منصور و وضو
از داود رَقِّی نقل شده که گفت :
بر امام صادق (علیه السلام) در آمدم ، گفتم : فدایت شوم ! اَعضای وضو را چند بار باید شست ؟
فرمود : خدا یک بار را واجب ساخت ، پیامبر (صلی الله علیه وآله) به جهت ضعفِ مردم ، یک بار دیگر بر آن افزود ، هرکه آنها را سه بار بشوید وضویش باطل است .
در این میان ، داود بن زُرْبی آمد و همین سؤال را از امام پرسید ، امام (علیه السلام) فرمود : باید هریک از اعضا را سه بار بشوید ، و به کمتر از آن ، نمازی از وی پذیرفته نیست .
داود می گوید : بدنم به لرزه افتاد ، و می خواست افکار شیطانی به ذهنم آید که امام (علیه السلام) تغییر رنگ چهره و حالت مرا دریافت و فرمود : ای داود ، آرام باش ! این ، همان پوشاندن عقیده ] تقیه [است و در غیر این صورت سر را به باد دادن !
از نزد آن حضرت بیرون آمدیم . منزل ابن زربی کنار باغ منصور بود . به وی خبر داده بودند که او رافضی است و با جعفر بن محمّد آمد و شد دارد .
منصور گفت : من به وضوی جعفر بن محمّد آگاهم ، اگر چون او وضو بگیرد ، این سخن برایم ثابت می شود و او را خواهم کشت .
از این رو ، هنگام آماده شدن داود برای نماز _ به گونه ای که متوجّه نشود _ او را زیر نظر گرفت . داود بن زُرْبی (همان گونه که امام (علیه السلام) به او امر کرد) اعضای وضو را _ به طور کامل _ سه بار می شست . هنوز وضو را به پایان نرسانده بود که منصور پیکی سویش فرستاد و او را فراخواند .
داود بن زُرْبی می گوید : چون بر منصور درآمدم ، به من مرحبا گفت و بیان داشت که ای داود ، گزارش باطلی از تو به من رسید، تو آن گونه نیستی ! وضویت را نگریستم ، چون وضوی رافضه نبود ، مرا حلال کن و دستور داد صد درهم به او بدهند .
داود رَقِّی می گوید : به همراه داود بن زُرْبی به دیدار امام (علیه السلام)رفتیم ، وی به امام گفت : فدایت شوم ! خونِ ما را در دنیا حفظ کردی ، امید داریم به یُمن برکت شما وارد بهشت شویم .
امام (علیه السلام) فرمود : خدای تو و همه برادرانِ با ایمانت را بهشتی گرداند ، و به وی فر مود : آنچه بر تو گذشت برای داود رَقّی بازگوی تا ذهنش آرام گیرد .
داود ، همه ماجرا را بیان کرد .
امام (علیه السلام) فرمود : بدین علّت ، آن فتوا را دادم ; چراکه وی در آستانه قتل قرار گرفته بود !
سپس فرمود : ای داود بن زُرْبی ، اکنون اعضای وضو را دو بار بشوی ، و بر آن میفزا ، وگرنه نمازت پذیرفته نیست .(1)
امام صادق (علیه السلام) می دانست که برای داود بن زُرْبی ، نسبت به وضوی ثُنائی مسحی ، سخن چینی کرده اند ، و منصور در کمین است . از این رو حکمی را بیان داشت که داود را از کشتن برهاند .
روشن است که منصور وضوی ثُنایی را ملاکی تعیین کننده می انگاشت که بر پیرویِ مکتب تعبّد محض ، که همان مکتب امام صادق (علیه السلام) است دلالت می کرد ، و همین را برای قتلِ معتقدانِ به آن ، کافی می دانست .
1- 1. رجال کشی : 312 ، رقم 564 ; وسائل الشیعه 1 : 443 ، حدیث 1172 .
