سال 1342 هجری شمسی، روستای دستجه از توابع استان فارس میزبان نوزادی شد که به دلیل همزمانی شکفتن او با ولادت رسول الله (صلی الله علیه و آله)، او را سیدمحمدصادق نامیدند. وی دوره ابتدایی را با موفقیت سپری کرد و در سال 1356ه.ش، برای ادامه تحصیل به «فیروز آباد» رفت. سیدمحمدصادق که مولود سال قیام و مبارزه بود، با آغاز حرکت گسترده مردمی علیه رژیم شاهنشاهی به گروه مبارزان پیوست. در سال 1357 ه.ش با همراهی عده ای از همرزمان به تشکیل یک تیم عملیاتی به منظور بیداری مردم «فیروزآباد» همت ورزید و در مراحل مختلف علیرغم وجود مشکلات و سختی ها به فعالیت ادامه داد. تلاشهای او و افراد دیگر، باعث پیدایش موج خروشان حرکت در میان اهالی فیروزآباد گردید. سیدمحمدصادق پس از پیروزی انقلاب به جهاد سازندگی پیوست و از این طریق به کمک مستضعفین و عشایر شتافت. وی علاوه بر همکاری با کمیته فرهنگی جهاد سازندگی برای چاپ نشریه ای به نام «ندای انقلاب» در کنار معلمان و دوستان فعالیت کرد و در کنار این موارد به عنوان دانش آموز ممتاز دبیرستان «دکتر شریعتی» شناخته شد. او بعد از شهادت دوست و همرزمش «شهید صادق کتیرایی » در فراق یار، بی تابی می کرد و توان ماندن نداشت. پس از اخذ مدرک دیپلم، با توجه به شرایط نامناسب جامعه، که در اثر ترور گروهک ها و شروع جنگ، ایجاد شده بود به جهاد سیستان و بلوچستان پیوست و در منطقه «گلان» از توابع ایرانشهر، مشغول خدمت به مردم محروم گردید. در اسفند ماه سال 1360 ه.ش همراه اکیپ اعزامی به جهاد شیراز به آبادان رفت و مسئولیت انجام فعالیتهای اداری را بر عهده گرفت. با شکل گیری و اجرای عملیاتهای گسترده در سپاه اسلام، به کارهای مهندسی روی آورد و در عملیات های بسیاری حماسه آفرید. در نهایت، به کردستان رفت تا مأموریت محول شده از قرارگاه «حمزه سید الشهدا» را انجام دهد. شهید سیدمحمد صادق دشتی در 23 مهر ماه سال 1364 ه.ش در منطقه آبادان مشغول احداث سکوی تانک، برای رزمندگان اسلام بود که ناگهان خمپاره ای سینه مهربانش را شکافت. او در آن لحظات، آنقدر خوشحال و شادمان به نظر می رسید که تعجب همه را برانگیخته بود. زانوانش سست شد و همانطور که از پا می افتاد دست ها را به سوی آسمان بلند کرد: «فزت و رب الکعبه»
