ایپولیت یا هیپولیت تِن، فیلسوف، منتقد، ادیب و مورخ فرانسوی در 17 مارس 1828میلادی در فرانسه به دنیا آمد و پس از پایان تحصیلات خود، به سمت استاد دانشگاه هنرهای زیبای پاریس منصوب شد. با انتشار رساله دكترای تِن، اصول تحقیق و نقد آن، مبنای تاریخ ادبیات جدید فرانسه قرار گرفت. او را به شهرت رساند. تن در فلسفه، بر حسب طبیعت زمان، به علوم تكیه داشت و در نقد ادبی، روان شناسی و زیباشناسی نیز شیوه علوم را به كار می برد. بزرگ ترین اثر فلسفی تن، در سال 1870م درباب عقل انتشار یافت و نظریات جبر و قدر او را آشكار ساخت. این كتاب، او را در جمع كسانی قرار می دهد كه به تأسیس علم روان شناسی به شیوه تحقیقی مذمت كرده اند. تن معتقد بود كه انسان محصول توارث یا نژاد، محیط یا مكان و زمان است و او هیچ اثر ادبی و هنری را خارج از این سه واقعیت نمی دید و نقد خود را بر همین اساس پایه گذاری كرد. وی در سال 1878م به عضویت آكادمی فرانسه انتخاب شد و آثار متعددی پدید آورد. آثار تاریخی تن، نظریه ارتباط تاریخ را با زندگی اجتماعی ملل ترویج نمود و نظریات او، اساس مكتب ناتورالیستی یا طبیعت گرایىِ اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم قرار گرفت. یكی از آثار او، ریشه های مملكت در فرانسه معاصر در شش جلد، شامل تحقیقاتی در حدود سه هزار صفحه درباره تاریخ فرانسه در زمان انقلاب و در زمان حكومت سلطنتی است. تن در این اثر با بررسی بی طرفانه انقلاب فرانسه، جامعه فرانسوی را نیز مورد مطالعه قرار داده است. وی پرده نقاشی دقیقی از جامعه نوین پیش چشم گذارده كه باز ریشه اش را در جامعه قدیم یافته است. در نظر تن، در فرانسه قدیم، لذت مورد توجه مردم بوده و در فرانسه جدید، ثروت، ماجراجویى و جنگ. روح قضاوت جامعه كه عنصر اصلی اثر است، هم چنین استعداد نویسندگی انكارناپذیر تن، موجب شده است كه این كتاب تحقیقی در ردیف آثار مهم آخر قرن نوزدهم قرار گیرد و بر بزرگان دیگری تاثیر نهد. فلسفه هنر، كمال مطلوب در هنر و تاریخ ادبیات انگلیس از دیگر آثار اوست. هیپولت آدولف تن سرانجام در 21 سپتامبر 1893 میلادی در 65 سالگی درگذشت.
