همزمان با گسترش آتش جنگ جهانی اول به نواحی شرقی اروپا، انگلستان، در سال 1293 ش برابر با 1914 م به امپراتوری عثمانی اعلان جنگ داد و پس از چند روز تصمیم به اشغالِ شهر بصره در جنوب عراق گرفت. چون اهالی بصره از این موضوع مطلع شدند، سخت به هراس افتادند و از علما كمك گرفتند. علمای آگاه به زمان نیز این بار چون همیشه، استراتژی مناسبی اتخاذ كردند و به ندای مظلومانه مردم بصره پاسخ مثبت دادند. آنان از یك سو فتوا بر وجوب دفاع دادند و از سوی دیگر، مردم را به مبارزه و پیكار علیه نیروهای متجاوز انگلیسی تحریك و تشویق كردند. خود نیز پیشاپیشِ مجاهدان و عشایر، به طرف میادینِ نبرد حركت كردند و رهبری امت را در صحنه های جنگ بر عهده گرفتند. این جریان ها سرانجام به انقلاب مشهورِ سال 1920 م برابر با 1299 ش عراق علیه نیروهای انگلستان، منجر شد. این انقلاب هرچند به پیروزی كامل بر دشمن اشغالگر نیانجامید ولی قدرت و نفوذ روحانیان شیعه در میان اقشار مختلف مردم را به همگان نشان داد و بار دیگر پیروی ملت را از مراجع معظم تقلید آشكار ساخت.
مطالب مرتبط
