به دنبال انتشار مقاله توهین آمیز روزنامه اطلاعات علیه امام خمینی(ره) در هفدهم دی ماهِ سال 1356 و قیام 19 دی، جرقه اعتراضی در شهر قم زده شد كه سرانجام با تظاهرات مردمی دیگر شهرهای ایران، شعله های انقلاب، سراسر كشور را فراگرفت. تظاهرات طلاب و مردم قم در حمایت از رهبر تبعیدی نهضت عظیم اسلامی و همچنین در اعتراض به اسائه ادبی كه نسبت به مقام شامخ آن مرجع عالی قدر صورت گرفته بود، توسط عمّال رژیم منحوس پهلوی به خون كشیده شد كه در پی آن عده ای شهید و مجروح شدند. با نزدیك شدن چهلم شهدای 19 دی قم، شهر مبارزخیزِ تبریز در 29 بهمن 56، مراسم باشكوهی را برگزار كرد. این حركتِ مردم تبریز با حمله مأموران مسلّح رژیم به مردم بی دفاع، فاجعه ای دردناك تر و هولناك تر از حادثه قم آفرید. پس از مدتی و با نزدیك شدن چهلم شهدای تبریز، مردم در شهرهای مختلف ایران، دست به تظاهرات زدند. مردم یزد نیز تظاهرات خود را از هشتم فروردین آغاز كردند. این اعتراضات در روزهای بعد ابعادی وسیع تر به خود گرفت. به دعوت آیت اللَّه صدوقی، بازار تعطیل شد و مردم در مسجد جامع یزد تجمع كردند. این تجمع كه با سخنرانی یكی از انقلابیون همراه بود، با تظاهرات مردم در خیابان ها ادامه یافت و حمله رژیم به مردم، مجدداً چهره واقعی نظام پهلوی را آشكار ساخت. اربعین شهدای تبریز در شهرهای دیگری همچون اهواز و جهرم نیز با به خاك و خون كشیدن مردم، همراه بود. بدین ترتیب، انقلاب اسلامی ایران، حركتی پرشتاب تر به خود گرفت تا این كه در 22 بهمن 1357 به پیروزی نهایی رسید.
