صفحه یادداشت سید حسین سیدی

یکی از سنتهای خیلی خوب در ایام نوروز، دید و بازدید و صله رحم است.
پیامبراسلام می فرماید: «إِنْ قَدَرْتُمْ كُلَّ يَوْمٍ يَعْنِي تَهَادَوْا وَ تَوَاصَلُوا فِي اللَّهِ»[1] 
اگر می توانید هر روز را نوروز کنید؛ یعنی در راه خدا به یکدیگر هدیه بدهید و با یکدیگر پیوند داشته باشید.
کمتر عاقلی در اثرات مثبت صله رحم شک می کند؛ اما برای ما که مسلمانیم باید بیشتر به جنبه های اسلامی آن توجه کنیم.
پیامبر اسلام، یکی از اموری را که خدا به اوسفارش کرده، رابطه با خویشاوندانی می داند که با انسان قطع رابطه کرده اند.[2]

یادش بخیر نوروزهای قدیمی تر، با دوستان به بازیهای سنتی مشغول شده و در شادی هم شریک می شدیم؛ البته همانطور که در شادی هم شریک می شدیم در غمهای هم شریک می شدیم.
قدیمها همه جوره حال و هوای هم را داشتند...
جشن نیکوکاری یکی از بهترین سنتهاییست که درآستانه هرسال جدید، برگزار شده و در پی برآوردن نیازهای نیازمندان است.

امسال، سال نو با یاد بانوی دو عالم مزین شده، بانویی که حضرت علی (علیه السلام) ایشان را اینطور معرفی می کند: «فَوَاللَّهِ مَا أَغْضَبْتُهَا وَ لَا أَكْرَهْتُهَا عَلَى أَمْرٍ حَتَّى قَبَضَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا أَغْضَبَتْنِي وَ لَا عَصَتْ لِي أَمْراً وَ لَقَدْ كُنْتُ  أَنْظُرُ إِلَيْهَا فَتَنْكَشِفُ  عَنِّي الْهُمُومُ وَالْأَحْزَان.» [1]
سوگند به خدا که فاطمه (علیها السلام) هیچ گاه مرا خشمگین نکرد و در هیچ کاری از من سرپیچی ننمود و من هرگاه به ایشان نگاه می کردم، غم و اندوه از من زدوده می شد.

در حدیث داریم به پیامبر اسلام، هدیه ای دادند، فرمود مناسبتش چیست؟ گفتند نوروز است؛ فرمود: «إِنْ قَدَرْتُمْ كُلَّ يَوْمٍ يَعْنِي تَهَادَوْا.»[1]
اگر می توانید هر روز را نوروز کنید؛ یعنی در راه خدا به یکدیگر هدیه بدهید.

این حدیث، برعیدی دادن دلالت می کند؛ ولی داشتن نگاه توحیدی در عیدی دادن را بیان می کند.
پارسال عید که با ماشین دوستی به شهرستان می رفتیم؛ راننده بعد از پر کردن باک ماشینش، تعریف می کرد؛ مقداری پولش مانده و آن را به عنوان عیدی گرفتند و پس ندادند؛ همین منوال را در جاهای دیگر هم مشاهده کردم.

بسم الله الرحمن الرحیم
آنچه که از آمد و رفت سالها برجا می ماند؛ خوب و بد بودنهاست ، و هیجانات و شادیها(که در جای خود مناسبند) جنبه حاشیه ای دارد.
رسم خوبی که در ایام عید، بین مردم هست، دید وبازدیدها و آشتی کردن هاست؛ هر چند اگراز ابتدا کدورتی پیش نیاید خیلی بهتر است.
حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: «كُلُ يَوْمٍ لَا يُعْصَى اللَّهُ فِيهِ فَهُوَ يَوْمُ عِيد.»[1]
هر روزی که در آن گناه نشود، عید است.
مطابق این حدیث، اگر از گناه بدور باشیم و کار خوب انجام دهیم؛ عید حقیقی را درک کرده ایم.

بسم الله الرحمن الرحیم
این روزهای منتهی به سال جدید، میلاد دخت گرامی اسلام، حضرت زهرا (سلام الله علیها) است؛ دختری که پدر بزرگوارش، علت نام نهادن او را به فاطمه، دور شدن او و پیروانش از آتش جهنم می داند. «إِنِّي‏ سَمَّيْتُ‏ ابْنَتِي‏ فَاطِمَةَ لِأَنَ‏ اللَّهَ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فَطَمَهَا وَ فَطَمَ مَنْ أَحَبَّهَا مِنَ النَّار»[1]
من نام دخترم را فاطمه (علیها السلام) گذاشتم؛ زیرا خدای عزوجل، فاطمه (علیها السلام) و هر کس که او را دوست دارد، از آتش دوزخ دور نگه داشته است.»

بسم الله الرحمن الرحیم
گر چه حضرت زهرا (علیهاسلام) با سیل مصایب و ظلمها مواجه بود و ایشان هم مخالفت خود را با خلیفه اعلام کرده بود؛ ولی اجازه نداد که شیوه مبارزاتی او به وحدت مسلمین ضربه بزند.
حضرت به عمر بن خطّاب فرمود: «وَاللّهِ یَابْنَ الْخَطّابِ لَوْلا إنّى اكْرَهُ انْ یُصیبَ الْبَلاءُ مَنْ لاذَنْبَ لَهُ، لَعَلِمْتَ انّى سَأقْسِمُ عَلَى اللّهِ ثُمَّ اجِدُهُ سَریعَ الاْ جابَةِ[1]
سوگند به خداوند، اگر نمى ترسیدم كه عذاب الهى بر بى گناهى نازل گردد؛ متوجّه مى شدى كه خدا را قسم مى دادم و نفرین مى كردم و مى دیدى چگونه دعایم سریع مستجاب مى گردید.

بسم الله الرحمن الرحیم
این روزها این حدیث و نظائر این حدیث را بر در و دیوار، زیاد می بینیم. «فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِي[1] فاطمه (علیهاسلام) پاره  تن من است، هر کس او را اذیت کند مرا اذیت کرده است.‏
اما هیهات از تعصب بیجا...دشمنان لجوج اهلبیت، برای تبرئه کردن غصب کنندگان حق بانوی بی نشان، ماجرای خواستگاری جعلی حضرت مولا از دختر ابوجهل را درست کرده اند تا به زعم بی ارزش خود، علی(علیه السلام) را سبب رنجاندن دختر پیامبر معرفی کنند و اذهان را از ظلم برخی صحابه در حق ایشان، منصرف سازند.[2]

بسم الله الرحمن الرحیم
در دنیای ما خطاب به کسی که پولدار بوده و بروبیایی داشته باشد؛ می گویند: فلانی خوش بحالش، خوشبخت است...
اما از نظر دین، خوشبختی در پیمودن مسیر حق است، والبته منافاتی هم با پولدار بودن ندارد.
حضرت زهرا (سلام الله علیها) می فرماید: «إنَّ السَّعیدَ كُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَنْ احَبَّ عَلیّا فى حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ[1]
همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و خوشبختی ها در دوستى علىّ (علیه السلام) در زمان حیاتش و بعداز رحلتش خواهد بود.