صفحه ای از نور(دانلود متن، ترجمه، صوت)/ صفحه 178(سوره انفال، آیات 9 الی 16) - استاد منشاوی

إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنىّ ِ مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلَئكَةِ مُرْدِفِينَ(9)
9 آن گاه كه از پروردگارتان (در ميدان بدر) يارى مى خواستيد، پس درخواست شما را اجابت نمود كه من حتما يارى دهنده شمايم با هزار نفر از فرشتگان كه هزارها را در پى آورند (و مجموعا سه هزار نفر شدند و تا پنج هزار پيش بينى شده بود- آيه 124 و 125 آل عمران).

وَ مَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَى وَ لِتَطْمَئنِ َّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَ مَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ(10)
10 و خداوند آن (امداد) را قرار نداد جز بشارتى (براى شما) و براى آنكه دل هايتان آرامش يابد (و گرنه آنها سياهى لشكر بودند نه مباشر قتل)، و يارى جز از جانب خدا نيست، كه خداوند مقتدر شكست ناپذير و حكيم است.

إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَ يُنزَِّلُ عَلَيْكُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاءً لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنكمُ ْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَ لِيرَْبِطَ عَلىَ قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ(11)
11 آن هنگام كه (خداوند) به خاطر ايمنى از جانب خود خواب سبكى را بر شما مى پوشانيد و آبى از آسمان بر شما فرو مى فرستاد تا شما را بدان پاك كند و پليدى شيطان را (وسوسه شيطان يا حالت جنابت را) از شما بزدايد و دل هايتان را استحكام بخشد و گام هاى شما را بدان استوار سازد.

إِذْ يُوحِى رَبُّكَ إِلىَ الْمَلَئكَةِ أَنىّ ِ مَعَكُمْ فَثَبِّتُواْ الَّذِينَ ءَامَنُواْ سَأُلْقِى فىِ قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرُّعْبَ فَاضْرِبُواْ فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَ اضْرِبُواْ مِنهُْمْ كُلَّ بَنَانٍ(12)
12 هنگامى كه پروردگارت به فرشتگان وحى مى كرد كه من با شما هستم، پس كسانى را كه ايمان آورده اند ثابت قدم داريد، به زودى در دل هاى آنان كه كفر ورزيده اند ترس مى افكنم، پس ضربه ها را بر فراز گردن ها بزنيد (بر فرق آنها) و همه سر انگشتانشان را قلم كنيد.

ذَالِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّواْ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَن يُشَاقِقِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(13)
13 اين (كيفر) به خاطر آن است كه آنها با خدا و رسول او ستيزه و دشمنى نمودند، و هر كس با خدا و رسولش ستيزه و دشمنى كند پس (بداند كه) همانا خداوند سخت كيفر است.

ذَالِكُمْ فَذُوقُوهُ وَ أَنَّ لِلْكَفِرِينَ عَذَابَ النَّارِ(14)
14 (اى كافران) اين است (عذاب دنيا) پس بچشيد آن را و البته كافران را (در آخرت) عذاب آتش است.

يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ(15)
15 اى كسانى كه ايمان آورده ايد، هنگامى كه با كافران رو به رو شديد در حالى كه انبوه لشكرشان به سوى شما پيش مى آيند (يا شما به سوى آنها پيش مى رويد) پشت به آنها نكنيد (و پا به فرار نگذاريد).

وَ مَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيزًِّا إِلىَ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَ مَأْوَئهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ المَْصِيرُ(16)
16 و هر كه در آن روز به آنها پشت كند- مگر آنكه در جستجوى طرفى ديگر براى ادامه نبرد (عقب نشينى تاكتيكى براى حمله) يا انتخاب محلى براى پيوستن به گروهى (همرزم) باشد- حتما خشم خدا را همراه خود ساخته و پناهگاه او جهنم است و آن بد جاى بازگشتى است