كشور چاد در قسمت مركزی قاره افریقا از اواخر قرن نوزدهم، تحت الحمایه فرانسه شد و پس از حدود 80 سال، در سال 1960 رسماً استقلال یافت، اما در عین حال، این كشور به دو قسمت كاملاً متمایز و ناهمگون تبدیل شد. قسمت شمالی این كشور با خصوصیاتی چون فقر و عقب ماندگی اقتصادی و قسمت جنوبی این كشور كه امكانات اصلی و محل اداره امور كشور بود در اختیار مسیحیان قرار داشت. در این میان، جنبش ائتلاف با محوریت حزب پیشرو چاد در 22 ژوئن 1960م اعلام موجودیت نمود و هدف خود را رسیدن به وحدت ملی و توسعه اقتصادی اعلام كرد. هم چنین ساماندهی اوضاع آشفته چاد، برچیدن پایگاه های بیگانگان، پایان دادن به سلطه و نفوذ صهیونیسم در مركز افریقا، تحكیم روابط دوستانه با كشورهای عربی و آزادی رهبران دینی، از دیگر اهداف این حزب بود. این حزب در سال 1973 منحل شد و جنبش ملی انقلاب فرهنگی و اجتماعی جای گزین آن گردید. حزب پیشرو چاد اگرچه به منظور حل مشكلات اقتصادی و فرهنگی مناطق شمالی و مسلمانان این كشور شكل گرفت اما در مقام عمل نتوانست از فشار همه جانبه بر مسلمانان و مالیات های سنگین و ظلم و بی عدالتی در مورد آن ها جلوگیری نماید.
