شرايط توبه واقعی

مقدمه:

هدف زندگی چیزی جز خداشناسی و خداپرستی و رسیدن به قرب خداوند نیست. قرآن كریم می فرماید: و ما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین (سوره بینه، آیه 5 ). مردم هیچ ماموریتی ندارند جز این که دستورهای دین را مخلصانه برای خدا انجام دهند; یعنی فهمشان و عملشان برای خدا باشد و محصول اخلاص نیز لقای الهی است. خلاصه پیام این آیه شریفه آن است كه ما جز عبادت خدای متعال كاری در این دنیا نداریم و چون عبادت با هدف قربت و نزدیكی به خداوند انجام می شود، می توان گفت ما جز نزدیك شدن به خداوند در این دنیا كاری نداریم.

چه قدر این آیه زیبا است و چه مقدار تكلیف انسان را روشن می كند. دلیل آن هم این است كه ما مخلوق مظهر خداوند هستیم و مظهر خدا, كاری جز شناخت خدا و كسب رضایت خدا و ارتباط با خدا و قرب به خداوند ندارد. البته كمال و سعادت او هم در همین رابطه با خداوند است و از همین طریق به همه چیز می رسد. حتی ارتباط با خود و ارتباط با طبیعت و جامعه نیز در همین راستا- یعنی در راستای ارتباط با خدا و پرستش او- توجیه می شود.

تنها از این طریق است كه به راستی استعدادهایمان شكوفا می شود و توانایی های نهفته در وجودمان به منصه ظهور می رسد و به كمال و سعادت می رسیم. البته مفهوم و حقیقت عبادت بسیار فراگیر است و شامل تمام فعالیت های انسان در زندگی می شود. حتی خوردن و خوابیدن و ازدواج انسان بیرون از حیطه عبادت و پرستش خداوند نیست.

قرب و نزدیك شدن به خداوند تنها یك نیت لحظه ای برای عبادت نیست، قرب الی الله یك قصد است. قصد یعنی مقصد داشتن و در راه بودن. مومن و كسی كه اعمالش را با نیت قرب انجام می دهد، در حقیقت در راهی قرار دارد كه مقصد و مقصود آن خدا است. آنوقت مهمترین عاملی كه در چالش كلی با این راه و مقصد است گناه است، گناه یعنی خروج از مسیر عبودیت و قرب الهی. حركت كردن در مسیر خدا با خروج از مسیر خدا در تناقص با هم هستند و یك مومن نمی تواند هم در راه باشد وهم از راه خارج شود. سعادت انسان این است كه در راه خدا باشد و گناه سعادت او را به شقاوت تبدیل می كند و حال و آینده انسان را به تباهی می كشاند.

حقیقت توبه:

توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است كه انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است. توبه حقیقی نیز همان توبه نصوح است؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت. اگر كسی احساس كند كه واقعا از گذشته خود نادم و پشیمان گشته و راه خود را به سوی خداوند عوض كرده، باید بداند كه اهل توبه واقعی است و اینچنین توبه ای هرگز رد نمی شود. به عبارت دیگر مشكل و نگرانی ای كه در زمینه قبول توبه وجود دارد، از طرف خداوند- یعنی پذیرنده توبه- نیست؛ بلکه مشكل از جانب خود توبه كننده است كه آیا موفق می شود راه خود را به سوی خداوند تغیر دهد یا نه؟

هر گناهی قابل توبه است؛ چرا که خداوند خود فرموده است : «ان الله یغفر الذنوب جمیعا » خداوند همه گناهان را می آمرزد. در برخی موارد مانند «غیبت و تهمت» طلب رضایت از غیبت شونده نیز در صورت امكان لازم است، ولی در مورد گناهانی همچون «ارتباط با نامحرم»، پشیمانی واقعی، تصمیم بر عدم تكرار و طلب مغفرت از خداوند برای توبه كافی است.

در آیه 70 سوره فرقان بیان شده است: «إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ یبَدِّلُ اللَّهُ سَیئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً مگر كسانی كه توبه كنند و ایمان آوردند و عمل صالح انجام دهند كه خداوند گناهان آنان را به حسنات تبدیل میكند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است».

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان میفرماید : ... پس هر كس گناهی مرتكب گردیده، اگر سه كار انجام دهد، افزون بر آن كه از عذاب سخت و جاودان روز قیامت نجات مییابد، گناهانش به حسنات تبدیل میگردد:

1. توبه یا بازگشت از گناه.

كمترین مراتب توبه پشیمانی است. اگر توبه حقیقی تحقق نیابد، انسان از گناه جدا نمیگردد و همواره آن را انجام میدهد.

2. عمل صالح

با عمل صالح توبه در وجود انسان مستقر میشود و به توبه حقیقی یا توبه نصوح می انجامد.

3. ایمان

مشرك باید در كنار توبه از گناهان گذشته خود، ایمان آورد تا گناهانش به نیكیها تبدیل شود؛ ولی برای مؤمن گنهكار توبه و عمل صالح به تنهایی كافی است و گناهانش را به حسنات تبدیل میكند. از این رو، در آیه بعد میفرماید: « وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ یتُوبُ إِلَی اللَّهِ مَتاباً » كسی كه توبه كند و عمل صالح انجام دهد، به سوی خدا بازگشت میكند.

لازم به ذکر است که عالمان اخلاقی با استفاده از منابع اسلامی فرموده اند: شخص توبه كننده ،حتی اگر پس از توبه نصوح، به دلایلی دوباره به گناه آلوده گردد و توبه نماید، پذیرش و آمرزش الهی را در پی خواهد داشت و این فرایند تا هنگام مرگ ادامه خواهد داشت .

اقسام گناه و روش های توبه:

توبه را از یك لحاظ به دو قسم تقسیم كرده اند: یك دسته از گناهان، كوچك و كم شعاعند و صرفا با استغفار و پشیمانی قلبی، جبران می شود، اما دسته دیگری از گناهان، هم بزرگ و ویران كننده هستند و هم اثر وضعی دارند. این دسته، اضافه بر پشیمانی قلبی و استغفار با زبان،‌اقدام عملی و جبران مافات و ترمیم خرابیهای بوجود آمده را نیز می طلبد!

در تقسیم بندی دیگر، گناهانی را كه ممكن است انسان مرتكب شود می توان به سه دسته تقسیم تقسیم كرد:

الف. ستم به خویشتن(حق النفس)

یعنی انسان از این ناحیه به جان، مال و حیثیت خویش صدمه زده و موجب عدم پیشرفت یا فقر و عقب افتادگی و گرفتاری خود شده است. در این گونه موارد، گرچه گنهكار در حق خود ظلم كرده، ولی چون معمولا پای شخص دیگر و حق دیگری در بین نیست، با استغفار و جبران خطاها و ضررها، آسانتر می توان از آنها توبه كرد و راه خیر و صلاح و سعادت دنیوی و اخروی را در پیش گرفت.

ب. حق الله

فطرت پاك و سالمی كه خداوند در نهاد انسان قرار داده، اعضاء و جوارح و نعمتهای فراوان مادی و معنوی، پانزده میلیارد سلولی كه در مغز اوست و سرانجام «ارسال رسل و انزال كتب» همه برای پویایی و سعادت اوست، اما با تأسف آدمی بر اثر تأثیرپذیری از عوامل درونی و بیرونی، همه این نعمتها را نادیده انگاشته و راه تمرد و عصیان را در پیش می گیرد! اما راه كاری كه برای این دسته گناهان وجود دارد این كه: اگر شرك و كفر صورت گرفته، باید «توحید و یكتاپرستی» را جایگزین آن نمود و اگر در احكام و فروع دین كوتاهی و تعلل شده، باید به تكمیل و جبران آنچه از دست رفته اقدام كرد.

ج. حق الناس

شرایط توبه در «حق الناس» سنگین تر از توبه در «حق الله» است و این گناه، یعنی تجاوز به حقوق دیگران را امام علی(علیه السلام) از آن به «مظالم العباد»(كلینی، اصول كافی، ج2، ص443) و امام زین العابدین(علیه السلام) به «تضییع حقوق الاخوان»(مجلسی، بحارالانوار، ج72، ص415) یاد كرده اند.

در روایت آمده: پیامبراكرم(صلی الله علیه و اله) به خانه كعبه نگاه كرد، آن را مورد تعظیم قرار داد و سپس ادامه داد: حق واحترام یك مؤمن از تو بالاتر است، چون خداوند خانه كعبه را دارای یك احترام و عظمت دانست و از مؤمن سه چیز را: «مال – خون - سوءظن»(همان، ج67، ص71)

بر این اساس مردم و مؤمنان دارای سه نوع حق، احترام و مصونیتند؛ به موازات همین سه حق ممكن است سه نوع ظلم هم به آنان روا شود و بر همین پایه سه نوع توبه هم واجب می شود كه این سه عبارتند از: 1. تجاوز به مال 2. لطمه به جان 3. ضربه به آبرو.

توبه و جبران گذشته:

توبه؛ یعنی پشیمانی و تصمیم جدی بر ترك گناه. همچنین جبران خسارتهای مالی و حقوقی مردم و... حال اگركسی به راستی و از روی اخلاص توبه كرد، مطمئن باشد خداوند كریم و مهربان - هم چنان كه خود وعده فرموده است - توبه او را خواهد پذیرفت.

گناهانی كه فقط از حقوق خداوند است، چنانچه قضا و كفاره داشته باشد - مانند نماز، روزه و حج - انسان بایدعلاوه بر توبه و تصمیم بر ترك گناه، قضای آنها را نیز به جا آورد و كفاره آنها را بپردازد و آنهایی كه قضا و كفاره ندارد - مثل دروغ و استمنا و ... - فقط توبه و استغفار كافی است. در گناهانی نیز كه در آنها حقوق مردم پایمال شده - مثل دزدی و از بین بردن اموال مردم یا قتل و جرح دیگران و ... - علاوه بر توبه و پشیمانی باید رضایت صاحبان حق را با پرداخت غرامت یا حلالیت گرفتن حاصل كرد.

مهمترین شرایط توبه عبارت است از:

1. پشیمانی و ندامت از صمیم قلب و تصمیم بر عدم ارتكاب دوباره
2. استغفار و طلب بخشش
3. تصمیم قاطع بر جبران گذشته و ادای حقوق، خصوصا اگر حق الناس باشد.

توجه به نکات ذیل می تواند راهگشا باشد:

1- حقیقت توبه بازگشت و رجوع به خداوند است و توجه به وابستگی خود در همه وجود و صفات و اوصاف و نیز ملاحظه تقصیر و حقارت و کوچکی خود در برابر ذات بی کران ربوبی است و به همین خاطر، توبه و استغفار مراتب و درجات بسیار و متعددی دارد و هر فردی متناسب با ایمان و معرفت و مقام و جایگاهش در نظام هستی و قرب و منزلتش با خداوند، توبه و استغفاری مخصوص خود دارد. از همین جا معلوم می شود که توبه اختصاصی به توبه از گناه ندارد و توبه و استغفار انبیا و اولیا و معصومین –علیهم السلام- بر همین اساس قابل تحلیل و توجیه است.

2- سخن امیر المومنین (علیه السلام) در نهج البلاغه (حکمت 417) مربوط به مراحل عالی و تمام عیار توبه است و حضرت به آن فرد روش و شرایط توبه کامل را آموزش داده است و این چنین نیست که هر توبه ای هر چند در مراحل پایین تر و ناقص تر این شرایط را داشته باشد.

3- در روایات وارده از معصومین (علیهم السلام) تاکید زیادی بر نشکستن توبه و حفظ آن، شده است که منظور از آن، اهمیت دادن به توبه و جدی گرفتن آن و رعایت و حفظ و استقامت بر سر این تعهد الهی است؛ نه این که اگر فردی چند بار توبه کرد و جداً توبه کرد، توبه اش مقبول نمی باشد و یا اثری ندارد و یا دیگر نباید توبه کند. پس جهت گیری چنین روایاتی، اهمیت دادن به توبه و بازی و شوخی و کم اهمیت نگرفتن آن است و گر نه از روایات فراوان دیگری استفاده می شود که اگر انسان گناه کرد هر چند پی در پی و فراوان هم باشد بر او واجب است که توبه نماید.

آثار توبه:

1- محبوبیت نزد خداوند

سوره بقره / 222 : «ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین» خداوند توبه کنندگان و پاکان را دوست دارد.

2 – تبدیل سیئات به حسنات

سوره فرقان / 70 : «الا من تاب و آمن و عمل عملا ً صالحا ً فأولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات و کان الله غفورا ً رحیما ً» مگر آن کسان که توبه کنند و ایمان آورند و کارهای شایسته کنند خدا بدیهایشان را به نیکی ها بدل می کند و خدا آمرزنده و مهربان است.

3 – فلاح و رستگاری

سوره نور / 31 : «و توبوا الی الله جمیعا ً ایها المؤمنون لعلکم تفلحون» ای مؤمنان! همگی به درگاه خدا توبه کنید باشد که رستگار شوید.

4 – آمرزش گناهان

سوره شوری / 25 : «و هو الذی یقبل التوبه عن عباده و یعفو عن السیئات و یعلم ما تفعلون» اوست که توبه ی بندگانش را می پذیرد و از بدیها و گناهان در می گذرد و آنچه می کنید می داند.

5 – حفظ از عذاب الهی

سوره غافر / 7 : «وقهم عذاب الجحیم» ما آنان (تائبین) را از عذاب جهنم رهایی خواهیم داد (به وسیله ی طلب غفران).

6 – پوشاندن سیئات

سوره ی تحریم / آیه ی 8 : «یا ایها الذین آمنوا توبوا الی الله توبة نصوحا عسی ان یکفر عنکم سیئاتکم» ای کسانی که ایمان آوردید از گناهان خود به سوی خدا، توبه خالصانه کنید چرا که امید است به اینکه پروردگار شما، سیئات شما را از خود شما بپوشاند.

امام علی ( علیه السلام ) می فرمایند : «هر کس توبه کند خداوند او را بیامرزد و به جوارح او و جای جای زمین دستور داده شود که آبروی او را حفظ کند و عیبهایش را بپوشانند و گناهانی که فرشتگان حافظ اعمال برایش نوشته اند از یاد آنان برده شود.»(میزان الحکمة / ج2 / ح 2183)

7 – برخورداری از برکات و نعمتهای الهی

سوره نوح / آیات 11 و 12 : «فقلت استغفروا ربکم انه کان غفارا ً یرسل السماء علیکم مدرارا ً و یمددکم باموال و بنین ...» پس به آن قوم گفتم: طلب مغفرت و آمرزش و توبه کنید از پروردگار خویش که بخشنده و آمرزنده است و اگر توبه کنید ما بر شما باران می فرستیم و همچنین شما را یاری می کنیم به واسطه ی اموال کثیره و فرزندان زیاد.

امام علی ( علیه السلام ) می فرمایند : «زیاد طلب آمرزش از خدا کنید تا از خدا طلب روزی کنید».

8 – ورود به بهشت

سوره ی تحریم / 8 : «یا ایها الذین امنوا توبوا الی الله توبة ً نصوحا ... و یدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار».

-----------------------------------
برای مطالعه بیشتر ر.ک منابع اخلاقی:
-گناه شناسی/ محسن قرائتی.
-گناهان كبیره/ شهید دستغیب.
- شهید دستغیب، قیامت و قرآن (تفسیر سوره طور).
- مقالات، استاد محمد شجاعی.
- ترجمه جامع السعادات، مرحوم نراقی.
- ترجمه الاخلاق، مرحوم شبر.
- نقطه های آغاز در اخلاق، مهدوی کنی.
- بازگشت به خویشتن یا توبه نصوح / رضوانعلی مصیبی
--------------------------------------
منبع:  اداره مشاوره نهاد مقام معظم رهبري در دانشگاه ها