صبوری ایران در برابر بی‌ادبی‌های باکو ؛ تا کجا باید باشد؟!
آنچه در متن زیر می‌خوانید، در مورد صبوری ایران در برابر بی‌ادبی‌های باکو تحلیهایی توسط آقای برهان حشمتی ارائه شده است. لطفاً ما را همراهی نمایید.
✔ بی‌ادبی و بی‌نزاکتی مسوولان مست لایعقل رژیم باکو در بیانیه‌ها و موضع‌گیری‌های صورت گرفته علیه ایران، موضع لابی‌های این رژیم در تهران را به شدت ضعیف کرده است. در حالی که الهام علیف مانند یک بچه تخس بی‌ادب که فکر می‌کند اگر در برابر بزرگ‌تر خود دریدگی کند، طرف مقابل خجالت کشیده و جهت آبروداری هم که شده دیگر چیزی نمی‌گوید اما این رفتارها و اقدامات باعث رو شدن بیش از پیش ذات پلید و کثیف مسوولان مست و اهل بزم باکو نزد آن عده‌ای که در فکر اصلاح بودند، شده است.
نگاهی به صبوری ایران در برابر بی‌ادبی‌های باکو به قلم برهان حشمتی
✔ بیانیه وزارت متجاسرین، وزارت خارجه و حالا پارلمان رژیم علیف هر یک تعریف گام‌های جدیدی در حوزه دیپلماتیک در عرصه بین‌الملل است. به اندازه‌ای که من از ادبیات به کار رفته در این بیانیه‌ها خوشحال هستم، عوامل نفوذی و لابی‌های 200 دلاری و سایر مزدورانی که توله‌های الهام گراز به آن‌ها «عمو» می‌گویند و بساط‌شان در طبقه سوم سفارت سابق باکو در تهران بود و با جیب پرپول به این نهاد و آن نهاد می‌رفتند تا فضا را برای اقدامات بعدی الهام و دیگر اوباش باکویی باز کنند، به شدت عصبانی هستند.
✔ در تمام این سال‌ها این جریان نفوذی تلاش بی‌وقفه‌ای کرد تا علیف فردی قابل تعامل معرفی کند و در این زمینه موفق هم بود، اما وقتی پای منافع ملی و مصالح کلی کشور رسید بر خلاف انتظار علیف دلارهای بادآورده نفتی هیچ کاری نکرد و این لابی‌ها تنها موفقیتی که داشتند، کنترل سفارتخانه ایران در باکو بود. یکی از آخرین تلاش‌های این جریان نفوذی پایان دادن به تجمیع نیروهای ارتش و سپاه در مرزهای شمال غرب کشور بود. این آخرین ماموریتی بود که از باکو به این خائن‌ها داده شد که مسلم بود که در تهران کسی حاضر به شنیدن آن هم نبود، چه برسد به عمل کردن.
✔ یادم می‌آید پس از شروع حمله ائتلاف باکو، ترکیه، رژیم صهیونیستی و تکفیری‌های سوری به قره‌باغ این جماعت در تهران به صورت 24 ساعته در رفت و آمد بودند تا بگویند خبری نیست و نیازی به تجمیع نیرو نیست. در آن دوره آن‌ها افرادی را در دولت و شعام داشتند که تا اندازه‌ای موفق هم شدند اما وقتی جریان ایران‌دوست و آن‌هایی که نگران منافع ملی کشور بودند حقیقت ماجرا را برملا کردند، باوجود همه سعی و تلاش این عده، نیروهای نظامی کشور راهی مرزهای شمال غربی شد و هشدارهای علنی و صریحی هم به باکو داده شد.
✔ توهین‌ها و اسائه ادب نهادهای حکومتی علیف هیچ آسیبی به جایگاه و موقعیت ایران وارد نمی‌کند. کشوری که به صورت همزمان دارد با همه غرب یک‌تنه می‌جنگد، برایش رژیمی دیکتاتوری و دزد مانند علیف مثل پشکلی می‌ماند که زیر پا له شود. اما صبر جمهوری اسلامی مانند همیشه بسیار بسیار زیاد است. آنقدر صبور است که صبر امثال ما هم با این صبوری ته می‌کشد. به همین دلیل در برابر این اسائه ادب‌ها و توهین‌ها، در جایگاه همسایه بزرگ‌تر و قدرتمند زبان به نصیحت می‌گشاید، با علم به اینکه اثر ندارد اما در حکم اتمام حجت است که اگر به آن توجه نشود، می‌تواند تبعات سنگینی داشته باشد.
✔ میان ایران و روسیه یک توافق معین در مورد قفقاز جنوبی وجود دارد. در این توافق ایران به هر گونه حمله و تلاش برای تغییر مرزها واکنشی شدید و بدون ملاحظه نشان می‌دهد. باتوجه به اینکه میان ایروان و مسکو هم معاهده دفاع مشترک وجود دارد، تجاوز نظامی رژیم باکو به نیابت از ناتو پای روسیه را به ماجرا باز می‌کند. بسیاری بر این باورند که روس‌ها هیچ نیازی به مداخله نظامی ندارند و باتوجه به نفوذی که روی ژنرال‌های وابسته به علیف دارند، در کمتر از یک روز با کودتایی نظامی به عمر حکومت علیف‌ها در شمال ارس پایان می‌دهند.
✔ واکنش‌های آرام و منطقی ایران هم به بی‌حرمتی‌های باکو را باید مقدمه‌ای برای یک عمل بزرگ‌تر دانست. به هر حال هر چه این بی‌ادبی‌ها بیشتر شود دست ایران برای تنبیه رژیم علیف بازتر می‌گردد. ایران برای کشیدن دندان طمع علیف که با تحریک انگلیسی‌ها بیرون زده نیازی به عبور دادن نیروهایش از مرز هم ندارد. قدرت توپخانه و پهپادهای نیروهای مسلح کشورمان برای منهدم کردن هر استعدادی از نیروهای رژیم علیف که قصد ایجاد «کریدور تورانی» را داشته باشند کافی است. هر چند ایران به شدت در تلاش است که وارد مرحله درگیری مستقیم نظامی با متجاسرین باکویی نگردد. این را خود رژیم علیف هم به خوبی می‌داند اما راه فراری برای آن ندارد.
مطالب مرتبط
