در حدود بیست سال قبل عیالم به مرض صعب العلاجی گرفتار شد ، به اطبا مراجعه کردیم ، مرض ریوی تشخیص داده شد ، برای نتیجه بهتری به متخصص مربوطه مراجعه کردم ، بعد از معاینه دقیق و عکسبرداری ، کسالت را فوق العاده و صعب العلاج دانسته و نسخه و دارو بی اثر بود و از علاج آن به کلی ماءیوس شدیم . روزها را بی اندازه مضطرب و ناراحت می گذراندیم ، ناچار دست توسل به ذیل عنایت حضرت فاطمه زهرا(علیهاالسلام ) زده و نماز حضرت فاطمه (علیهاالسلام ) را که در کتب ادعیه ماءثور است خواندم (و آن نماز این است : دو رکعت مثل نماز صبح است که بعد از سلام سه مرتبه تکبیر و بعدا تسبیح مشهور حضرت زهرا(علیهاالسلام ) ، سپس پیشانی روی مُهر گذاشته و صد مرتبه می گویی یا مولاتی ی ا فاطِمَهُ اَغیثینی بعد طرف راست صورت بر مُهر گذاشته صد مرتبه ذکر مذکور بعد پیشانی روی مُهر گذاشته صد مرتبه ، بعد طرف چپ یکصد مرتبه ذکر مذکور ، بعد پیشانی روی مهر یکصد و ده مرتبه همان ذکر که جمعا پانصد و ده مرتبه ذکر گفته می شود . بعد به وسیله حضرت زهرا(علیهاالسلام ) به خدا عرض حاجت شود انشاء اللّه حاجات بر آورده خواهد شد .
بنابر این ، چنین نمازی خواندم ) بعد از پایان اذکار در حالی که متاءثر و ناراحت و دلشکسته بودم در همان حال سجده خوابیدم در خواب حضرت فاطمه (علیهاالسلام ) را به بالین مریضه ام دیدم که عطف مرحمت می فرمودند دفعتا از خواب بیدار شده و یاءسم مبدّل به امید شد و از آن روز به بعد حالت بهبودی به او دست داد و بالنتیجه پس از چند روز سلامتی کامل را دریافت . برای معاینه و اطمینان خاطر ، او را نزد طبیب بردم او بعد از معاینه و دقت کامل ، با تعجب گفت : کسالتی در او نمی بینم . آری چنین است که در زیارت جامعه می خوانیم ما خاب من تمسک بکم و آمن من لجاءالیکم . (22)
ای در درج حیا و آیت عظمی
بضعه خیر الوری و مریم کبری
فاطمه ام الائمه دخت محمد(ص )
بهر تو ایجاد گشته سبعه آباء
ام کتاب ، ام فضل و ام علومی
ام ابیهات خوانده خواجه السری
راضیه مرضیه و تقیّه نقیّه
همسر حیدر علیّ عالی اعلاء
نام تو صدیقه و بتول و زکیه
طاهره منصوره و محدثه عذرا
