شاپور بختیار، آخرین نخست وزیر رژیم محمدرضا پهلوی، در سال 1293 به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه بختیار در مدرسه فرانسوی بیروت سپری شد و در سال 1316 برای ادامه تحصیل راهی پاریس گردید. دوران 8 ساله اقامت بختیار در پاریس، تاثیری عمیق بر خلق وخوی او گذاشت. تاثیری كه توانست هویت فرانسوی را بر هویت ایرانی او غلبه دهد، تا این كه در سال 1318 ش با یك دختر فرانسوی ازدواج كرد. بختیار پس از دریافت دكترای حقوق از دانشگاه سوربن، در 1324 بدون همسر و سه فرزندش به تهران بازگشت و به حضور شاه جوان راه یافت. از آن پس مدارج ترقی را در ادارات دولتی پیمود و با جبهه های سیاسی متمایل به غرب، همكاری كرد. پس از كودتای 28 مرداد، به جرم همكاری با حزب توده دستگیر و 2/5 سال محبوس شد. بختیار در سال های دهه 1340 به پاس خدماتش در جبهه ملی دوم، از مراحم خاص دربار برخوردار گردید و مدیریت تعدادی از شركت های بنیاد پهلوی را بر عهده گرفت. در حالی كه روند رو به رشد مخالفت مردم مسلمان با حكومت رژیم پهلوی هر روز شدت می یافت، بختیار به عنوان آخرین تیر تركش شاه، مقام نخست وزیری را عهده دار گردید. اما او توانست این سمت را تنها 37 روز حفظ كند. او در طول این مدت كوشید تا به كمك امپریالیسم آمریكا، رژیم در حال مرگ پهلوی را نجات دهد. وی در این دوران كوتاه به طراحی توطئه هایی نیز مبادرت ورزید كه طرح انفجار هواپیمای حامل حضرت امام خمینی(ره) در مسیر بازگشت به تهران از آن جمله بود. با سقوط رژیم پهلوی، شاپور بختیار، پس از یك دوره اختفا در تهران، با حمایت دست های مرموزی به خارج گریخت و عازم فرانسه شد. بختیار در فرانسه مورد حمایت كامل سرویس های اطلاعاتی غرب قرار گرفت و با تغذیه كلانِ مالی محافل صهیونیستی، نخستین فعالیت های توطئه گرایانه را علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی آغاز كرد. از مهم ترین این توطئه ها، كودتای نافرجام نوژه در تیرماه 1359 و طرح تجزیه خوزستان بود كه هر دو با شكست مواجه گردید. شاپور بختیار نزدیك به 12 سال به عملیات خیانت بار خود علیه آرمان های ملت و استقلال و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران ادامه داد تا اینكه سرانجام در نیمه مرداد 1370 در 77 سالگی در ویلای مسكونیش در حومه پاریس توسط افراد ناشناس به قتل رسید.
