۱۵ خردادماه سال ۱۳۳۶هجری شمسی در خانه ای واقع در خیابان شهید عباس مفرد، کودکی متولد شد که نامش را محمدمهدی گذاشتند: شهید محمدمهدی رحیمیان. محمدمهدی در خانواده ای مذهبی رشد کرد و روز به روز بزرگ تر شد. پدرش کارمند بیمارستان امام سجاد(علیه السلام) بود و در هیأت های مذهبی و مجالس و مراسم دینی حضوری فعال و مستمر داشت. تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را در رامسر به اتمام رسانید و در سال ۱۳۵۵ه.ش وارد دانشکده مخابرات تهران شد. حضور در دانشگاه و ارتباط با انجمن های اسلامی، فصل تازه ای در اندیشه، افکار و اعتقادات مذهبی او گشود. پس از اخذ مدرک فوق دیپلم، در اداره مخابرات شهرستان تبریز استخدام شد. سال آخر دانشکده، مقارن با خروش مردم حزب اللهی به رهبری روحانیت مبارز و زعامت رهبر کبیر انقلاب اسلامی علیه دستگاه ستم شاهی بود. محمدمهدی با ذخیره اعتقادی - انقلابی، به صف انقلابیون پیوست و به عضویت جهاد سازندگی و انجمن اسلامی مخابرات درآمد و در تبیین نقش امامت و ولایت و اشاعه فرهنگ اصیل اسلامی و زدودن فرهنگ طاغوتی نقش به سزایی ایفا نمود. ذوق و استعداد هنری و علاقه و اعتقاد به ولایت را می توان در طرح های مهدی به وفور دید. او طراح بود و طرح می زد، آثار هنری و فرهنگی او در اکثر روستاهای آذربایجان تاکنون نیز به جای مانده است. در پی آغاز جنگ تحمیلی، با عضویت در بسیج به جبهه رفت و در منطقه عملیاتی آبادان، همراه با هم رزمانش به قلب سپاه دشمن حمله آورد و در روز اول محرم سال ۱۴۰۲ه.ق مصادف با هفتم آبان ماه سال ۱۳۶۰ ه.ش شهید شد و روحش به روح شهدای کربلا پیوست. او بسیار آرام و متین، متدین و مؤمن بود. در کانون وحدت اسلامی شهر رامسر نیز فعالیت داشت و طرح تبلیغاتی نمایشنامه زاویه بی روح از او به یادگار مانده است.
