خاکم به باد رفت و قیامت تمام شد / علیرضا قزوه

خاکم به باد رفت و قیامت تمام شد / شاعر : علیرضا قزوه

ای مرگ! دیر کردی و طاقت تمام شد
ای زخم! مرهمی؛ که جراحت تمام شد

دنیا حکایتی شد و بعد از هزار سال
یک شب به ما رسید و حکایت تمام شد

می­خواستم برای دلم گریه سر کنم
نشکست قلب و ذکر مصیبت تمام شد

گفتم: «دریغ و وااسفا!» خنده کرد مرگ
یعنی: «چه جای گریه؟ ندامت تمام شد!»

می­خواستم شهیدِ شهادت شوم، نشد
پنداشتم که دورِ شهادت تمام شد

از رستخیزِ واقعه روحم گذر نکرد
خاکم به باد رفت و قیامت تمام شد