پلاستیک تنها آلوده نمی کند؛ اقلیم را بدتر می کند
اکنون دیگر دیدن خبرها و عکس های نهنگ های مرده ای که در ساحل افتاده اند و شکم هایشان پر از زباله های پلاستیکی است، برای ما به امری عادی بدل شده.
اکنون دیگر دیدن خبرها و عکس های نهنگ های مرده ای که در ساحل افتاده اند و شکم هایشان پر از زباله های پلاستیکی است، برای ما به امری عادی بدل شده. تصاویر پرنده هایی که لاشه هایشان پوسیده، اما درون بدنشان پر از پلاستیک است. اما داستان به اینجا ختم نمی شود. اینها تنها اثرات زیست محیطی و آلوده کنندگی ضایعات پلاستیکی است. تأثیر این زباله ها بیشتر از آن چیزی است که انتظار داریم؛ آنها باعث تغییرات اقلیمی و بدتر شدن آب و هوا می شوند.
مقاله ای اخیرا از سوی مرکز حقوق بین الملل محیط زیست منتشر شده که میزان انتشار گازهای گلخانه ای در مراحل مختلف چرخه حیات پلاستیک ها را شرح می دهد: از استخراج سوخت های فسیلی برای تولید پلاستیک گرفته تا حمل و نقل و پالایش و تولید کالاهای مصرفی و مدیریت پسماندهای پلاستیکی و گسترش زباله ها در اقیانوس ها. نویسندگان این تحقیق هشدار داده اند که در صورت ادامه تقاضا برای تولید پلاستیک، سهم این ماده در تغییرات آب و هوایی بشدت افزایش خواهد یافت.
در این مقاله آمده است که انتشار گازهایی که به واسطه تولید پلاستیک در یک سال گذشته صورت گرفته، به اندازه آلودگی 200 نیروگاه زغال سنگی با ظرفیت 500 مگاوات است. آنها تخمین زده اند که این میزان از تولید پلاستیک در سال 2030 به اندازه 300 نیروگاه و در سال 2050 به اندازه 600 نیروگاه زغال سنگی، آلودگی تولید خواهند کرد. با این حال نویسندگان این مقاله معتقدند داده ها را دست پایین گرفته اند.
در این گزارش همچنین هشدار داده شده که گسترش تولید پلاستیک به اندازه فعلی، هدف توافقنامه اقلیمی پاریس را که جلوگیری از گرم شدن کره زمین به اندازه بیش از 2،7 درجه فارنهایت است، نه تنها محقق نخواهد کرد، بلکه رسیدن به این نقطه را هم ناممکن می کند. این در حالی است که محققان سازمان ملل هشدار داده اند رد شدن از این میزان و گرم تر شدن کره زمین بیش از این رقم، می تواند تأثیرات وحشتناکی داشته باشد. از طوفان های مهیب و بارندگی های شدید گرفته تا دوره های خشکسالی و زیر آب رفتن شهرهایی که منجر به بی خانمان شدن دست کم 200 میلیون نفر می شود.
کارول موفت از مرکز حقوق بین الملل محیط زیست می گوید: «ما باید تا سال 2030، انتشار گازهای گلخانه ای را تا 45 درصد کاهش دهیم. در حالی که تولید پلاستیک این روند را برعکس می کند.»
موفت می گوید: «حتی رها شدن پلاستیک ها در محیط زیست هم جلوی تأثیر آنها بر روی تغییرات اقلیمی را نمی گیرد. مگر آن که آنها را بازیافت کنیم که در اکثر مواقع چنین اتفاقی نمی افتد.»
اساسا 90 درصد مواد پلاستیکی قابل بازیافت نیستند. اکثر آنها یا درون زمین دفن می شوند یا سوزانده می شوند یا در اقیانوس ها رها می شوند. با این حال ظاهرا مردم همچنان به این هشدارها توجهی نشان نمی دهند. آنها در سال 2014 بیش از 300 میلیون تن پلاستیک خریده اند و همچنان در حال افزایش است. پیش بینی می شود، کسانی که باور نمی کنند ضایعات پلاستیکی چه بر سر اقلیم می آورند، تا آن زمان احتمالا شاهد آن تأثیرها خواهند بود. اما شاید آن زمان دیگر برای عوض کردن مسیر خیلی دیر شده باشد.
منبع: روزنامه شهروند، سال هفتم، یکشنبه سوم شهریور 1398
