کل امرء نفسه و عمله و اشتهر کل جاهل بجهله و زخرفت جدران الدور و رفع بناء القصور و صار الباطل حقاً و الکذب صدقاً و الصحة عجزاً و اللؤم عقلاً و الضلالة هدی و البیان عمی و الصمت بلاهة و العلم جهالة و کثرت الایات و تتابعت العلامات و تراجموا بالظنون و دارت علی الناس رحی المنون و عمیت القلوب و غلب المنکر المعروف و ذهب التواصل و کثرت التجارات و استحسنوا البطالات و تهادوا انفسهم بالشهوات و تهاونوا بالمعضلات و رکبوا جلود النمور و اکلوا المأتور و لبسوا الحبور و آثروا الدنیا علی الاخرة و ذهبت الرحمة من القلوب و عم الفساد و اتخذوا کتاب الله لعباً و مال الله دولاً و استحل الخمر بالنبیذ و النجش بالزکوة و الربا بالبیع و تکافأ الرجال بالرجال و النساء بالنساء و صارت المباهات فی المعصیة و الکبر فی القلوب والجور فی السلاطین و السفاهه فی سائر الناس فعند ذلک لا یسلم لذی دین دینه الا من فر بدینه من شاهق الی شاهق و من واد الی واد و ذهب الاسلام حتی لایبقی الا اسمه و اندرس القران من القلوب حتی لایبقی الا رسمه یقرؤن القرآن لا یجاوز تراقیهم لا یعلمون بما فیه من وعد ربهم و وعیده و تحذیره و تنذیره و ناسخه و منسوخه فعند ذلک تکون مساجدهم عامرة و قلوبهم خاربة من الایمان علمانهم شر خلق الله علی وجه الارض منهم بدت الفتنة و الیهم تعود و یذهب الخیر و اهله و یبقی الشر و اهله و یصیر الناس بحیث لایعبأ الله بشی ء من اعماله قد حبب الیهم الدینار و الدارهم حتی ان الغنی لیحدث نفسه بالفقر. (33) 
ای حذیفه! دنیا از بین رفته یا مثل اینکه تو در این دنیا نبودی. عرض کردم پدر و مادرم به قربانت باد! آیا علائمی هست که دال بر وقوع چنین وضعی در دنیا باشد؟ فرمودند: آری - ای حذیفه! - مطالبی که می گویم به قلبت بسپار و با چشمت ببین و با انگشتانت شماره کن: 
1. وقتی که امت من نماز را ضایع کنند. 
2. از شهوات پیروی کنند. 
3. خیانت در میان مردم زیاد شود. 
4. امانت و امانتداری کم شود. 
5. مشروبات الکلی بنوشند. 
6. فضا تاریک شود (ممکن است به خاطر آلودگی فضا به معصیت یا دود ناشی از بنزین و غیره باشد). 
7. به واسطه خشکسالی، آب قناتها و چاهها کم می شود - کما اینکه الان شده است -. 
8. آسمان و این فضای لایتناهی غبارآلود شود (ممکن است کنایه از ظلمهای جهانی باشد مانند جنگهای جهانی از قبیل دو جنگ اول و دوم و جنگهای پراکنده). 
9. امنیت از راههای زمینی و هوایی برداشته شود (نظیر هواپیما ربایی، آدم دزدی). 
10. و مردم همدیگر را سب و لعن کنند. 
11. خانواده ها در دامن فساد سقوط کنند (مانند بی حجابی، رقاصی، قمار و غیره). 
12. مردم در زندگی گرفتار تجملات و مدپرستی شوند و سرانجام قناعت و میانه روی متروک گردد. 
13. افراد جامعه نسبت به یکدیگر بدبین شوند و سوءظن و عدم اعتماد بر جامعه سایه افکند. 
14. سالهای دنیا پست و خوار شود. 
15. درختکاری زیاد شود و محصولها اندک شود. 
16. قیمتها بالا رود (نرخ اجناس مورد لزوم به طور سرسام آوری بالا برود تا جایی که زندگی را تبدیل به جهنم سوزان کند). 
17. بادها زیاد شود (طوفانها و تندبادها مرتباً در دنیا زیانهای سنگین جانی و مالی به بار آورد). 
18. پرده از روی باطن مردم برداشته شود (و جنایتکاران و دنیاپرستان و جاه طلبان شناخته شوند، یا بدان آشکار شوند یا علائم ظاهر شوند). 
19. عمل شنیع لواط علنی شود (کما اینکه در انگلستان با گذراندن قانونی از تصویب مجلس لواط بلامانع شده است). 
20. خلاف، پسندیده شود. 
21. تجارت و کاسبی دچار سختی و تنگی شود و اشیاء مورد درخواست کم شود. 
22. تمام برنامه ها را با کمال گستاخی و خودسری بر مبنای هوای نفس (دلم می خواهد) پیاده کنند. 
23. ناسزا و فحش دادن به پدر و مادران را وسیله سرگرمی و مزاح قرار دهند. 
24. آشکارا ربا بخورند و کوچکترین ترسی از خداوند نداشته باشند. 
25. بی عصمتی و زنا در میان مردم رواج پیدا کند (مراکز خودفروشی و زنا در دنیا با ابعاد گسترده ای بالاترین شاهد ماست). 
26. خشنودی و راضی بودن از زندگی و برنامه آن بسیار کم شود. 
27. افراد سفیه و نادان زمام امور را به دست گیرند. 
28. خیانت به انواع و اقسام مختلف در میان همه طبقات زیاد شود. 
29. امانت را بی اهمیت بدانند و به آن بی اعتنا باشند و افراد امین کم شوند. 
30. افراد از اخلاق و کار خویش تعریف کنند. 
31. نادانها به دلیل نادانی خویش مشهورند. 
32. مردم خانه های خود را بیارایند و دیوارهای آن را زینت دهند. 
33. قصرها و خانه ها بلند ساخته شود (مانند ساختمانهای چندین طبقه ای که آسایش و امنیت را از همسایه ها سلب می کند.) 
34. باطل را به لباس حق جلوه دهند. 
35. زشتی دروغ از بین برود بحدی که لباس راستی بر آن بپوشانند. 
36. اگر کسی در کارش صحت عمل داشته باشد او را ضعیف بدانند. 
37. پستی و لئامت و سرزنش یکدیگر را به حساب عقل بگذارند (صاحبش را عاقل بدانند) 
38. گمراه بودن و راه کج رفتن را هدایت بشمارند. 
39. بیان را کوری بدانند (اگر به وسیله بیان، حقایقی گفته شود که به نظر آنها خوش نیاید بگویند این شخص کور است و واقعیت دنیا را نمی بیند). 
40. و خموشی را بی خردی بدانند. 
41. دانشمند اگر بخواهد از علم خویش به نفع خود و جامعه حرف بزند او را جاهل و عملش را نادانی بدانند. 
42. نشانه ها بسیار شود و علامتها یکی پس از دیگری ظاهر گردد. 
43. تحقیق نکرده سخنان دور از حقیقت بگویند (مردم را متهم کنند و بدون دلیل آبروی بندگان خدا را بریزند). 
44. آسیای مرگ بر سر جامعه بچرخد (جنگهای خانمانسوز به راه بیندازند و افراد بیگناه را قتل عام کنند، مانند بمباران مناطق مسکونی و غیر نظامی و..). 
45. مردم از نظر بینش و دید قلبی کور شوند و حقایق را نبینند (مانند جنایاتی که از زمامداران خود می بینند و در عین حال می گویند خوب است). 
46. کارهای ناپسند بر اعمال خوب غلبه پیدا کند (مردم طرفدار کارهای بد شوند). 
47. محبت نسبت به یکدیگر وصله رحم از دلهای مردم برداشته شود. 
48. تجارت و بازرگانی زیاد شود و مردم کارهای باطل و ناچیز را نیکو بدانند. 
49. جان خود را به یکدیگر به خاطر شهوتهای زیادی که دارند، بذل کنند. 
50. کارهای بزرگ را آسان شمارند (نظیر جنگ با دولتهای بزرگ). 
51. از پوشیدن پوستهای حیوانات حرام گوشت (یا ذبح شرعی نشده) باکی نداشته باشند. 
52. جامه های نرم و زیبا و نازک بپوشند (و بدن آنها از روی لباس پیدا باشد). 
53. رغبت به دنیا پیدا کنند و آن را بر آخرت مقدم بدارند (اعمال بد مردم گواه این مطلب است). 
54. رحم از دلهای همه مردم برود (اعم از زمامدار، تاجر، کاسب، زن، شوهر و غیر آنها). 
55. فساد جنبه عمومی پیدا کند (خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو). 
56. قرآن را به بازی بگیرند (از نام آن و آیاتش به نفع اهداف شوم خود سوء استفاده کنند). 
57. اموال بیت المال (وجوه شرعیه) را مال شخصی خود بدانند یا حقوق شرعیه مال خود را ندهند و بگویند مال خودمان است. 
58. مسکرات را با تغییر نام حلال بدانند. 
59. در وقت دادن زکات مال خود خیانت کنند (کم بدهند یا جنس نامرغوب عرضه کنند). 
60. ربا را به نام خرید و فروش و اجاره دادن محلی از مقروض بگیرند. 
61. در فسق و فجور مردها با مردها و زنها با زنها برابری کنند. 
62. به نافرمانی از خداوند (گناه کردن) مباهات کنند. 
63. دلهای مردم پر از تکبر و نخوت شود و ظلم و جور در پادشاهان و نادانی در مردم (زیر بار ظلم رفتن) ظاهر شود. 
64. در چنین وضعی دیندار باید دین خود را بردارد و از این طرف به آن طرف و از این قله کوه به آن قله و از این دره به دره دیگر برود تا سلامت دین داشته باشد. 
65. از اسلام باقی نماند جز اسمی و از قرآن باقی نماند جز رسمی (قرآن در دلها کهنه شود و فقط اسم و رسمی از آن باقی بماند). 
66. قرآن بخوانند در حالی که از گلوگاه و استخوان ترقوه و گردن نگذرد و از وعده های خداوندی و وعیدهای آن عملاً در میان مردم خبری نباشد و از خداوند نترسند و به یاد او نباشند و از ناسخ و منسوخ قرآن بی خبر باشند. 
67. در این حالات مساجدشان آباد باشد اما دلهاشان از تقوا و ایمان تهی. 
68. علما و دانشمندان آن زمان بدترین مردم روی زمین باشند و تمام فسادها و فتنه ها از ناحیه آنها برخیزد و بازگشت همه آنها (فتنه ها) به سوی خود ایشان است. 
69. مردم خیّر و نیکوکار و مراکز خیر از بین برود اما اهل شر و فساد بمانند. 
70. مردم به خداوند عالم در کارهایشان بی اعتنا باشند و اعمالشان از روی تحقیق نباشد. 
71. تنها محبوب مردم دینار و درهم باشد (ثروت دنیا از هر راهی که بیاید، حلال یا حرام، مانعی نداشته باشد). 
72. هر قدر ثروتشان زیاد شود باز بگویند فقیریم. 
خواننده عزیز! 
این هفتاد و دو علامت را به منزله یک آیینه قرار بده و آن را در مقابل جهان امروز بگذار؛ اگر همه اینها را در این آیینه و در قیافه های این مردم ندیدید نویسنده را نفرین کنید وگرنه به دعای خیر از او یاد کنید. حتماً می بینید. 
جابر بن عبدالله انصاری می گوید: 
قال حججت مع رسول الله صلی الله علیه و آله حجة الوداع فلما قضی النبی صلی الله علیه و آله ما افترض علیه من الحج أتی مودع الکعبة فلزم حلقة الباب و نادی برفیع صوته ایها الناس فاجتمع اهل المسجد و اهل السوق فقال اسمعوا انی قائل ما هو بعدی کائن فلیبلغ شاهد کم غائبکم ثم بکی رسول الله صلی الله علیه و آله حتی بکی لبکائه الناس اجمعین فلما سکت من بکائه قال اعلموا رحمکم الله ان مثلکم فی هذا الیوم کمثل ورق لا شوک فیه الی اربعین و مأئة سنة ثم یأتی من بعد ذلک شوک و ورق الی مائتی سنة ثم یأتی من بعد ذلک شوک لاورق فیه حتی لایری فیه الا سلطان جائر او غنی بخیل او عالم مراغب فی المال او فقیر کذاب او شیخ فاجر او صبی و قح او امراة رعناء ثم بکی رسول الله صلی الله علیه و آله فقام الیه سلمان الفارسی و قال یا رسول الله اخبرنا متی یکون ذلک فقال صلی الله علیه و آله اذا قلت علمائکم و ذهبت قراؤکم و قطعتکم زکاتکم و اظهرتم منکراتکم و علت اصواتکم فی مساجدکم و جعلتم الدنیا فوق رؤوسکم و العلم تحت اقدامکم و الکذب حدیثکم و الغیبة فاکهتکم و الحرام غنیمتکم و لا یرحم کبیرکم صغیرکم و لا یوقر صغیرکم کبیرکم فعند ذلک تنزل اللعنة علیکم و یجعل بأسکم بینکم و بقی الدین بینکم لفظاً بالسنتکم فاذا اوتیتم هذه الخصال توقعوا الریح الحمراء او مسخاً او قذفاً بالحجارة و تصدیق ذلک فی کتاب الله عزوجل قل هو القادر علی ان یبعث علیکم عذاباً من فوقکم او من تحت ارجلکم او یلبسکم شیعاً و یذیق بعضکم بأس بعض انظر کیف نصرف الایات لعلهم یفقهون. (34) 
فقام الیه جماعة من الصحابة فقالوا یا رسول الله اخبرنا متی یکون ذلک فقال صلی الله علیه و آله عند تأخیر الصلوة و اتباع الشهوات و شرب القهوات و شتم الاباء و الامهات حتی ترون الحرام مغنماً و الزکاة مغرماً و اطاع الرجل زوجته و جفا جاره و قطع رحمه و ذهبت رحمة الاکابر و قل حیاء الاصاغر و شیدوا البنیان و ظلموا العبید و الاماء و شهدوا بالهوی و حکموا بالجور و یسب الرجل اباه و یحسد الرجل اخاه و یعامل الشرکاء بالخیانة و قل الوفاء و شاع الزنا و تزین الرجال بثیاب النساء و سلب عنهن قناع الحیاء و دب الکبر فی القلوب کدبیب السم فی الابدان و قل المعروف و ظهرت الجرائم و هونت العظائم و طلبوا المدح بالمال و انفقوا المال للغناء و شغلوا بالدنیا عن الاخرة و قل الورع و کثر الطمع و الهرج و المرج و اصبح المؤمن ذلیلاً و المنافق عزیزاً مساجدهم معمورة با لاذان و قلوبهم خالیة من الایمان و استخفوا بالقرآن و بلغ المؤمن عنهم کل هو ان فعند ذلک تری وجوههم وجوه الادمیین و قلوبهم قلوب الشیاطین کلامهم احلی من العسل و قلوبهم امر من الحنظل فهم ذئاب و علیهم ثیاب ما من یوم الا یقول الله تبارک و تعالی أفبی تغترون ام علی تجترون افحسبتم انما خلقناکم عبثاً و انکم الینا لا ترجعون (35)فو عزتی و جلالی لولا من یعبدنی مخلصاً ما امهلت من یعصینی طرفة عین ولولا ورع الورعین من عبادی لما انزلت من السماء قطرة ولا انبت ورقة خضراء فوا عجباً لقوم آلهتهم اموالهم و طالت آمالهم و قصرت آجالهم و هم یطمعون فی مجاورة مولاهوم ولا یصلون الی ذلک الا بالعمل ولایتم العمل الا بالعقل. (36) 
در حجة الوداع (آخرین حج) در خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله بودم. وقتی که پیامبر بزرگ اعمال واجب حج را تمام فرمودند به عنوان وداع به خانه کعبه نزدیک شدند، حلقه در خانه را گرفتند و با صدای بلند که همه اهل مسجدالحرام و بازاریان صدای مبارکشان را شنیدند و اجتماع کردند، فرمودند: ای مردم! بشنوید و به آنهایی که در اینجا نیستند برسانید. آنگاه وجود مقدس رسول گرامی صلی الله علیه و آله گریه کردند و از گریه آن بزرگوار همه به گریه افتادند و چون از گریه فارغ شدند، فرمودند: ای مردم! خداوند شما را رحمت کند. مثل شما از امروز تا یکصد و چهل سال دیگر مانند درخت بی خار خواهید بود (ممکن است که کنایه از زندگی آرام باشد) و دویست سال دیگر بر شما خواهد آمد که مانند درختی باشید که هم برگ دارد و هم خاردار است (این نیز ممکن است کنایه از زندگی همراه با نیش و نوش و زحمت و خوشی باشد). دیگر بعد از این مثل شما مانند درختی است که خارهای جانگداز دارد و در این فصل از زندگی نمی بینید مگر پادشاه ستمگر یا ثروتمند بخیل یا عالم دنیاپرست یا فقیر دروغگو یا پیرمرد زناکار یا بچه گستاخ یا زن نادان و احمق. آنگاه رسول اکرم صلی الله علیه و آله گریه کردند. سلمان فارسی از جا برخاست و عرض کرد: یا رسول الله! به ما خبر بده کی خواهد شد. حضرت فرمودند: هرگاه علما و دانشمندان شما کم شوند و قاریان قرآن شما از بین بروند و زکات دادن متروک شود و منکرات در اجتماع شما رواج پیدا کند و در مساجد صداهای شما بلند شود و کارهای مربوط به دنیا را مقدم بر امور اخروی بلکه روی سر آخرت بگذارید و علم را زیر پای خود قرار دهید (کنایه از علوم اسلامی و معارف حقه اهل بیت علیهم السلام است) و سخن معمولی و همگانی شما دروغ، میوه و نقل مجالس شما غیبت و آنچه به دست می آورید حرام باشد. (ای سلمان!) در آن زمان بزرگان بر کوچکان رحم نمی کنند و کوچکان نیز احترام بزرگان را نگاه نمی دارند (ای سلمان!) در این حالت، لعنت خداوند بر شما نازل می شود و سختیها دامن شما را خواهد گرفت و از دین در میان شما جز لفظی باقی نمی ماند و آنگاه که شما دارای این صفات ناپسند شدید، منتظر وزیدن باد سرخ یا سنگباران شدن یا مسخ شدن باشید، به درستی که در کتاب خداوند عزوجل آمده است: خداست که می تواند به وسیله عذابهای مختلف از بالا و پایین (سنگباران یا بادهای سخت) شما را مجازات کند یا شما را گروه گروه کند و بچشاند برخی از شما را آسیب برخی دیگر. بنگر چگونه آیه ها را گونه گون می کنیم، شاید آنها فهم کنند. 
در این موقع بعضی از اصحاب برخاسته، عرض کردند: یا رسول الله! به ما خبر ده این جریانات کی خواهد بود. فرمودند: آنگاه که نماز را در وقت خودش نخوانند، متابعت از شهوات کنند، شرب خمر کنند (زیرا قهوه خوردن گناه نیست)، به پدران و مادران ناسزا بگویند، به دست آوردن مال حرام را غنیمت بدانند و زکات دادن را زیان و ضرر تلقی کنند، مرد از همسر خود اطاعت کند، درباره همسایه جفا کنند، با ارحام قطع ارتباط کنند، رحم از بزرگان برداشته شود و حیای کوچکان کم گردد، ساختمانها را محکم بنا کنند، درباره نوکران و کلفتها ظلم کنند، شهادتشان از روی هوی و هوس باشد، حکم آنها بر اساس ظلم باشد، مرد پدرش را لعنت کند، برادر نسبت به برادر حسد ورزد، شرکاء در معاملاتشان به یکدیگر خیانت کنند، وفا کم شود، زنا شیوع پیدا کند، مردان خود را به لباس زنان بیارایند، پرده حیا از زنها برداشته شود، تکبر دلهای مردم را پر کند مانند سمهای کشنده ای که در بدنها جای می گیرد، کارهای خوب کم شود و جرایم و بدیها ظاهر شود، واجبات الهی سبک پنداشته شود، با گرفتن پول صاحبان مال را بستایند، ثروت را در راه غنا و خوانندگی به مصرف برسانند، از آخرت غفلت کنند و تمام توجه خود را به دنیا معطوف دارند، ورع و پرهیزکاری کم و طمع زیاد شود، هرج و مرج بالا گیرد، بندگان خدا در جامعه ذلیل و منافقان در میان مردم محترم باشند، مساجد از نظر ظاهر به وسیله اذان آباد اما دلهای ساکنان آن تهی از ایمان باشد، قرآن را سبک بشمارند، انواع خواریها درباره اهل ایمان اعمال کنند. در این هنگام می بینی که صورت این مردم چهره آدمی است اما قلبهای آنان دلهای شیاطین است (پر است از مکر و حیله و تکبر و امثال این صفات بد)؛ سخنان آنان از عسل شیرین تر اما دلهایشان پر است از زهرهای کشنده. اینان گرگهای درنده ای هستند که به لباس آدمیان در آمده اند. در این حالات، روزی نیست که خداوند به آنها نفرماید آیا از رحمت من مغرور شده و به من جرأت پیدا کرده اید؟ تصور می کنید که من شما را بی فایده خلق کردم و بازگشت شما به سوی من نیست؟. به عزت و جلالم سوگند، اگر به خاطر بندگان صالح و با اخلاصم نبود یک آن به معصیتکاران مهلت نمی دادم و اگر ورع و پرهیزکاری بندگان باتقوا نبود یک قطره باران از آسمان فرو نمی فرستادم و یک برگ سبز از زمین نمی رویاندم. عجبا از مردمی که مال و ثروت را خدای خویش قرار داده اند و آرزوهای آنها طولانی است (با توجه به عمر کوتاه دنیا) و چشم طمع دارند که در جوار رحمت الهی باشند، و حال آنکه به مقام قرب نمی رسند مگر به وسیله عمل صالح و عمل هم قبول نخواهد شد مگر با راهنمایی عقل. 
در این حدیث نبی معظم صلی الله علیه و آله از حوادث و بلاهایی که بعد از آن بزرگوار متوجه خاندان عزیزش می شود یاد می فرمایند و در ضمن به بعضی از علائم ظهور امام عصر روحی له الفداء اشاره می کنند: 
ان رسول الله صلی الله علیه و آله ذکر بلاء یلقاه اهل بیته حتی یبعث الله رایة من المشرق سوداء من نصرها نصره الله و من خذلها خذله الله حتی یأتوا رجلاً اسمه کأسمی فیولوه امرهم فیویده الله و ینصره. (37)
پرچمهای سیاهی از جانب مشرق (خراسان) به احتزاز در می آید. هر کسی که زیر این پرچمها برود و صاحبش را یاری کند خداوند او را یاری خواهد فرمود و هر فردی که آنها را مخذول کند، یعنی با پرچم و صاحب آن مخالفت کند، خداوند او را مخذول خواهد کرد تا اینکه مردی بیاید که نامش مانند نام من باشد. پس زمام امور را به دست گیرد و خداوند او را از نصرت و تأییدات خودش بهره مند خواهد فرمود. 
نعیم بن حماد می گوید: 
قال رسول الله صلی الله علیه و آله تکون فتنة ثم تکون جماعة ثم تکون فتنة تعوج فیها عقول الرجال. (38) 
رسول معظم اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند: بعد از من فتنه هایی خواهد بود و جماعتهایی رهبری فتنه ها را به عهده خواهند گرفت؛ اما در آخر فتنه ای خواهد بود که بر اثر آن عقل مردم دچار انحراف خواهد شد. 
ممکن است منظور از فتنه ها حادثه بعد از رسول اکرم صلی الله علیه و آله (غصب خلافت)، زمامداری بنی امیه، خلافت بنی عباس و فتنه های دیگری باشد که واقع شده است. 
عبدالله بن مسعود از بنیانگذار اسلام صلی الله علیه و آله روایت می کند که آن حضرت در ارتباط با حوادث بعد از خودشان چنین فرمودند: 
احذرکم سبع فتن تکون بعدی فتنة تقبل من المدینة و فتنة بمکة و فتنة تقبل من الیمن و فتندة تقبل من المشرق و فتنة من قبل المغرب و فتنة من بطن الشام و هی فتنة السفیانی قال ابن مسعود منکم من یدرک اولها و من هذه الامة من یدرک آخرها. (39) 
من شما را از هفت فتنه می ترسانم که بعد از من در دنیای اسلام به وجود می آید: 
1. فتنه ای که در مدینه برپا می شود (ممکن است اشاره به فتنه طلحه و زبیر باشد یا حادثه سقیفه). 
2. فتنه دوم از مکه است (ممکن است اشاره به جریان عبدالله بن زبیر باشد). 
3. فتنه ای که از جانب یمن (نجده) باشد. 
4. فتنه ای که از جانب شام برخواهد خاست (ممکن است اشاره به فتنه بنی امیه باشد). 
5. فتنه ای که از جانب مشرق به وجود می آید (ممکن است فتنه بنی عباس باشد). 
6. فتنه ای که از سوی مغرب خواهد بود. 
7. فتنه هفتم از شام برمی خیزد، که همانا قیام سفیانی است. 
عبدالله بن مسعود می گوید: بعضی از افراد این امت اول این فتنه ها را درک می کنند و بعضی دیگر آخر این فتنه ها را خواهند دید. 
خواننده ارجمند! 
باید از خداوند بزرگ به وسیله آقا حضرت بقیة الله روحی له الفداء استدعا کنیم که همه ما را در این فتنه ها و امتحانات حفظ فرماید تا ظهور حضرت ولی عصر علیه السّلام را با عافیت درک نماییم - آمین یا رب العالمین -. 
راوی خبر می گوید: در خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله بودم، جوانانی از بنی هاشم وارد شدند، رنگ مبارک آن حضرت دگرگون. پس آن جوانان عرض کردند: یا رسول الله ما همیشه در رخسار شما حالی را می بینیم که آن را خوش نداریم. حضرت فرمودند: 
انا اهل بیت اختار الله لنا الاخرة علی الدنیا و ان اهل بیتی هؤلاء یلقون بعدی بلاء و تطریداً و تشریداً حتی یأتی قوم من هیهنا نحو المشرق اصحاب ریات سود یسألون الحق فلا یعطونه مرتین او ثلاثاً فیقاتلون فینصرون فیعطون ما سألوا فلا یقبلونها حتی یدفعوها الی رجل من اهل بیتی فیملاء الارض عدلاً کما ملؤوها ظلماً فمن ادرک ذلک منکم فلیائهم ولو حبواً علی الثلج فانه المهدی. (40) 
ما اهل بیتی هستیم که خداوند به جای دنیا آخرت را برای ما قرار داده است. به درستی که اهل بیت من (این جمعیت) بعد از من به انواع بلاها مبتلا می شوند (شهادت، اسارت، تبعید، زندان و...) تا اینکه قومی از سمت مشرق بیایند که دارای پرچمهای سیاه هستند. آنان مطالبه حق کنند و به آنها داده نشود. پس جنگ کنند تا دفعه دوم و سوم پیروزی نصیب آنها شود و آنها این موفقیت را به مردی از خاندان من تقدیم می کنند و او جهان را پر از عدل و داد می کند چنانکه پر شده باشد از ظلم و جور. پس هر کسی از شما آن زمان را درک کرد خودش را به او برساند ولو اینکه از راه خزیدن و سینه خیز روی برف باشد، زیرا او مهدی من است. 
خواننده گرامی! 
در این روایات خبر داده اند از قیام جناب سید حسنی و یاران او و تسلیم شدنش به امام عصر روحی له الفداء و اینکه در خدمت آن بزرگوار خواهد بود، و البته مرکز قیام خراسان خواهد بود.

پی نوشت:
30) اثباه الهداه، ج 7 / ص 390 و 391 .
31) فرورفتگی زمین 
32) غیبت طوسی، ص 275.
33) نوائب الدهور، ص 291.
34) انعام / 65.
35) مؤمنون / 115.
36) بحارالانوار، ج 52 / ص 262 - 264.
37) الملاحم و الفتن، ص 54.
38) نوائب الدهور، ص 106.
39) الملاحم و الفتن، ص 21.
40) الملاحم و الفتن، ص 52.