به دنبال استعفای دولت جعفر شریف امامی، با مقدماتی كه از قبل تدارك دیده شده بود، شاه فرمان نخست وزیری را با اختیارات كامل به نام دكتر علی امینی صادر كرد و او با پشتیبانی و حمایت آمریكا، زمام امور را در دست گرفت. مقدمات نخست وزیری علی امینی از بعد از كودتای 1332 فراهم شد. او با سمت وزیر دارایی در كابینه سپهبد زاهدی، رئیس هیئت نمایندگی ایران در مذاكرات نفت بود. از این لحاظ علی امینی نزد خارجیان و به ویژه آمریكاییان، مقام و موقعیت ویژه ای پیدا كرد. او بعدها سفیر ایران در آمریكا شد. وی با جلب حمایت دموكرات های آمریكا و پس از پیروزی آنان در انتخابات، توانست علی رغم میل شاه به نخست وزیری دست یابد. در واقع او برگزیده حزب دموكرات آمریكا بود و شرط اصلی قبول این سمت از جانب او مبتنی بر این اصل بود كه شاه چون طبق قانون اساسی از مسؤولیت مُبرا است و فقط حق سلطنت دارد، بنابراین باید در امور كشور دخالت نكند. امینی سپس از شاه انحلال مجلس شورای ملی و سنا را درخواست نمود و شاه در نوزدهم اردیبهشت به این خواسته او تن داد. دوران نخست وزیری امینی سرانجام پس از چهارده ماه در 27 تیرماه 1341 به پایان رسید.
مطالب مرتبط
