الف. ارکان توبه
توبه و انابه
در قرآن کریم، ذات پاک پروردگار ۹۱ بار به عنوان غفور (بسیار آمرزنده) و ۵ بار به عنوان غفار (بسیار بخشنده) یاد شده است و بیش از ۸۰ بار سخن از توبه و بازگشت به
توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است كه انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است. توبه حقیقی نیز همان توبه نصوح است؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت.
فضيل عياض كه خود داستانى عجيبى دارد به در خانه داود طايى آمد، صداى ناله جانسوز او را از درون خانه شنيد، فضيل فرياد زد: اى داود!
توبه، تمام سیئات و گناهانی را كه مانع اصلی تقرّب و نزديك شدن انسان به ربّ الارباب(خداوند سبحان) و وصل و پيوستن به اوست، مي زدايد و آيينه دل را برای دريافت نور ايمان جلا می بخشد.
در مسیر سیر به سوی مبدأ هستی، خداوند سبحان، شیوه پیروی از سرور کائنات، انابه است و طی طریق هدایت به سوی واحد بی نهایت، بازهم در گرو انابه است.