فیش منبر - راهی به قلب حسین (10) - شب دهم : عوامل محبوبیت نزد امام حسین

فیش منبر - راهی به قلب حسین (10) - شب دهم : عوامل محبوبیت نزد امام حسین

به مناسبت فرارسیدن ایام ماه محرم، تعدادی فیش منبر محرم جهت سخنرانی تهیه شده اند که با عنوان « راهی به قلب حسین » تقدیم حضورتان می گردد.

شب دهم : عوامل محبوبیت نزد امام حسین علیه السلام

راهی به قلب حسین (10) - شب دهم : عوامل محبوبیت نزد امام حسین 

• ماهیت موضوع:

تبیین صبر به عنوان اساسی ترین راه محبوبیت در قلب امام حسین علیه السلام

• انگیزه سازی

یکی از نمونه های کامل ایمان که در قرآن توسط خداوند متعال معرفی شده بانویی جلیل القدر هستند که در بهترین شرائط زمانی زندگی می کردند. خانمی که در روزگار خودشان از جمله افراد سرشناس حکومت بودند و شرائط دنیوی خاصی داشتند که شاید برای ما ها یه آرزو و رویاست ولی این بانو برای خدا به تمام دنیایش پشت پا زد.

خدای متعال در قرآن کریم، برای معرفی یک نمونه ی کامل ایمان، این بانو را مثال میزند:

و ضرب اللَّه مثلا للّذین امنوا امرأت فرعون

همسر فرعون الگوی ایمان شناخته شده ، برای هر مرد و زنی در طول زمان تا آخر دنیا! حالا جالبه زن فرعون که به موسی ایمان آورد و دلبسته ی آن هدایتی شد که موسی علیه السلام عرضه میکرد. آن وقتی که زیر شکنجه ی فرعون قرار گرفت، که طبق نقل تواریخ و روایات با همان شکنجه هم از دنیا رفت، شکنجه ی جسمانی  او را به فغان آورد. ایشان زیر شکنجه دعایی میکنند:

اذ قالت ربّ ابن لی عندک بیتا فی الجّنه و نجّنی من فرعون و عمله

از خدای متعال درخواست کرد که پروردگارا! برای من در بهشت خانه ای بنا کن. در واقع، طلب مرگ میکرد؛ میخواست که از دنیا برود. من را از دست فرعون و عمل گمراه کننده فرعون نجات بده، در حالی که جناب آسیه درد و رنجش درد و رنج جسمانی بود یعنی چند برادر، دو فرزند و تعداد زیادی از نزدیکان را از دست نداده بود! و مقابل چشمش به قربانگاه نرفته بودند.

یک مقایسه کوتاه بین حضرت زینب کبری سلام الله علیها و بین همسر فرعون، عظمت مقام حضرت زینب کبری سلام الله علیها را نشان میدهد، این رنج های روحی که برای حضرت زینب کبری سلام الله علیها پیش آمد برای جناب آسیه پیش نیامده بود. در روز عاشورا حضرت زینب کبری سلام الله علیها همه عزیزانش رو در مقابل چشم خودش دید که به قربانگاه رفتند و شهید شدند، فرزندان خودش را دید، قاسم را دید، عباس را دید، علی اکبر را دید، حسین ابن علی رو دید، دیگر برادران را دید، بعد از شهادت آن همه محنتها را دید: تهاجم دشمن را، هتک احترام را، مسئولیت حفظ کودکان را. عظمت این مصیبتها را مگر میشود مقایسه کرد با مصائب جسمانی؟ زینبی که عاشق امام حسین علیه السلام بود وقتی آمد بالای سر برادر یه نگاه کرد فرمود: أ أنت أخی؟ معلوم نیست به امام حسین علیه السلام چه کرده بودند که حضرت زینب سلام الله علیها، برادر را نشناخت!!!

باز در مقابل همه ی این مصائب، حضرت زینب سلام الله علیها به پروردگار عالم عرض نکرد: «ربّ نجّنی»؛ نگفت پروردگارا! من را نجات بده. در روز عاشورا عرض کرد:

پروردگارا! از ما قبول کن...بدن عزیزترینش رو مثل گل پرپر کردند؛ اما دل به سمت پروردگار عالم، عرض میکند:

خدایا! این قربانی را از ما قبول کن. وقتی از او سؤال میشود که چگونه دیدی؟ میفرماید:

ما رأیت الّا جمیلا 

این همه مصیبت در چشم حضرت زینب کبری سلام الله علیها زیباست؛ چون از سوی خداست، چون برای اوست، چون در راه اوست، در راه اعتلای کلمه ی اوست. ببینید این مقام، مقام چنین صبری، چنین دلدادگی نسبت به حق و حقیقت، چقدر متفاوت است با آن مقامی که قرآن کریم از جناب آسیه نقل میکند.

این، عظمت مقام حضرت زینب سلام الله علیها را نشان میدهد. کار برای خدا اینجور است. لذا نام زینب و کار زینب امروز الگوست و در دنیا ماندگار است و انسانی با این مقام والا در اوج محبوبیت نزد امام زمانش است.

امام شب عاشورا از خواهرش یک تقاضا کرد و آن صبر بود و حضرت زینب کبری سلام الله علیها به زیباترین شکل این خواسته را اجابت کرد. کاری که زینب کبری کرد یعنی آن صبر عظیم، آن ایستادگی، آن تحمل مصائب و مشکلات موجب شد که امروز من و شما بتوانیم برای آقا اباعبدالله اشک بریزیم و عزاداری کنیم. برکات صبر حضرت زینب کبری سلام الله علیها آنقدر زیاد است که میشود سالها از آن صحبت کرد.

رفقا اگر ما هم میخواهیم مثل حضرت زینب کبری سلام الله علیها محبوب و عزیز دل امام بشیم باید از حضرت زینب سلام الله علیها یاد بگیریم که چطور صبور و مقاوم و محکم در راه امام باید ایستاد. امشب که شب شام غریبان است و شب خانم حضرت زینب سلام الله علیها به مدد ایشان میخوام از یکی از ارکان دین محمدی صحبت کنم که در تقرب ما به امام فوق العاده موثر است.

• اقناع اندیشه

درباره صبر و حواشی آن بیش از صد و چهل آیه وجود داره و تعداد روایات شاید قابل شمارش نباشه اما امشب میخواهیم از یک زاویه تازه به مقام صابرین نگاه کنیم و آن هم اینکه صبر کیمیایی است که اگه در قلب ما جا بگیره مس وجود ما را طلا میکنه و در چشم امام ارزشمند میشیم. یکی از عوامل مهم محبوبیت در قلب امام، مقاوم وصبور بودنه. خوب دقت کنید یک محب و عاشق هر چقدر شبیه محبوب و معشوق بشه همانقدر به محبوب نزدیک میشه و ارزش پیدا میکنه حالا باید ببینیم چه خلقی در امام بارز و بیشتره تا ما با داشتن آن صفت مقرب و محبوب امام بشیم.

در آیه ۲۴ سوره سجده خداوند میفرماید:

وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ
یعنی خداى متعال براى موهبت امامت سببى معرفى کرده، و آن عبارتست از صبر و یقین و فرموده:

لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُونَ که به حکم این جمله، ملاک در رسیدن به مقام امامت صبر در راه خداست، و فراموش نشود که در این آیه، صبر مطلق آمده، و در نتیجه مى رساند که شایستگان مقام امامت در برابر تمامى پیشامدهایی که براى آزمایششان پیش مى آید، صبر مى کنند. یعنی اولین خصوصیتی که ملاک و مبنای امامت است، صبر و مقاومت است، پس چون امام در قله صبر است، خداوند او را در قله انسانیت یعنی امامت قرار میدهد.

اگه میخواهید یه عزادار واقعی برای اباعبدالله شوید و به امامتان نزدیک تر بشید باید خود را به مقام صابرین نزدیک کنید.

امام معصوم در زیارت وارده موقع سلام بر حضرت زهرا سلام الله علیها، اون حضرت بر مسئله صبر تاکید کرده و دست روى صفت «صبر» می گذارند نکته دقیقیه که در سلام به حضرت سلام الله علیها به ما آموخته اند که بگوییم:

السَّلامُ عَلَیْکِ یا مَمْتَحَنَهُ امْتَحَنَکِ الَّذی خَلَقَکِ قَبْلَ انْ یَخْلُقَکِ فَوَجَدَکِ لِمَا امْتَحَنَکِ صابِرَهً
سلام بر تو اى بانویى که خالق تو قبل از این که تو را خلق کند، تو را امتحان کرد و تو را نسبت به آن امتحان، صابر و بردبار دید.

در واقع ما با سلامى که به حضرت فاطمه علیها السلام مى دهیم، و با توجه به محتواى مخصوص آن سلام، داریم مى گوییم: اى فاطمه! هدف از خلقت تو صبر و پایدارى در مقابل انحراف بزرگى بود که در صدر اسلام به وقوع پیوست و اگر تو نبودى اسلام یک نقص بسیار بزرگ داشت.

آی عاشقان ابا عبدالله اگه میخواهید محبوب دل امام شوید بیاید مثل بی بی دو عالم، در بلا و امتحان های الهی صبور و مقاوم باشیم و صبری که حضرت زهرا سلام الله علیها در برابر این انحراف بزرگ داشتند، از هر صبری بالاتر است مصائب کوچه های بنی هاشم، مصائب در و دیوار، محسن، دستهای بسته ی علی... و این صبر عظیم به حضرت زینب به ارث رسید، امشب میخوام ادعا کنم محبوبترین شخص نزد امام حسین علیه السلام زینب است چون آیه صبر کربلا زینب است. وقتی که پرده های ظلمانی حجاب دنیا کنار میره و ما در برزخ و قیامت چشممون به عالم حقایق باز میشه خواهیم دید که چه کارها از صبر بر میاد چقدر در پرونده اعمال ما موثره. در روایت داریم:

اذا دَخَلَ الْمُؤمِنُ قَبْرَهُ کانَتِ
•    الصّلوهُ عَنْ یَمینِهِ،
•    وَالزَّکوهُ عَن یَسارِهِ،
•    وَالْبِرُّ مُطِلُّ علیه.
•    قالَ: فَیَتَنَحَّی الصّبرُ ناحیهً.
فَاذا دَخَلَ عَلَیهِ الْمَلَکانِ اللّذانِ یَلیان مُسائَلَتَهُ
قالَ الصّبرُ لِلصّلوه و الزّکاهِ وَ الْبِرِّ: دوُنَکُم صاحِبَکُمْ فَانْ عَجَزْتُمْ عَنْه فَانَا دُونَهُ 

وقتى که مؤمن به قبر داخل شد،
•    نماز او در جانب راست
•    و زکات او در جانب چپ او قرار گرفته
•    و کارهاى خیر او بر او اشراف دارد. حضرت در ادامه فرمودند: پس
•    صبر از او فاصله گرفته در جانبى قرار مى گیرد.
وقتى ملکین جهت سؤال، بر او وارد شدند، صبر او به نماز و زکات و کار خیر او مى گوید از صاحب خود محافظت کنید و اگر چنانچه شما عاجز شدید من او را حفظ مى کنم.

در جایی که همه ما را رها می کنند، زن و بچه و مال و ثروتی که عمری برایشان زحمت کشیده ایم همه رهایمان می کنند و هیچ کسی به داد ما نمی رسد در آنجا این صبر از ما محافظت می کند. نکته قابل توجه این که صبر در دیندارى، در عالم برزخ نقش خاصى دارد که عبارت باشد از نجات نهایى، یعنى:

اگر سایر عبادات ما آنچنان نورانى نبود که در برزخ کار را تمام کنند صِرف استمرار این عبادات و صبر بر آن ها نقش اساسى را بازى مى کند و کار را به نفع انسان تمام مى کند، پس اگر سعى بر متعالى کردن عبادات نداریم سعى بر استمرار آن ها به وسیله ی صبر را باید داشت تا صبر به کمکمان بیاید.

• پرورش احساس

یکی از زیباترین انواع صبر، صبر در دینداری است، در روایات داریم نگه داشتن دین در دوران آخرالزمان مثل نگه داشتن زغال سرخ شده در کف دست است و اینجاست که فقط صابران به فلاح و رستگاری میرسند. ماجراهایی توی دنیا اتفاق میفته که اطلاع از اونها باعث میشه آدم عبرت بگیره و خودش رو آماده کنه که اگه در این موقعیت قرار گرفت چه عکس العملی نشون بده. یکی از این داستانها، داستان خانم متعصب و پایبند مسیحی ای است که با خوندن این اتفاق باید یاد بگیریم چجوری پای اعتقادات خودمون بایستیم. خانم امینه سلمی آمریکایی تبار، روزنامه نگار مسیحی متعصبی بود که در کنار تحصیل به تبلیغ مسیحیت اشتغال داشت و معتقد بود که اسلام یه دین ساختگی است و فکر می کرد مسلمان ها یه سری آدمهای عقب مانده هستند و از ارتباط با این دسته از انسانها بیزار بود و اصلا دوست نداشت با همچین آدمهایی ارتباط داشته باشه، اما یک اشتباه در سیستم کامپیوتر دانشگاه، مسیر زندگی او را کاملا تغییر داد و به جایی رسید که رئیس جمعیت بین المللی زنان مسلمان شد و می گفت:

«اسلام ضربان قلب من و خونی است که در رگ هایم جاری است، اسلام منبع انرژی من است و باعث شده زندگی من فوق العاده زیبا و با معنی شود، من بدون اسلام هیچی نیستم.»

اما اصل داستان رو براتون تعریف کنم:

یه سال با شروع دانشگاه، موقع ثبت نام و اتخاب واحدهای ترم جدید، یک واحد درسی برای او اشتباهی در سیستم دانشگاه ثبت شد و وقتی با ناراحتی به اداره آموزش دانشگاه مراجعه کرد، فهمید که راهی نداره و باید در کلاسی شرکت کند که غالب دانشجوهای آن مسلمانهای عرب هستند. دو شبانه روز با ناراحتی فکر کرد و در نهایت شوهرش توانست او را قانع کند که در این کلاس شرکت کند. می گفت: «شاید اراده خداوند، تو را برای یک ماموریت برگزیده باشد، برو و آنها را به مسیحیت دعوت کن!» و او با این انگیزه روانه ی دانشگاه و کلاس جدید شد. می گوید: تصمیم گرفتم از طریق کتاب های خودشان باطل بودن عقایدشان را ثابت کنم و از یکی از دوستانم خواستم تا یک نسخه از قرآن و کتاب هایی در رابطه با اسلام برایم تهیه کند. قرائت قرآن کریم را آغاز کرد و تمام آن را به همراه دو کتابی که دوستش داده بود، خواند و به مرور کتابهای بیشتری را مطالعه کرد و دوباره به قرائت کامل قرآن پرداخت و هر چیزی که به نظر می رسید بتواند بهانه ای برای ایراد و اشکال باشد، یادداشت می کرد اما به مرور دچار تردید و ابهام و پرسش های بیشتر شد. آرام آرام تغییراتی در رفتارش پیدا شد، بیشتر فکر می کرد و همیشه در حال مطالعه بود، مشروبات الکلی را کنار گذاشته بود، گوشت خوک نمی خورد و سعی می کرد در مهمانی های مختلط شرکت نکند. با وجود همه این تغییرات او همچنان مسیحی بود تا اینکه یک روز چند نفر مسلمان به سراغش آمدند.

امینه میگوید: نشستیم به صحبت کردن و هر چه من سؤال کردم آنها با اطمینان و تسلط پاسخ دادند. به هیچ وجه حرف های عجیب من درباره قرآن را مسخره نکردند و از انتقادهای تند من ناراحت و عصبانی نشدند. آنها می گفتند که معرفت، گمشده مؤمن است و سؤال یکی از راه های رسیدن به معرفت است. وقتی آنها رفتند احساس می کردم اتفاق خوبی دارد برایم رقم می خورد. بعد از این ماجرا ارتباط او با مسلمان ها بیشتر شد و هر بار سؤالات جدیدی می پرسید و موضوعات تازه ای را مطرح می کرد تا روزی که در مقابل یک روحانی مسلمان این کلمات را بر زبان جاری کرد:

اشهد ان لا إله إلا الله و اشهد ان محمدا رسول الله 

با انتخاب اسلام تازه مشکلات و گرفتاریها برای امینه شروع شد، مشکلاتی که کمتر کسی میتوانست در مقابل آنها مقاومت و صبر کند اما امینه با توکل بر خدا توانست صبر و پایداری خود را ثابت کند. دوستانش با او قطع ارتباط کردند، خانواده اش به جای حمایت از او، رفتار بدتری با او داشتند. نمی تونستن با تصمیمش برای انتخاب دین اسلام کنار بیان، پدرش به حدی عصبانی بود که تفنگش رو برداشت و می خواست با یک گلوله کارش را تمام کنه و می گفت: اگر او بمیرد بهتر از این است که دینش را از دست بدهد و مسلمان بشه و به جهنم برود. ولی این مشکلات کوچیکش بود تازه مشکلات جدی تر در راه بود. بعد از یه مدت با حجاب شد و به محض با حجاب شدن از کارش اخراج شد. تازه اون و شوهرش که خیلی همدیگر رو دوست داشتن رابطشون به خاطر اسلام امینه، شکر آب شد و در کمال تعجب شوهرش از او خواست خانه را ترک کند. حالا او حتی خانه اش رو، سر پناهش رو هم از دست داد ولی دشواری بزرگتر از این هنوز نرسیده بود. موضوع طلاق هم به طور جدی مطرح شد. با این حال او آماده بود با وجود علاقه فراوانی که به همسرش داشت تنها زندگی کرده و خود را به حضور بچه هایش دلگرم کند. پسر و دخترش را بسیار دوست داشت و می دانست طبق قانون حق نگهداری بچه ها با اوست. وقتی در دادگاه حاضر شد، قاضی برخلاف این حکم کرد و گفت به دلیل تغییر دین نمی تواند بچه ها را با خود ببرد و هنگامی که با اعتراض او مواجه شد به او بیست دقیقه فرصت داد تا تصمیم بگیرد و بین بچه هایش و دین جدید فقط یکی را انتخاب کند. همه چیزش را از او گرفته بودند و حالا نوبت پاره های جگرش رسیده بود به چشمان معصوم دختر و پسر کوچکش نگاه کرد. جگرش داشت آتش میگرفت همه منتظر بودند، شوهرش، قاضی و از همه مهمتر بچه هایش که به درستی نمی فهمیدند چه اتفاقی دارد رخ میدهد. داغ شده بود و میسوخت.

به یاد آیاتی افتاد که داستان امتحان حضرت ابراهیم علیه السلام را نقل می کند. از خود پرسید که تا چه اندازه در ایمان خود صادق بوده است و می دید که حالا نوبت اوست بچه های دلبندش را با دست خود به قربانگاه بندگی ببرد. می خواست فریاد بکشد، ضجه بزند و اشک بریزد اما سکوت کرده بود و در حالی که دندان هایش را روی هم فشار می داد، می کوشید تا هیچ نشانه ای از ضعف و ناتوانی بروز ندهد. این سخت ترین کابوسی بود که یک زن جوان می توانست با آن روبه رو شود؛ او که حتى برای یک روز نمی توانست از بچه هایش جدا شود باید آنها را برای همیشه رها می کرد. میان بچه هایش و ایمان به خدا باید تصمیم می گرفت و این ایمانی بود که دو سال شبانه روز برایش زحمت کشیده بود و با کمال اطمینان و باور  قلبی و عقلی به آن رسیده بود. قاضی از او جواب نهایی را خواست. او می گوید:

در آن لحظه با تمام وجود به خدای بزرگ رو کردم. در آن لحظه غیراز خدا هیچ کس را نداشتم از دادگاه بیرون آمدم در حالی که می دانستم که زندگی بدون بچه هایم بی نهایت تلخ و دردآور است و هیچ کس نمی تواند حال مرا در آن لحظات درک کند، احساس می کردم از قلبم خون می ریزد هر چند که مطمئن بودم تصمیم درستی گرفته ام. هیچ چیز نمی توانست جز ذکر خدا آرامم کند. تنها و درمانده می رفتم و زیر لب آیه الکرسی را تلاوت می کردم و این آیه را با خود می خواندم که:

افمن اتّبع رضوان الله کمن باء بسخط من  الله و ماواه جهنّم… 
آیا کسی که رضایت و خشنودی خداوند را برگزیند، همچون کسی است که خشم خدا را بخواهد و در جهنم جای گزیند؟

او بعد از مسلمان شدن انسانی دیگر بود و با توجه به قابلیت های شخصی ویژه و تجربه اش در فعالیت های تبلیغی مسیحی توانست شعله هدایت اسلام را در جان عده زیادی در آمریکا و جهان روشن کند. اما در عین حال او از خانواده اش غافل نبود. به مناسبت های مختلف برایشان کارت تبریک می فرستاد و سعی می کرد طبق دستور اسلام به هر بهانه ای ارتباط خود را با آنها حفظ کند. می گفت: «برای همه اعضای خانواده کارت تبریک می فرستادم و جملاتی حساب شده از آیات و احادیث را بدون آنکه منبعش را ذکر کنم برای آنها می نوشتم و سعی می کردم با زبانی لطیف جملاتی موثر انتخاب کنم.»

چقدر زیباس که آدم هر چیز خوبی رو که میبینه واسه خونوادش هم بخواد و برای اینکه بقیه هم از این نعمت الهی بهترین استفاده رو داشته باشن تلاش کنیم و اونها رو هم دعوت به نیکی کنیم. تلاش او بی نتیجه نماند و بعد از مدتی اتفاقات باورنکردنی تازه ای شروع شد و ابتدا مادربزرگش تمایل خود را برای مسلمان شدن اعلام کرد، بعد پدر و مادر و خواهرش ولی از همه اینها شیرین تر وقتی بود که چند سال بعد شوهرش به او تلفن زد و گفت که ترجیح می دهد دخترشان مثل مادرش باشد و اسلام را انتخاب کند و از او به خاطر همه اتفاقات گذشته پوزش خواست. امینه حالا رئیس جمعیت بین المللی زنان مسلمان بود و برای مردم به سخنرانی می پرداخت و زنی که یک روز از همه طرد شده و جایی برای سکونت نداشت مورد توجه همه بود و از اطراف و اکناف با شوق و محبت به سویش می شتافتند و پای صحبت هایش می نشستند.

رفقا هر کس خدا را انتخاب کند و در این راه صبر کند، تنها و بی یاور نمی ماند، و خداوند پاداش تمام پایداری ها و از خودگذشتگی های او را هم در این دنیا و هم در آن دنیا به او خواهد داد که ان الله مع الصابرین ولی بزرگترین پاداش یک انسان صابر رابطه محبتی است که با خدا پیدا میکند، او محبوب خدا میشود، خود خدا تو قرآن میفرماید:

ان الله یحب الصابرین
خدا کسانی که اهل صبر هستند را دوست دارد.
شاید کسی بگه حاج آقا قبول داریم صبر ارزش زیادی داره اما خیلی وقت ها اتفاقاتی میفته که دیگه طاقتمون طاق میشه و دیگه نمی تونیم صبر کنیم و کاسه صبرمون لب ریز میشه و من طاقت تحمل این همه سختی را ندارم. بله بنده هم قبول دارم که خیلی سخته اما چون سخته اینهمه اجر داره. اصلا قیمت بالا رو واسه جنس مرغوب میدن و گرنه جنس بی کیفیت و نامرغوب که این همه ارزش نداره.

بعضی از مواردی که برای ما اتفاق میفته در واقع خیلی عظیم و غیرقابل درک و تحمل نیست، بلکه ما احساس میکنیم غیر قابل تحمل هست که در اینجا باید خودمون رو تقویت کنیم. بله ممکنه بعضی از اتفاقات واقعا سخت باشه ولی با خودمون قرار بذاریم که سعی در تمرین داشته باشیم هر چی که از عهده ما بر میاد انجام بدیم و خودمون رو شبیه به صابرین کنیم.

شاید این داستان رو همه شنیده باشن وقتی میخواستن حضرت یوسف علیه السلام رو در بازار بفروشن یکی از خریدارهای یوسف هم اون پیرزنی بود که تمام اموالش فقط یک کلاف نخ بود و همین رو برای فروش آورده بود. بهش گفتن: با این کلاف که یوسف رو بهت نمی فروشن. گفت: می دونم ولی خواستم اسم من هم جزو خریدارهای یوسف باشه. فردا که نامی از خریدارای یوسف میشه اسمی از من هم باشه.

ما هم سعی کنیم خودمون رو توی صف صابرین قرار بدیم با تمام وجود خودمون رو عادت به صبر بدیم. و به قول شاعری که میگه:

گویند که سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولی به خون جگر شود 

امشب شب آخره؛ میخوام چند تا راهکار بهتون بگم تا بتونید در سختی ها راحتر مقاومت کنید و انشاالله دست پر از مجلس خارج بشید؛ اما گفتنشون یه شرط داره، اونم اینه که خوب گوش کنید و عزم داشته باشید بهشون عمل کنید اگه شما واقعا عزم جدی داشته باشید انشالله خود اقا اباعبدالله هم کمک میکنه و دستتون را میگیره.

• رفتار سازی 

اما راهکار در صبور شدن زیاده من دو تا از مهمترین هاش را براتون میگم :

•    اول اینکه باور داشته باشیم عمر دنیا خیلی کوتاهه.

دیدید وقتی یک بچه از درد آمپول میترسه آمپول زن برای اینکه بچه تحمل کنه بهش میگه یه لحظه بیشتر نیست تا چشمت را ببندی تموم میشه. رفقا این دنیا هم یه لحظه هست و تا چشممون رو ببندیم تموم می شه. اگه در سختی ها به ابدیت قیامت نگاه کنید خیلی راحت با سختی ها مقابله خواهید کرد.

خداوند در آیه آخر سوره احقاف پیامبرش را به صبر دعوت میکنه:

فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُولُوا اَلْعَزْمِ مِنَ اَلرُّسُلِ وَ لاَ تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ
پس همان گونه که پیامبرانِ نستوه، صبر کردند، صبر کن، و برای آنان شتابزدگی به خرج مده.

بعد در ادامه آیه برای اینکه صبر راحتتر بشه به همین نکته اشاره میکنه:

کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا إِلاَّ سَاعَهً مِنْ نَهَارٍ
روزی که آنچه را وعده داده می شوند بنگرند، گویی که آنان جز ساعتی از روز را [در دنیا] نمانده اند. یعنی همه این سختی ها و آزار کفار در برابر قیامت انگار در کمتر از یه نصف روز بوده. اگه یه موقع هایی داشت صبرت تموم میشد به خودت بگو: دو ساعت مقاومت در برابر بی نهایت سعادت نمیرزه!

•    دومین راه برای صبور بودن در بلا ها توجه به بلای عظیم کربلاست. 

یکی از آزاده های عزیز تعریف میکنه:

در زمان اسارت بعثی ها در مورد اینکه برای اهل بیت علیها السلام عزاداری کنیم خیلی سخت می گرفتند. ایام محرم بود دلامون برای مجلس روضه بی قرار شده بود تصمیم گرفتیم در اردوگاه مجلس عزاداری آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام برگزار کنیم. صدای روضه که بلند شد بعثی ها ریختند تو اردوگاه تا می تونستند بچه ها را زدند سر و صورت بچه ها پر از خون شده بود اما به این اکتفا نکردند، و برای اینکه مقاومت ما را بشکنند همه ما را که جمعیت زیادی بودیم، ریختند تو یه اتاق خیلی کوچک طوری که در اتاق را به سختی بستند. بچه ها بی رمق بودند و حالا حتی اندازه اینکه یه گوشه بشینن جا نبود باید تا صبح همه رو پاشون می ایستادند؛ خیلی ها دیگه تاب مقاومت نداشتند. تواین حال بود که یکی از بچه های اهل دل جمله ای گفت که همون اتاق تبدیل به خیمه عزای اباعبدلله شد، با صدایی از ته گلو ناله کرد:

لا یوم کیومک یا اباعبدالله

بغض بچه ها ترکید. همه ی دردها و سختی ها از یاد رفت و یکی از زیباترین شبهای زندگیمان شکل گرفت.
رفقا هر جا دیدید کار خیلی براتون سخت شده احساس می کنید نمی تونید تحمل کنید، به یاد سختی هایی که آقاتون کشید بیفتید؛ میبینید گرفتاریهای شما در برابر آنها هیچی نیست بعد مشکلاتتون براتون قابل تحمل میشه. برای بالا بردن صبر نگاه به رفتار اهل بیت علیه السلام در سختی ها بسیار راهگشاست. خوب دقت کنید حرفی که میخوام براتون بزنم را همه وقت و همه جا نمیشه گفت امشب شب عاشوراست و جا داره حرفای خصوصیتر گفته بشه:

در برابر بلاء و گرفتارى هر کس عکس العملى دارد:
•    جزع
•    صبر
•    شکر
•    طلب
اینها عکس العمل هاى گوناگونى هستند که در مراحل مختلف از انسان سر مى زنند.

•    بعضى ها مثل بچه هایى هستند که در برابر سر کشیدن دارو، داد مى زنند، حتى اگر در دهانشان بریزى، دارو رو بیرون می ریزن.
•    یک دسته بچه هاى سربه راه تری هستند که در برابر دارو صبر مى کنند و با سختى هم که شده آن را فرو مى دهند.
•    بعضى ها که به بلوغ رسیده اند، نه آن جزع را دارند و نه این صبر را. اینها شاکرند، حتى در برابر تلخی دارو تشکر می کنند، در سجده زیارت عاشورا بعد از آن همه بلا چی میگیم:

اللهُمَّ لک الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لک عَلى مُصابِهِم.[مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا]
خدایا تو را سپاس مى گویم، سپاس آنهایى که بر مصیبت ها شاکرند، نه صابر و نه بى تاب.

اهل بیت علیها السلام در برابر مصائب نه تنها صابرند بلکه بالاتر شاکرند. این یک مرحله است و بالاتر آنهایى هستند که نوبت گرفته اند تا زیر تیغ جراحى بروند. کسانى هستند که طلب مى کنند تا تمامى بت هاشان شکسته شود و تمامى ضعف شان درمان شود.

در مناجات خمسه عشر آمده:

أَسْئَلُکَ أَنْ تَقْطَعَ عَنّى کُلُّما یَقْطَعُنی عَنک
آنچه مرا از تو مى برد، ببر. آنچه مرا از تو دور مى کند، از من دور کن. و اهل بیت علیها السلام نه تنها در برابر بلا شاکرند بلکه بالاتر طالبند.

راستى چقدر فاصله است میان کسانی که در برابر محرومیت ها، عقده ها را بزرگ مى بیند و میان اهل بیت علیها السلام که از درد، درمان ساخته اند و نه جزع و نه صبر، که به شکر و طلب رسیده اند. ما خیال مى کنیم که آمده ایم تا خانه بسازیم، بزمى بسازیم و همین که خانه مان را خراب مى کنند و بزممان را به هم زدند ناله مى کنیم و بانگ برمى آوریم که مسلمانى نیست، که خدا نیست.

بى خبر! آنها مى خواهند تو را بسازند و تو را آورده اند که بسازند و این است که بزمت را مى سوزانند، که خانه ات را خراب مى کنند، که محبوب هایت را مى شکنند، تا بلند شوی. خرابت مى کنند، تا آبادشوى. دیوارهایت را مى ریزند تا به وسعت برسى. بلا مرکبى است که اهل بیت علیها السلام یک عمر با آن تاختند، در حالى که وقتى یک ساعت به سراغ ما مى آید، ناله مان در مى آید. بلا ما را سنگین مى کند، دلمان را مى گیرد و خسته مى شویم. گریه کن های اباعبدالله هر جا در برابر بلا کم آوردید یه نگاه به آیه عظیم صبر قرآن کربلا کنید تا دلتون محکم بشه نگا کنید زینب در عاشورا چه کرد.

و صلی الله علیک یا اباعبدالله

جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد ماه محرم، «ویژه نامه خون خدا (امام حسین علیه السلام)» را مشاهده نمایید.