جورج برنارد شاو نویسنده معروف ایرلندی، در 26 ژوئیه 1856م در خانواده ای فقیر در دوبلین متولّد شد. برنارد در تحصیل شاگرد منظمی نبود، اما در خانه و نزد مادرش آموزش عمیقی در موسیقی یافت و در موزه شهر نیز نقاشی آموخت. وی در 20 سالگی راهی لندن شد و سال های اولیه را در تنگ دستی گذراند. برنارد شاو در ابتدا به مقاله نویسی روزنامه روی آورد. تا این كه در سال 1879م به نوشتن داستان و نمایش نامه پرداخت و در آن ها رنج و درد و تیرگی باطن جامعه خود را نشان داد. برنارد شاو پس از نگارش چند رمان، تصمیم به چاپ آن ها گرفت ولی ناشری برای آن پیدا نكرد. در این مدت به روزنامه نگاری، سرودن شعر و پیوستن به دسته های سیاسی مشغول شد و كم كم با آثار ادبی و نظریه های فلاسفه آشنایى یافت. برنارد شاو از سال 1885م و به دنبال همكاری با روزنامه ها و هفته نامه ها به شهرت دست یافت و با اجرای نمایش نامه سرباز شكلاتی در سال 1893 در امریكا، شهرتی فراوان پیدا كرد. وی پس از بهبود اوضاع مالی، سفرهایى به دور دنیا نمود و آثار قلمی فراوانی از خود به جای نهاد. شیوه نگارش برنارد شاو، شیوه ای مستقیم بابیانی روشن و صریح و دارای قدرت كلام است. بیان اندیشه ها و مباحث خاص او، عاری از سنگینی خطابه ای یا دفاعی است. ذوق، خیال انگیزی، روح بذله گویى و طنزپردازی بر نوشته هایش غلبه دارد و در عین حال، با فصاحت همراه است. دیباچه های آثار نمایشی شاوْ، غالباً بسیار مهم و دارای مفاهیم عمیق و اندیشه های آزادی خواهانه است. شاو متفكری است كه در زمان خود، بیش از دیگران مورد انتقاد و عیجویى قرار گرفته، اما پیوسته توانسته است از استعداد شگرف خود در حاضر جوابی، استفاده كند و با پاسخ های قاطعی به رقیبان جواب دهد كه گاه با سخنان تلخ و گزنده همراه بوده است. برنارد شاو را مرد قرنِ خود به شمار آورده اند. وی دارای بهره هوشی بالا از عادی و معرفتی در همه زمینه ها و نبوغ و قریحه ای بزرگ داشت. استعداد او در شوخی و به مسخره گرفتنِ همه چیز، حتی به نمایش نامه هایى كه حاوی افكار جدّی بود، جاذبه ای دلپسند و سرگرم كننده می بخشید. شاو پیوسته می خواست كه عامه مردم را به فكر وادارد و در تربیت آنان قدم پیش گذارَد. برنارد شاو در سال 1925م موفق به اخذ جایزه ادبی نوبل گردید و این جایزه باعث نفوذ فراوان وی در میان مردم و مقامات شد. برنارد شاو، علاقه خاصی به دین اسلام داشت و بارها در نوشته های خود به بزرگی و اهمیت این آیین پاك اعتراف كرده است. آثار برنارد شاو شامل بیش از 5 نمایش نامه است با ارزش های متفاوت و چندین رمان و مقاله ها و رساله های فراوان درباره اقتصاد و سیاست عصر و نقدهایى درباره موسیقی و تئاتر، نمایش نامه های شاو یا ازنوع كمدی است یا تراژدی كه مایه ای از كمدی دارد. بعضی نمایش نامه های او عبارتند از: شغل بانو وارن، مرد سرنوشت، بشر و حقوق بشر، كاترین بزرگ و ژاندارك مقدس. جنگ جهانی دوم و مرگ همسر و دوستان قدیم موجب تیرگی سال های آخر زندگی برنارد شاو شد، اما او همچنان به كار ادامه داد و لحظه ای از كنجكاوی درباره چیزهای تازه دست برنداشت تا اینكه سرانجام در دوم نوامبر 1950 در 94 سالگی درگذشت.
