انقطاع از ماديات و امور دنيوى و ملازمت مسجد و دوام ذكر و عبادت خدا، به تنهايى و بدون اعتكاف نيز داراى ارزشى والا و اهميتى فراوان است كه در اين زمينه آيات، روايات و احاديث زيادى را باچنين مضمونى مى توان يافت، اما اهميت اعتكاف به طور مشخص در قرآن و احاديث مورد تأكيد قرار گرفته است.
مطالعه در تعاليم اديان الهى نشان مى دهد كه همواره شيوه هايى از درون گرايى و دورى ازجمع در اديان آسمانى وجود داشته است.
در فضيلت اين عمل عبادى، همين بس كه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) هر ساله دهه آخر ماه مبارك رمضان را در مسجد معتكف مى شدند و در گوشه اى از آن خيمه زده و بستر خود را جمع مى كردند. در يك سال چون جنگ بدر در ماه رمضان رخ داد، رسول خدا جهت اعتكاف فرصت مناسبى نيافت؛ سال بعد بيست روز اعتكاف نمود، ده روز براى سال جارى و ده روز براى قضاى سال گذشته.
