فیودور ایوانوویچ تیوتْچِفْ شاعر و ادیب شهیر روس، در پنجم دسامبر 1803م در یكی از شهرهای اطراف مسكو در روسیه به دنیا آمد و تحصیلات اولیه را در منزل گذراند. او پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی در رشته زبان شناسی تاریخی، در 19 سالگی به عنوان نماینده سیاسی روسیه در مونیخ آلمان منصوب شد و بیست و دو سالِ بعد را در این كشور سپری كرد. سال های زندگی در آلمان برای تیوتچف، دورانی اساسی بود. برای او، این سال ها، دوران طلایى و تعطیلاتِ دوره عالی جوانی بود كه در آن توانست به پختگی برسد و خود را از نظر اجتماعی تثبیت كند. تیوتچف طی سال های اقامت در خارج از روسیه از حال و هوای فرهنگی رمانتیسم آلمان تاثیرگرفت و انتشار شعرهای پراكنده او در نشریات روسیه، توجه مردم را در پی نداشت. با پایان دوره ماموریت، تیوتچف به كشورش بازگشت و به سرودن شعر و فعالیت های ادبی پرداخت. او درباره طبیعت شعر می سرود و به قدری در این مسیر پیش رفت كه به عنوان بزرگ ترین شاعر طبیعت كه روسیه به خود دیده است، مطرح گردید. این اشعار اغلب سرشار از اشارات فلسفی اند. اشعار او در آلمان بیشتر تجلی های شاعرانه هستند كه خاطره لحظه اندوه بار یا شورانگیز خاصی را از عشق مطرح می سازند. شعر سیاسی در مجموعه آثار تیوتچف جایگاه مهمی ندارد. این شعرها كه گاهی خالی از نیش و كنایه وبذله گویى نیستند در بیشتر اوقات، كمی بیش از سخن سرایى های موزونْ در ستایش نقشِ نجات بخشِ روسیه در تاریخ جهان و به بادِ انتقاد گرفتن دشمن غربی، تاثیرگذار هستند. اقبال ادبی تیوتچف به دلیل روندهای فرهنگی و تحولات سیاسی، نوسان چشم گیری داشته است. او در میان اهل فن، در مقام بزرگ ترین شاعر شعرهای تغزّلی قرن، پس از پوشكین، شاعر بزرگ هموطنش قرار دارد. مقام او تا آن اندازه است كه او را گوته روسیه دانسته اند. از آثار تیوتچف، تنها یك كتاب به یادگار مانده است، ولی همین كتاب نیز شامل عالی ترین گوهرهای گنجینه ادبیات روس است. فیودور تیوتچف سرانجام در بیست و هفتم ژوئیه 1873م در هفتاد سالگی درگذشت.
