صاحب کتاب «مدارک الاحکام» مى نویسد: در زمان حضرت صادق(علیه السلام) زن زاینه اى بود، بچه هایى که از زنا بدنیا مى آورد در تنور مى انداخت و مى سوزانید. وقتى که مرد، پس از غسل و کفن او را به خاک سپردند ، اما زمین جنازه اش را بیرون انداخت .جاى دیگر او را دفن کردند باز زمین او را نپذیرفت تا سه مرتبه ، آنگاه مادرش به امام صادق(علیه السلام) متمسک شد: اى پسر پیغمبر به فریادم برس.
فرمود: کارش چه بود ؟ عرض کردند زنا و سوزاندن بچه هاى حرامزاده . فرمود: هیچ مخلوقى حق ندارد مخلوقى را بسوزاند، سوزاندن به آتش مخصوص خالق است عرض کرد حالا چه کنم؟ فرمود: مقدارى از تربت حسین(علیه السلام) با او در قبر بگذارید . تربت حسین(علیه السلام) امان است . همراهش گذاشتند زمین او را پذیرفت.
در توقیع مبارک حضرت حجة بن الحسن (عج) نیز اذن داده شده است . یکى از شیعیان به حضرت (در زمان غیبت صغرى توسط نایب خاص حضرت ) مى نویسد: آیا جایز است ما تربت حسین(علیه السلام) را با میت در قبر بگذاریم ، یا با تربت حسین روى کفن بنویسیم؟
حضرت در پاسخ مرقوم مى فرمایند: هر دو کار پسندیده است . البته باید رعایت احترام تربت بشود . مهر یا تربت، مقابل یا زیر صورت میت باشد ، بلکه به برکت خاک قبر حسین(علیه السلام) قبر میت محل امنى از هر بلا و آفت و عذابى گردد. 82
-----------------------------------
(82) - وسائل الشیعه , شیخ حر عاملى , ج 4 ص 1033
