با شکست آلمان و متحدان آن در جریان جنگ جهانی اول، مقدمات امضای قرارداد پایان جنگ و ترک مخاصمه بین طرف های درگیر مهیا گردید. کارشناسان مالی و اقتصادی که پس از پایان جنگ اول جهانی، به حساب هزینه ها و خسارات وارده بر کشورهای متخاصم رسیدگی کرده بودند، خسارات جنگ را بیش از 330 میلیارد دلار برآورد کردند و برای جبران این خسارت، شرایط سنگینی را بر شکست خوردگان تحمیل نمودند. در نهایت، شرایط صلح و غرامت جنگی کشورهای مغلوب، در کنفرانس صلح پاریس که از روز 18 ژانویه سال 1919میلادی تا بیستم ژانویه سال 1920میلادی تشکیل شد، تعیین گردید. اولین و مهم ترین قراردادی که در جریان کنفرانس صلح پاریس، تنظیم و امضا شد پیمان صلح وِرسای بود که شرایط صلح با آلمان را تعیین می کرد. هنگام تصویب قرارداد ورسای در کنفرانس صلح پاریس، آلمان به یک کشور جمهوری تبدیل شده بود و یک رئیس جمهور سوسیالیست در رأس آن قرار داشت. هم چنین صدراعظم آلمان نیز یک سوسیالیست بود و وقتی که او از مضمون آن قرارداد اطلاع یافت از مقام خود استعفا داد و هیچ یک از وزیران ارشد آلمان نیز حاضر به امضای این قرارداد نشدند. در نتیجه دو عضو درجه دوم دولت آلمان در روز 28 ژوئن سال 1919میلادی، قرارداد صلح را در کاخ ورسای امضا کردند. با امضای این قرارداد در کاخ ورسای در حومه پاریس، جنگ جهانی اول به طور رسمی به پایان رسید و نمایندگان آلمان، تمامی مفاد قرارداد 440 ماده ای ورسای را پذیرفتند. به موجب این قرارداد، آلمان متعهد شد که تعداد افراد ارتش خود را در سقف یک صد هزار نفر حفظ کند، تسلیحاتِ خود را کاهش دهد و بخشی از اراضی متصرفاتش را به کشورهای پیروز مانند فرانسه و انگلیس واگذار نماید. هم چنین متفقین، آلمان را به پرداخت مبلغ هنگفتی به عنوان غرامت مجبور کردند. از دیگر مفاد پیمان تاریخی ورسای، تأسیس جامعه ملل بود که پس از پایان جنگ جهانی دوم به صورت سازمان ملل متحد درآمد. با این حال، هیچ یک از این بندهای قرارداد، در سال های بعد، مانع از قدرت گیری مجدد آلمان و آغاز جنگ جهانی دوم نگردید و دو دهه بعد، دنیا بار دیگر، جنگ جهانی دوم را به خود دید.
مطالب مرتبط
