حضرت آیت الله العظمی سیدمحسن طباطبایی حکیم در سال 1267 هجری شمسی(1306 هجری قمری) در نجف اشرف به دنیا آمد. وی پس از فراگیری مقدمات و سطوح حوزه، در 20 سالگی به درس خارج آیات عظام آخوند خراسانی، آقا ضیاء عراقی و میرزای نایینی وارد شد و به اجتهاد رسید. آیت الله حکیم پس از رحلت آیت الله بروجردی به عنوان یکی از مراجع مطرح و برجسته مطرح گردید و بسیاری از مردم عراق و شیعیان مناطق اطراف از ایشان تقلید می کردند. ایشان با تمام جریاناتی که در جهت مخالفت با اسلام شکل می گرفت به مبارزه بر می خاست و از خود مسامحه ای نشان نمی داد. فتوای معروف ایشان درباره الحادی بودن کمونیسم، تحول بزرگی در عراق به وجود آورد. همچنین فتوای جهاد علیه اسرائیل و تقویت نیروهای مبارز ضدرژیم صهیونیستی از ایشان صادر گردید. ساخت و تأسیس کتابخانه ها، مدارس، حسینیه ها و مکان های فرهنگی و تألیف کتبی از قبیل مُستمسِک عروةالوثقی ، نهج الفقاهه و شرح تبصره و... از جمله خدمات این مرجع بزرگ به حوزه نجف و عالم تشیع است. سرانجام این عالم ربانی در حالی که اهانت های فراوان و آزارهای بسیاری از رژیم بعث عراق متحمل شده بود، در دوازدهم خردادماه سال 1349ه.ش برابر با 27 ربیع الاول سال 1390 ه.ق در 92 سالگی دعوت حق را لبیک گفت و پس از تشییعی با شکوه، در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
مطالب مرتبط
