طی سال 1937میلادی، هیتلر، رهبر آلمان نازی، بر تلاش خود برای تقویت نیروی نظامی آلمان افزود و قسمت اعظم بودجه کشور را به تجهیزات ارتش و افزایش نفرات نیروهای مسلح آلمان اختصاص داد. وی هم چنین با تقویت یکی از احزاب طرفدار خود در اتریش، جای خود را در این کشور باز کرد و این حزب نیز با همان روش حزب نازی در آلمان، جوّ ارعاب و وحشت را در جامعه اتریش به وجود آورد. در ماه مارس 1938میلادی، هیتلر سرانجام فکری را که از آغاز زمام داری در سر داشت به مرحله اجرا نهاد و فرمان حمله به خاک اتریش را صادر کرد. هیتلر قبلاً با زمینه سازی از طرف نازی های اتریش در داخل خاک این کشور و با تهدید دولت حاکم بر اتریش، مقدمات این حمله را فراهم کرده بود و خودداری جامعه ملل و انگلیس و فرانسه از حمایت جدی از اتریش در برابر تهدیدات آلمان، خودْ یکی از عوامل مشوقه هیتلر در دست زدن به این اقدام نظامی بود. در نهایت، از سحرگاه دوازدهم مارس 1938میلادی، نیروهای آلمان بدون برخورد با کمترین مقاومتی وارد خاک اتریش شدند و با مقدماتی که قبلا از طرف نازی های اتریش فراهم شده بود همه جا با استقبال پرشور مواجه شدند. در ادامه، هیتلر در بعدازظهر همان روز وارد اتریش شد و در میان استقبال گرم مردم، وارد زادگاه خود در اتریش گردید. این استقبال، خیلی طبیعی بود و منکر این واقعیت نمی توان شد که اتریشی الاصل بودن هیتلر یکی از عوامل مهم گرایش جمع کثیری از مردم اتریش به وحدت با آلمان و زندگی تحت رهبری پیشوای اتریشی آلمان بود. فردای آن روز، در 13 مارس 1938میلادی، رهبر نازی های اتریش که به مقام صدراعظمی این کشور انتخاب شده بود، وحدت اتریش و آلمان را اعلام کرد و این امر با مراجعه به افکار عمومی در دهم آوریل آن سال محقق شد، در حالی که دنیا در برابر این اقدام، عکس العمل حادی از خود نشان نداد. الحاق اتریش به آلمان، زمینه را برای تجاوز آلمان به چکسلواکی و سپس لهستان آماده ساخت و جرقه آتش جنگ جهانی دوم را روشن کرد.
مطالب مرتبط
