شبانه روز آیت الله بهجت قدس سره

یک شبانه روز آیت الله بهجت قدس سره؛ یک عمر بیداری

یک شبانه روز آیت الله بهجت قدس سره چگونه می گذشت؟ شاید سوالی که برای همه طالبان معارف حقه الهی و علاقه مندان به سلوک الی الله پیش آید...

شبانه روز آیت الله بهجت قدس سره صرف عبادت و مطالعه و کارهای نیک می شد. وقت را طلا می دانست و حاضر نبود حتی یک لحظه را هم از دست بدهد. حتی وقتی که بلند می شد کتابی را از قفسه بردارد، زیر زبان ذکر می گفت. تقریباً دوازده ساعت در شبانه روز به عبادت مشغول بود.

دو ساعت و حتی گاهی سه ساعت پیش از اذان صبح از خواب برمی خاست و از همان لحظه عبادتش شروع می شد. زیر لب ذکر می خواند و گاهی شعرهایی را زمزمه می کرد؛ مثلاً: اگر لذت ترک لذت بدانى / دگر هیچ لذت تو لذت ندانى.

پس از وضو مشغول نماز شب و رازونیاز با خدای متعال می شد.

وقت نماز را خودش تشخیص می داد، به مسجد می رفت و نماز را به جماعت اقامه می کرد. به غیر از سال های پایانی که دیگر بسیار ضعیف شده بود.

پس از نماز صبح به تعقیبات نماز مشغول می شد.

سپس به حرم می رفت و دو ساعت در آنجا عبادت می کرد. مدت زیادی در حرم می ایستاد و به زیارت و اعمال دیگر مشغول می شد. اطرافیان یکی یکی می نشستند، ولی او هنوز ایستاده بود. پس از آن همه ایستادن، می نشست و باز هم عبادت می کرد.

حتی در مسیر رفت وآمد به حرم هم بی کار نبود؛ دعاهایی مثل یستشیر و صباح را می خواند.

به خانه می آمد. چون دیر می شد، به خانواده گفته بود که منتظرش نمانند و صبحانه را بخورند. صبحانه مختصری می خورد. پس از آن، پانزده دقیقه استراحت می کرد و سپس مشغول مطالعه می شد. بسیاری از اشعاری كه از ایشان به یادگار مانده را بعد از همین استراحت مختصر سروده بود.

برای تدریس فقه به مسجد می رفت. هر روز زیارت عاشورا می خواند، با صد لعن و صد سلام. لعن و سلام های زیارت عاشورا را در همین فاصله هایی که آماده رفتن به جلسه درس می شد، می خواند.

روزهای جمعه درس تعطیل بود، ولی وقت استراحت نبود. در مجلس روضه مسجد فاطمیه شرکت می کرد. روضه ای که پنجاه سال سابقه داشت و تا آخرین هفته عمر آقا ادامه پیدا کرد. جلسه پاسخ به استفتائات هم جمعه ها برگزار می شد. عبادت ها هم در شب و روز جمعه بیشتر می شد. گویا استراحت کوچک ترین بخش زندگی ایشان بود، حتی تعطیلاتی مثل تعطیلات تابستان هم زمان استراحت ایشان نبود، بلکه فرصت مناسبی بود برای نوشتن تألیفاتش.

گاهی پس از درس به خانه نمی رفت. تا نماز ظهر آنجا می ماند.

 نماز ظهر و تعقیبات پس از آن تقریباً دو ساعت و نیم طول می کشید؛ مدتی در مسجد و مدتی هم در خانه.

اوقات حضور ایشان در مسجد، فرصتی بود برای دیدارهای عمومی. چه بسیار بودند کسانی که در همین ملاقات های کوتاه شفای مریضانشان را گرفتند، یا مشکلات زندگی شان حل شد یا پاسخ پرسش هایشان را یافتند. چه بسیار پیش می آمد که پاسخ های کوتاه ایشان، مشکلات بزرگی را حل می کرد.

یک ربع تا نیم ساعت نشسته استراحت می کرد. نشسته استراحت می کرد تا خواب بر او چیره نشود.

عصرها اصول فقه تدریس می کرد. پیش از درس مدتی مطالعه می کرد و بعد به مسجد می رفت.

نماز مغرب و عشا را در مسجد اقامه می کرد و مدتی در مسجد به عبادت می پرداخت.

به منزل که می آمد، باز هم حدود یک ساعت و نیم عبادت می کرد. سپس مشغول مطالعه می شد.

پس از صرف شام، حدود نیم ساعت به اعمال پیش از خواب مشغول می شد؛ تلاوت قرآن، قرائت حدیث کسا و... . با طهارت می خوابید. کم پیش می آمد که بیش از چهار ساعت در شبانه روز بخوابد.

منبع : مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله بهجت قدس سره / یک عمر بیداری ( یک شبانه روز آیت الله بهجت قدس سره)