قیام اباعبدالله

امر به معروف و نهی از منکر را معنا کردیم؛ گفتیم یعنی وادار کردنِ غیر نسبت به عمل کردن به احکام شرعیه؛ به این معنا که به کاری که واجب است، عمل کند و عملی را که حرام است، ترک کند. بنابر این، مسأله «حُرمت رضای به منکر و وجوب کراهت از آن...

بنابر این هدف امام حسین (علیه‏ السلام) از حرکت، تا اینجا اصلاح بوده است، نه افساد؛ منظور از آن اصلاح هم امر به معروف و نهی از منکر است. همه را معنا کردیم و گفتیم که یکی بیشتر نیست و اختلاف عنوان نداریم. هدف حضرت، دو چیز نیست؛ یک چیز است و آن هم...

بحث دوم این است که آیا از نظر شرعی، کافی است که انسان اگر دید کسی می خواهد مرتکب اثم یا عدوان شود، فقط کمکش نکند؟ آیا این کافی است؟ در سال گذشته مثال خیلی روشنی زدم که راجع به دزد بود؛ گفتم اگر یک دزد، به مغازه ای بیاید که نردبان می...

وقتی انسان مؤدّب شد به آداب ظاهری شریعت، آنجا است که سرِ عقل می آید. کسانی که مؤدّب به آداب ظاهری شریعت هستند، یعنی حرام را ترک می کند و عمل به واجب می کنند، یکی از آثارش این است که «ملکه تقوا» در آنها حاصل می شود. تقوا یک ملکه است...