شارْلْ پیر بودْلِر، شاعر معروف فرانسوی در 9 آوریل 1821م در پاریس به دنیا آمد. پدرش نقاش و هنردوست بود و ذوق هنری را از كودكی در پسر ایجاد كرد. شارل پیر در كودكی پدر را از دست داد و با ازدواج مجدد مادر، طبعی ناسازگار و عاصی و هیجان زیاده از حد كه گاه به مرز دیوانگی می رسید، در بودلر ایجاد شد. بودلر در جوانی وارد دانشكده حقوق گردید و پس از آشنایى با عالم شعر و ادب، ذوق و استعداد هنری خود را پرورش داد. وی در سال 1840م دیوان خود را منتشر كرد اما به اتهام ضد اخلاقی بودن اشعارش مورد تعقیب قرار گرفت. بودلر در سال های پایانی عمر، اسیر طلبكاران شد و در نهایت پس از دوره بیماری و فلج، سرانجام در اول اوت 1867م در 46 سالگی درگذشت. سراسر زندگی بودلر با عصیان نسبت به قراردادهای جامعه همراه بود. از اوان جوانی تمایلات شدید و سركوفته ای داشت كه او را به قدرت جهانی شر معتقد ساخته بود. در نظر او، نیروی شر چون سرنوشتی تغییرناپذیر بر بشر حكم فرمایى می كند و در قلب آدمی دوزخی جای می دهد كه او را به راه بدی می كشاند. این تقدیر غم انگیز بر سراسر زندگی و اشعار بودلر سایه ای اهریمنی افكنده است. بودلر جنبشی تازه در عالم شعر پدید آورد و به آن زیبایى خاصی بخشید در حالی كه به كلی با زیبایى های گذشته، تفاوت داشت. او میان رنگ و بو و صدا ارتباطی پنهانی دریافته بود، پیوسته در جستجوی موسیقی كلام بود كه با قدرت ابداع و نیروی بیان توانست به آن دست یابد. بودلر در یك جمله و گاه در یك كلمه، دنیایى از شور و هیجان و آرزو و اشتیاق به خواننده القا می كند. بودلر از شاعرانی است كه با گذشت زمان، افتخار و شهرتی بیش از آنچه در دوران زندگی داشته اند به دست آورده اند. به طوری كه می توان گفت وی به قرن بیستم بیشتر از قرن نوزدهم تعلق دارد و حتی برخی بر این عقیده اند كه مهم ترین شاعر قرن خود به شمار می آید. نهضت سمبولیسم و نمادگرایىْ از بودلر سرچشمه گرفت و هر روز نفوذش در فرانسه و خارج از آن گسترش یافت بی آنكه ذره ای از آن كاسته شود. حیات كوتاه بودلر سراسر با رنج و تلخی و بدبینی آمیخته بود و او برای فرار از حقایق تلخ زندگی به دامان مواد مخدر پناه برد. از بودلر آثار متعددی برجای مانده كه دیوان گل های رنج، عصیان مرگ، بهشت های مصنوعی و شعرهای كوتاه منثور از جمله مهم ترین آنهاست.
مطالب مرتبط
