آیا تهران در آخرالزمان محل فساد می شود؟

آیا در روایات آمده است که تهران در آخرالزمان فاحشه خانه می شود؟ آیا منظور از منطقه زوراء که در روایات آمده است تهران است؟

در روایاتی که از طریق اهل سنت و تشیع نقل شده است، اوصافی برای منطقه زوراء بیان شده است.

از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل است که فرمودند؛« حادثه ای در زوراء روی می دهد، زوراء شهری در مشرق، میان چند رود که بدترین خلق خدا و گردنکشان امتم در آنجا ساکن هستند، و با چهار گونه عذاب کوبیده می شوند، با شمشیر و فرو شدن در زمین و پرتاب سنگ و مسخ شدن...سفیانی لشکری روانه عراق می کند و در زوراء صد هزار نفر را می کشد و به سوی کوفه سرازیر می شود...»[1]

در نقل دیگری امام علی علیه السلام فرمودند؛« شهری به نام زوراء میان دجله و دجیل و فرات ساخته می شود (که بسیار مجلل است)»[2]

و فرمودند؛ «وای بر مصر، وای بر زوراء و وای بر کوفه (همه را سفیانی می کشد)»[3]

فقیه بزرگوار مکارم شیرازی در مقام بیان عقاید شیعه چنین عرضه می دارد؛«عقیده ما درباره روایات اهل بیت علیهم السلام؛ تکرار این موضوع را ضروری می دانیم که هر حدیثی که در یکی از منابع معروف یا سایر منابع معتبر وجود داشته باشد به این معنی نیست که آن حدیث به خصوص معتبر باشد، بلکه هر حدیثی سلسله سندی دارد که باید هر یک از رجال سند آن جداگانه مورد بررسی قرار گیرد هر گاه تمام رجال سند مورد اعتماد بودند آن حدیث بعنوان یک حدیث صحیح پذیرفته می شود در غیر این صورت آن حدیث مشکوک یا ضعیف است»

ابن منظور می نویسد؛ «به جانب شرقی شهر بغداد زوراء گویند و به علت انحراف قبله اش به این اسم نامیده شده است، زوراء، نام دجله بغداد است»[4]

بنابراین هرگاه کلمه زوراء در روایتی بصورت مطلق و بدون قرینه استعمال شده باشد، به منطقه بغداد حمل می شود، مگر در صورتی که قرینه باشد که منظور منطقه دیگری است.

در روایتی، زوراء محل فتنه و فساد معرفی شده است و منظور از منطقه زوراء، تهران بیان شده است.

امام صادق علیه السلام به مفضل می فرمایند؛ تو میدانی که زوراء کجاست و در کجا واقع شده؟ مفضل می گوید خدا و حجتش داناتر هستند.

امام فرمودند؛ بدان ای مفضل که در حوالی ری کوهی سیاه است، در دامنه آن شهری ساخته می شود که تهران نامیده می شود و آن دار الزوراء است، که قصرهای آن مانند قصرهای بهشت است، و زنان آن همانند حورالعین می باشند و بدان ای مفضل آنها (زنان) ملبس می شوند به لباس کافران، خود را به شکل مستکبران تزیین می کنند، بر زینها سوار می شوند، و برای همسران خود تمکین نمی کنند و درآمد شوهرانشان آنها را کفاف نمی دهد، پس از آنها طلب طلاق می کنند و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می کنند و مردان خود را به شبیه زنان و زنان خود را به شبیه مردان در میاورند و تو اگر می خواهی دینت را حفظ کنی پس در این شهر ساکن نشو و در آنجا خانه نگیر زیرا که آنجا محل فتنه می باشد. و از انجا به سمت کوه ها فرار کن»[5]

ما اگر چه منکر ناهنجاری های شهر تهران نیستیم، اما روایت مذکور بدون سند و مرسل به امام صادق علیه السلام نسبت داده شده است، لذا از نظر سندی ضعیف و غیر قابل استناد است.

فقیه بزرگوار مکارم شیرازی در مقام بیان عقاید شیعه چنین عرضه می دارد؛

«عقیده ما درباره روایات اهل بیت علیهم السلام؛ تکرار این موضوع را ضروری می دانیم که هر حدیثی که در یکی از منابع معروف یا سایر منابع معتبر وجود داشته باشد به این معنی نیست که آن حدیث به خصوص معتبر باشد، بلکه هر حدیثی سلسله سندی دارد که باید هر یک از رجال سند آن جداگانه مورد بررسی قرار گیرد هر گاه تمام رجال سند مورد اعتماد بودند آن حدیث بعنوان یک حدیث صحیح پذیرفته می شود در غیر این صورت آن حدیث مشکوک یا ضعیف است»

پی نوشت:
[1]. السنن الوارده فی الفتن، ص268.
[2]. کفایه الاثر، ص 213.
[3]. الملاحم و الفتن، ص266.
[4]. لسان العرب، ج4، ص339.
[5]. مستدرک سفینه البحار، ج4، ص270.
[6]. اعتقاد ما، ص119.

منبع: کانال پرسمان اعتقادی - تهران در آخرالزمان