فضایل امام علی علیه السلام از زبان اندیشمندان غیرمسلمان/ بخش اول

فضایل امام علی علیه السلام از زبان اندیشمندان غیرمسلمان/ بخش اول

بخش اول از مقاله فضایل امام علی علیه السلام از زبان اندیشمندان غیرمسلمان از دریای بیکران فضایل آن حضرت در این نوشتار تقدیم حضورتان می گردد...

حضرت علی (علیه السلام) شخصیتی بزرگ و بی بدیل است که در طول تاریخ همواره مورد مدح و ستایش بزرگان قرار گرفته و حتی  کسانی که به امامت علی (علیه السلام) باور ندارند نیز ، او را در نوع خود یگانه و بی نظیر می دانند.

در این مقاله فضایل امام علی (علیه السلام) در دو بخش از زبان اندیشمندان غیرمسلمان مورد بررسی قرار می گیرد.

1. بی نظیری علی (علیه السلام)

«مادام دیالافوا» سیاح فرانسوی گوید: «احترام علی (علیه السلام) در نزد شیعه به منتهی درجه است، و حقاً هم باید این طور باشد؛ زیرا این مرد بزرگ علاوه بر جنگ ها و فداکاری ها که برای پیشرفت اسلام کرد، در دانش، فضایل، عدالت و صفات نیک بی نظیر بود، و نسلی پاک و مقدس هم از خود باقی گذارد. فرزندانش نیز از اوپیروی کردند، و برای پیشرفت مذهب اسلام مظلومانه تن به شهادت دادند».

امیرالمومنین علی (علیه السلام) کسی است که همه بت هایی را که اعراب، شریک خدای یگانه می پنداشتند شکست، و وحدت و یگانه پرستی را تبلیغ کرد. علی کسی است که تمام اعمال و رفتارش نسبت به مسلمانان منصفانه بود. علی (علیه السلام) کسی است که تهدید و نویدش قطعی بود. «مادام دیالافوای مسیحی» در ادامه این بحث، خطاب به خود چنین می گوید: «چشمان من! گریه کنید و اشک های خود را با آه و ناله من مخلوط نمایید! و برای اولاد پیامبر (صلی الله علیه و آله) که مظلومانه شهید شدند، عزاداری کنید».[1]

2. علی (علیه السلام) دارای بزرگواری و شرافت نفس

«ژنرال سرپرسی سایکس» از مشاهیر خاورشناسان انگلیسی می گوید: «او [علی بن ابیطالب (علیه السلام)] از میان خلفا به شرافت و بزرگواری نفس مشهور، و به غایت مراقب حال زیردستان خود بود. القائات فرستاده ها و نماینده ها در او تأثیری نداشت. به هدیه های آنان ترتیب اثر نمی داد، با حریف مکار و غدار خود معاویه ابداً طرف نسبت نبود که برای رسیدن به مقصودی که داشت سخت ترین جنایات را مرتکب شده و رذل ترین وسایل را برای پیشرفت خودش بر می انگیخت. دقت و مراقبت های خیلی سخت او [ علی (علیه السلام)] در امانت و دیانت باعث شده بود که اعراب حریص که تمام امپراطوری را غارت کرده بودند از وی ناراضی باشند. لیکن صداقت، صحت عمل، دوستی کامل، ریاضت، عبادت از روی صدق، خلوص یا تجرد، وارستگی، آداب و خصایل محموده قابل توجهی که در او وجود داشت حقیقتاً صورت قابل ستایشی به وی داده بود. اینکه اهالی ایران در او مقام ولایت قایل شده و او را به اصطلاح سرپرست حقیقی و مربی الهی می دانند واقعاً این قاعده قابل تحسین و شایان بسی تمجید است. اگر چه مقام و مرتبه او خیلی بالاتر از این ها است».[2]

3. تنها راه چاره، دوست داشتن علی (علیه السلام)

«جانین» شاعر آلمانی گوید: «علی (علیه السلام) را جز آنکه دوست بداریم و شیفته او باشیم چاره ای نداریم؛ زیرا جوان شریف و بزرگواری بود، وجدان پاکی داشت که از مهربانی و نیکی لبریز بود، قلبش مملو از یاری و فداکاری بود، از شیر شرزه شجاع تر بود، ولی شجاعتی ممزوج با رقت، لطف، دلسوزی، مهر و عاطفه داشت».[3]

4. برترین افراد عرب

پروفسور «استانسیلاس» گوریارد فرانسوی گوید: «معاویه از بسیاری جهات برخلاف قواعد اسلام رفتار کرده است، چنانکه با علی بن ابی طالب (علیه السلام) که پس از پیغمبر خدا (صلی الله علیه و آله ) بزرگ ترین، شجاع ترین، پرهیزگارترین، فاضل ترین، و خطیب ترین افراد عرب به شمار می رفت، در افتاد».[4]

5. تخطی نکردن علی علیه السلام از راه راست

«جرجی زیدان» نویسنده و دانشمند مسیحی عرب گوید: «معاویه و دوستانش برای پیشرفت مقاصد فردی خود از هیچ جنایتی دریغ نداشتند، اما علی (علیه السلام) و همراهان او، هیچ گاه از راه راست، و دفاع از حق و شرافت، تخطی و تجاوز نمی کردند».[5]

6. بالاتر از مسیح (علیه السلام)

«جرجی زیدان»: «اگر بگویم مسیح از علی (علیه السلام) بالاتر است عقلم اجازه نمی دهد، و اگر بگویم علی (علیه السلام) از مسیح بالاتر است دینم اجازه نمی دهد».[6]

7. پهلوانی در عین دلیری دلسوز و رقیق القلب

«بارون کاردایفو» دانشمند فرانسوی گوید: «علی (علیه السلام) مولود حوادث نبود، بلکه حوادث را او به وجود آورده بود؛ اعمال او مخلوق فکر و عاطفه و مخیله خود اوست؛ پهلوانی بود در عین دلیری دلسوز و رقیق القلب، و شهسواری بود که هنگام رزم آزمایی، زاهد از دنیا گذشته بود. به مال و منصب دنیا اعتنایی نداشت، و در حقیقت جان خود را فدا نمود. روحی بسیار عمیق داشت که ریشه آن ناپیدا بود و در هر جا خوف الهی او را فرا گرفته بود».[7]

8. پای بند دین در حد شور و عشق

«ایلیا پاولویچ پطروشفسکی» مورخ و خاور شناس روسی گوید: «علی (علیه السلام)، پرورده محمد (صلی الله علیه و آله) عمیقاً به وی در امر اسلام وفادار بود. علی (علیه السلام) تا سر حد شور و عشق پای بند دین، صادق و راستگو بود. در امور اخلاقی بسیار خرده گیر بود. هم سلحشور بود و هم شاعر، و همه صفات لازمه اولیاء الله در وجودش جمع بود».[8]

9. شجاع بی همتا و قهرمان یکه تاز

«بارون کارادوو» مورخ و محقق فرانسوی گوید: «علی (علیه السلام) آن شجاع بی همتا و قهرمان یکه تازی بودکه پهلو به پهلوی پیامبر صلی الله علیه وآله می جنگید. و به اعمال برگزیده و معجزه آسایی قیام نمود؛ در معرکه بدر، بیست ساله بود که با یک ضرب دست، یکه سوار قریش را دو نیم کرد؛ در احد شمشیر پیامبر (ذوالفقار) را به دست گرفت و بر سرها، خود (کلاهخود) می شکافت و بر تن ها جوشن می درید، و در یورش بر قلعه های یهود خیبر، با یک دست دروازه سنگین آهنین را از جای کند، و آن را بالای سر خود سپر ساخت. و اما پیامبر (صلی الله علیه و آله)، او را بسیار دوست می داشت و به او بسی وثوق داشت. روزی به سوی علی (علیه السلام) اشاره کرد و گفت: مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ.[9] [10]

10. بسیار زیرک و سریع الادراک

«جرج جرداق» نویسنده مسیحی عرب می گوید: «علی بن ابی طالب (علیه السلام) در منبر، با آرامش خاطر و اعتماد کامل به خویشتن و سخن عادلانه خود، می ایستاد و سخن می گفت: او بسیار زیرک و سریع الادراک بود. و راز دل مردم، هو س ها و خواست های درونی آنان را به خوبی می دانست. دلی داشت مالامال از مهر، آزادی، انسانیت و فضیلت،... علی بن ابی طالب (علیه السلام) با راستی و راست گویی در زندگی شناخته شد و امتیاز یافت».[11]

«واقعاً سزاوار است که در جهان امروز، آتش افروزان جنگ، عوامل و مسببان بدبختی های ملت ها و افراد، به سخنان و کمک قهرمان اندیشه عربی، بزرگ مرد وجدان انسانی علی بن ابی طالب (علیه السلام) گوش فرا دهند و آن ها را حفظ کنند و در مقابل گوینده بزرگ آن سخنان، سر تعظیم فرود آوردند».[12]

11. علی (علیه السلام) شهید عظمت خود

«جرج جرداق» در جای دگر کتابش می نویسد: «در نظر من، فرزند ابوطالب (علیه السلام) نخستین مرد عرب بود که با روح کلی، یار و همنشین بود؛ علی (علیه السلام) شهید عظمت خود شد؛ او در حالی جان سپرد که نماز را در میان دو لب داشت، او با دلی سرشار از عشق خدا در گذشت. تازیان (عرب ها) قدر و مقام راستین وی را نشناختند تا آن که از همسایگان پارسی آنان مردمانی برخاستند که گوهر و سنگریزه را به خوبی از یکدیگر باز شناختند».[13]

12. بیدار کننده بردگان

«جرج جرداق» مسیحی در بحث «بردگی» نظر علی (علیه السلام) و عمر بن خطاب را مقایسه نموده، می گوید: «عمر گفت: مردم را چرا به بندگی گرفتید؟ و در حالی که مادرانشان آنان را آزاده زاده اند. این گفتار متوجه اربابان است و جز نصیحتی بیش نیست. ولی علی بن ابی طالب (علیه السلام) بردگان را بیدار می کرد و می فرمود: «بنده دیگری مباش که خداوند تو را آزاد آفریده است» بلندی اندیشه را بنگر».[14]

13. علی (علیه السلام) کشته عدالت

«جرج جرداق کلام» رسایی درباره عدالت امام علی (علیه السلام) دارد: «قُتِلَ فِی مِحْرَابِه‏ لِعَدالَتِهِ؛ علی (علیه السلام) به خاطر عدالت خویش در محراب نمازش کشته شد».[15]

15. متلاطم نشدن دریای وجود علی (علیه السلام)

«جرج جرداق»: «آب های عالم؛ آب حوض، آب استخر، آب دریاچه و آب اقیانوس قابلیت تلاطم را دارد، ولی چیزی که متلاطم نشد، دریای وجود علی (علیه السلام) بود که هیچ کس و هیچ چیزی نتوانست آن را متلاطم کند».[16]

16. قطب عالم اسلام

«جرج جرداق»: «علی بن ابی طالب، در خرد، یگانه بود، او قطب اسلام و سرچشمه معارف و علوم عرب بود، هیچ دانشی در عرب وجود ندارد، مگر آن که اساسش را علی (علیه السلام) پایه گذاری کرده، یا در وضع آن، سهیم و شریک بوده است»[17].

ادامه دارد...

پی نوشت: