جنگ جهانی اول كه از سال 1914میلادی آغاز شد و مدت چهار سال به طول انجامید، علاوه بر نتایج سیاسی، نظامی و اقتصادی آن، در عرصه جغرافیایى نیز آثاری برجای گذاشت. ورود دولت عثمانی به صحنه جنگ باعث شد تا برنامه ریزی دولت ها و به ویژه دولت استعماری انگلستان به ثمر نشنید و پهناورترین امپراتوری اسلامی در قرون اخیر، روند اضمحلال و فروپاشی را طی نماید. یكی از معاهداتی كه این روند را تسریع بخشید، امضای قرارداد صلحی است كه متفقین در 11 اوت 1920میلادی، در شهر سیفِر فرانسه با دولت عثمانی امضاء نمودند. براساس این پیمان كه به قرارداد سیفر (سور) معروف شد، دولت عثمانی از حقوق خود نسبت به برخی مناطق اروپایى دست برداشت و از عنوان یك دولتِ اروپایى حذف شد. تنگه های بسفر و داردانل تحت اداره بین المللی درآمد و استقلال و یا جدایى ارمنستان، حجاز، مصر، قبرس و... از این امپراتوری تأیید گردید. مناطق تحت مالكیت عثمانی در افریقا و دریای اژه به دیگران واگذار شد. شمار نیروهای مسلح آن کاهش یافته و كنترل گردید. در حقیقت قرارداد سیفر خطّ پایانی بر سیادت و حاكمیت امپراتوری عثمانی كشید. چندی پس از آن با استقلال مناطق تحت كنترل عثمانی، كشور تركیه جای گزین این امپراتوری کهن گردید.
