معصوم چهاردهم، حجت دوازدهم، ولی اللَّه المنتظر، بقیةاللَّه الاعظم، حضرت امام زمان، مهدی موعود(عج) در نیمه ی شعبان سال 255 هجری قمری در سامرا به دنیا آمد. پدرش امام حسن عسگری(ع) و مادر آن حضرت،نرجس خاتون می باشد. آن امام، هم نام و هم كنیه ی پیامبر اسلام(ص) و دارای القاب قائم، منتظر، حجت، مهدی، خلف صالح، صاحب الزمان، بقیةاللَّه و... می باشد. رهبری پیشوایان الهی به منظور هدایت مردم به سر منزل كمالِ مطلوب است و این امر در صورتی میسَّر است كه آنها آمادگی بهره برداری از این هدایت الهی را داشته باشند. اگرچنین زمینه ی مساعدی در مردم وجود نداشته باشد، حضور پیشوایان آسمانی در بین مردم ثمری نخواهد داشت. فشارها و تضییقاتی كه از جانب خلفای جور بنی عباس، به ویژه از زمان امام جواد(ع) به بعد، بر امامان معصوم وارد شد و محدودیت های فوق العاده ای كه از طرف دستگاه حاكم برقرار گردید، فعالیت های امامان را به حداقل رسانید. وجود این وضعیت خاص در زمان امامت حضرت مهدی(عج) و همچنین احتمال به شهادت رساندن آن حضرت در آن شرایط حساس، نشان داد كه زمینه ی مساعدی جهت بهره مندی از هدایت ها و راهبری های امامان در جامعه وجود ندارد. از اینرو حكمت الهی اقتضا كرد كه حضرت مهدی(عج) به اذن خداوند متعال غیبت اختیار كند تا موقعی كه آمادگی لازم در جامعه به وجود آید. او روزی خواهد آمد و زمین را كه از ظلم و جور پر شده است، از عدل و داد پُر خواهد كرد.
مطالب مرتبط
