میگن تموم مردم دنیا - پوریا باقری

میگن تموم مردم دنیا - پوریا باقری

میگن تموم مردم دنیا
مادر ستون سقف هر خونه س
مردی که بی همدم بشه گریه ش
خاموش و بی فریاد و مردونه س

میگن که مادر دلخوشیش اینه
دستش به موی دخترش باشه
وقتی که غم تو زندگیش افتاد
پشت و پناه همسرش باشه

هر مادری هم آرزو داره
دوماد کنه یه روز پسرهاشو
باید سر و سامون بده مادر
باید بسازه کل دنیاشو

یه مادری هم من سراغ دارم
خیلی جوونه ، آرزو داره
حالا برا مُردن دو سه ماهه
روزای دلتنگی شو میشماره

دلتنگ باباشه دلش میخواد
زودتر بره از بین این دنیا
هی زیر لب میگه تموم میشه
دیگه میمیرم امروز و فردا

چند وقتیه یه گوشه از خونه
میشینه و چشماش میباره
اشکای آقای غریبش رو
میبینه و چشماش میباره

امروز با زحمت بلند شد تا
قلب علی آروم تر باشه
جارو زد و خونه تکونی کرد
با خس خسی که تو نفس هاشه

بوی غذا پیچیده تو خونه
انگار بوی نون مادر بود
امروز حال همسر مولا
از این سه ماهه خیلی بهتر بود

امروز خیلی روز خوبی بود
در زد علی ، اومد درو وا کرد
چشم علی تا که به زهرا خورد
خندید و رو به آسمونا کرد

آروم زیر لب همش میگفت
الحمدلله همسرم خوبه
اینکه میمونه باز کنار ما
خیلی برای دخترم خوبه

حال و هوای خونه آروم بود
زینب دیگه چشماش نمیبارید
اما بازم یه گوشه از خونه
مولای عالم صحنه ای رو دید

دید فاطمه جمع کرده گلهاشو
داره دعا میخونه با گریه
آروم دستاشو بلند میکرد
میگفت قلبم خونه ، با گریه

رو به علی میگفت زیر لب
قربون تنهاییت بشم آقا
تنها میمونی خوب میدونم
اما دیگه باید برم آقا

باشه قرار بعدیمون باهم
تنگ غروب روز عاشورا
راس حسین بالای نی میره
زینب میمونه باز تک و تنها